Μπορεί το Spiegel και οι Financial Times να πρωτοστατούν στα δημοσιεύματα σχετικά με την Ελλάδα, φαίνεται όμως ότι αυτό που έχε την περισσότερη ουσία είναι το υπεροπτικό Economist…

Μπορεί το Spiegel και οι Financial Times να πρωτοστατούν στα δημοσιεύματα σχετικά με την Ελλάδα, φαίνεται όμως ότι αυτό που έχε την περισσότερη ουσία είναι το υπεροπτικό Economist, το οποίο μεταφέρει και δημοσιοποιεί προς τα έξω μια αντίληψη που μόνο λίγοι «τολμούσαν» ως τώρα να καταγράψουν:  ότι ανεξάρτητα από τις όποιες αμφιβολίες για το αν "βγαίνουν τα νούμερα" της νέας συμφωνίας, στο τελευταίο Eurogroup, η ευρωζώνη αποδέχτηκε πως η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει από μόνη της το βάρος του χρέους και ότι θα πρέπει να δεχτούν απώλειες και οι πιστωτές.
 
Η τελευταία αυτή ανάλυση πριν δύο ημέρες ήταν πραγματικά όλα τα λεφτά.  Μπορεί και οι Βρετανοί, για τις δικές τους σκοπιμότητες, να ήθελαν να δώσουν το δικό τους στίγμα σημειώνοντας στον τίτλο πως «το ΔΝΤ έχει εξελιχθεί στον πιο σταθερό σύμμαχο της Ελλάδα», αλλά πίσω από την εξαιρετική (όντως) κάλυψη αυτή γράφτηκαν στον διεθνή τύπο μερικές από τις μεγαλύτερες αλήθειες που έχουν καταγραφεί για το ελληνικό δράμα.  
 
ΠΡΩΤΟ.  Ότι οι Έλληνες πολιτικοί έχουν μεγάλες ευθύνες για την ελληνική κρίση.
ΔΕΥΤΕΡΟ. Ότι έκαναν πολλά λάθη και οι Ευρωπαίοι, με πρώτο από όλα το γεγονός ότι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν ότι η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει.  Έτσι, η Ελλάδα οδηγήθηκε σε μια βαθιά υφεσιακή λιτότητα και οι ηγέτες της ευρωζώνης παγιδεύτηκαν σε μια επίπονη διαμάχη για την τύχη του ελληνικού χρέους.
ΤΡΙΤΟ. Ότι η λύση στην οποία κατέληξαν δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει κανέναν από τα θεμελιώδη προβλήματα. Τα οφέλη από το PSI ήταν περιορισμένα, γιατί ένα μεγάλο μέρος του χρέους μεταφέρθηκε στον επίσημο τομέα, ενώ η μετάσταση επεκτάθηκε σε όλη την περιφέρεια της ευρωζώνης. Και τώρα οι δανειστές καλούνται να αντιμετωπίσουν το πόσο από το επίσημο χρέος πρέπει να κουρευτεί  
ΤΕΤΑΡΤΟ. Ότι οι πιστωτές αναγνώρισαν ότι πρέπει να δεχθούν απώλειες στο ελληνικό χρέος.
ΠΕΜΠΤΟ Ότι  περιμένοντας το επόμενο Eurogroup, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να μάθουν από τα λάθη που έκαναν στην υπόθεση της Ελλάδας και να κινηθούν σε μια πραγματιστική επίλυση, αφού η αναβολή του αναπόφευκτου απλά κάνει τα πράγματα πιο επώδυνα.
 
Για την ιστορία, το δημοσίευμα λέει πολλά ακόμη, με επίκεντρο το ρόλο του ΔΝΤ στην κρίση: 
Πριν δύο χρόνια η Γερμανία επέμεινε να συμμετάσχει το ΔΝΤ στην διάσωση της Ελλάδας, πολλοί ανησυχούσαν για μια "εισβολή made in USA" στα τεκταινόμενα της Ευρώπης. Τότε η Γερμανία ήθελε το ΔΝΤ ως ένα σκληρό εξωτερικό διαπραγματευτή, που θα μπορούσε να επιβάλλει την αυστηρή πειθαρχία όχι μόνο στην άτακτη Ελλάδα, αλλά και στους υπόλοιπους λαούς της Νότιας Ευρώπης. Και καταλήγει εκεί που ήθελε: δύο χρόνια μετά την έναρξη των προγραμμάτων διάσωσης, το ΔΝΤ έχει μεταμορφωθεί από "μπαμπούλας" στον πιο σταθερό σύμμαχο της Ελλάδας.

Εξηγεί ο Economist: Το ΔΝΤ πίεσε ώστε να μετριαστεί ο ρυθμός της δημοσιονομικής προσαρμογής και συγκρούστηκε με τη Γερμανία για να υπάρξει κούρεμα στα δάνεια του επίσημου τομέα. Μάλιστα, λέει, πως στο τελευταίο γύρο διαπραγματεύσεων, η Λαγκάρντ, κατάφερε να διασφαλίσει ένα "ελάχιστο βαθμό κοινής λογικής" στους όρους της τελικής συμφωνίας. Κάτι που επέτρεψε στην Ελλάδα να λάβει περισσότερο χρόνο για να επιτύχει τους στόχους ενώ χαλάρωσαν οι όροι των δανείων του επίσημου τομέα.

Τώρα, με την ευρωζώνη να δέχεται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει από μόνη της το βάρος του χρέους και ότι οι πιστωτές θα πρέπει να δεχτούν απώλειες, αποκαλύπτεται ότι για τη γερμανική πρακτική η χρησιμοποίηση της εμπειρίας του ΔΝΤ είχε σαν μόνο στόχο να προστατέψει τα δισεκατομμύρια των Γερμανών φορολογουμένων. Η Μέρκελ, λέει ο Economist ισχυριζόταν ότι οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες θα έβλεπαν "ότι ο δρόμος που πήρε η Ελλάδα με το ΔΝΤ δεν ήταν εύκολος", και μάλλον θα απέφευγαν να ζητήσουν πακέτα διάσωσης. Κάτι που όπως πλέον έχει διαφανεί απέτυχε παταγωδώς ως σχεδιασμός.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.