Τι απέγινε η περίφημη σκανδιναβική αλληλεγγύη; Όταν το 2006 η Κεντροδεξιά κέρδιζε τις εκλογές στη Σουηδία, το έκανε διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσει το «σκανδιναβικό μοντέλο» που οικοδομήθηκε από τους σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα τα 60 από τα 80 χρόνια της σύγχρονης Ιστορίας της.

Τι απέγινε η περίφημη σκανδιναβική αλληλεγγύη; Όταν το 2006 η Κεντροδεξιά κέρδιζε τις εκλογές στη Σουηδία, το έκανε διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσει το «σκανδιναβικό μοντέλο» που οικοδομήθηκε από τους σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα τα 60 από τα 80 χρόνια της σύγχρονης Ιστορίας της.

Η επανεκλογή για δεύτερη συνεχόμενη θητεία των νεοφιλελεύθερων στη Σουηδία, το 2010, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως ανταμοιβή για την, τουλάχιστον εν μέρει, τήρηση των δεσμεύσεών τους. Το περίφημο σκανδιναβικό μοντέλο – συνδυασμός οικονομικής αποτελεσματικότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης υπό τη στενή καθοδήγηση του κράτους – έδειχνε να επιβιώνει.
Σαφώς υπήρχαν περικοπές στο κράτος πρόνοιας… όμως αυτό παρέμενε από τα πιο γενναιόδωρα στον κόσμο. Ωστόσο, όποιος σπεύσει να προεξοφλήσει ότι «τίποτα δεν άλλαξε», μάλλον βιάζεται. Πράγματι, το 2010 συνέβη κάτι ακόμη στη Σουηδία… κάτι που είδαμε το 2011 και στη Φινλανδία.
Η Ακροδεξιά μπήκε δυναμικά στα Κοινοβούλια. Μια λίγο πιο προσεκτική ανάγνωση των όσων διαδραματίζονται σε αυτές τις χώρες τα τελευταία χρόνια της ευρωκρίσης, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει όχι μόνο σε επίπεδο λήψης αποφάσεων (καθώς η οικονομική κρίση βρίσκεται προ των πυλών, η ανεργία αυξάνεται και η πολιτική ηγεσία δέχεται εκ των δεξιών πιέσεις) αλλά και σε επίπεδο… νοοτροπίας.
Οι Σκανδιναβοί δείχνουν να απομακρύνονται, αργά αλλά σταθερά, από το προφίλ του «αλληλέγγυου» με το οποίο τους είχαμε ταυτίσει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και αυτό φαίνεται τόσο στο εσωτερικό – με τους πολίτες να επιδεικνύουν ολοένα και λιγότερη ανοχή προς τους μετανάστες – όσο και στο εξωτερικό, όπου οι κυβερνήσεις επιδεικνύουν ολοένα και πιο σκληρή στάση έναντι των «πακέτων διάσωσης» του ευρωπαϊκού Νότου αλλά και του τρόπου με τον οποίο καταμερίζονται τα κονδύλια της πολιτικής συνοχής ανάμεσα στα κράτη – μέλη.
Κι όμως, η εικόνα που είχαμε για τους Σκανδιναβούς στην Ελλάδα ήταν πολύ διαφορετική από αυτήν της αμείλικτης Γιούτα Ουρπιλάινεν (υπ. Οικονομικών Φινλανδίας), που απειλούσε την Αθήνα με μη καταβολή των εκάστοτε δόσεων. Ήταν πολύ διαφορετική από αυτήν του Άντρες Μποργκ (υπ. Οικονομικών Σουηδίας), που πριν από έναν μήνα επιβεβαίωνε ότι θα ήταν καλύτερο για όλους «η Ελλάδα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη». Κάποτε, οι Σκανδιναβοί έδειχναν έμπρακτα ιδιαίτερη αλληλεγγύη στην Ελλάδα. Με την επιβολή του στρατιωτικού καθεστώτος το 1967, οι Σουηδοί ήταν από τους πρώτους που στάθηκαν στο πλευρό του ελληνικού λαού και όχι μόνο προσπάθησαν να βοηθήσουν το αντιστασιακό κίνημα, αλλά έδειξαν και το παράδειγμα σε άλλους.
Η Σουηδική Επιτροπή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα κήρυξε τουριστικό μποϊκοτάζ προς την Ελλάδα από την 1η Ιουλίου 1967 ενώ ενημέρωνε συνεχώς τον σουηδικό λαό με αφίσες, μπροσούρες και συνεντεύξεις Τύπου. Η ανταπόκριση ήταν καθολική, με αποτέλεσμα να καταγραφεί μείωση των Σουηδών τουριστών προς τη χώρα μας κατά 85%.

Το μποϊκοτάζ
Όσα ταξιδιωτικά γραφεία δεν συμμετείχαν στο μποϊκοτάζ, αναγκάστηκαν κάποια στιγμή να σταματήσουν τις προσφορές για την Ελλάδα, αφού δεν υπήρχε ενδιαφέρον. Το μποϊκοτάζ… εξαπλώθηκε και σε άλλες χώρες και έτσι από το ’66 στο ’67 σημειώθηκε μείωση κατά 50% των τουριστικών αφίξεων (συμφωνά με τον ΕΟΤ), με ό,τι αυτό συνεπαγόταν ως πλήγμα στην οικονομική στρατηγική της χούντας.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.