Ποιος είπε ότι το ακριβό είναι και το καλύτερο; Η cheapart μάς αποδεικνύει το αντίθετο εδώ και δεκαεφτά χρόνια με μικρά έργα σε προσιτή τιμή, χωρίς μεσάζοντες και περιττά έξοδα.

Ποιος είπε ότι το ακριβό είναι και το καλύτερο; Η cheapart μάς αποδεικνύει το αντίθετο εδώ και δεκαεφτά χρόνια με μικρά έργα σε προσιτή τιμή, χωρίς μεσάζοντες και περιττά έξοδα. Και ναι, μπορεί να ξεκίνησε από την Ελλάδα, αλλά γρήγορα έγινε τάση που απλώθηκε και σε άλλες χώρες

Τη δεκαετία του ’90, μια εποχή που η σύγχρονη τέχνη μπαίνει σε νέα τροχιά και μια γενιά καλλιτεχνών αναδύεται σε μητροπόλεις όπως Λονδίνο, Βερολίνο ή στις ανερχόμενες Μαδρίτη, Βαρκελώνη, στην Αθήνα «σκάει» η cheapart. Θυμάμαι ακόμα την εντύπωση που είχε προκαλέσει το press kit του 1995 με την ένδειξη cheapart. Έτσι, ενωμένα σε μία λέξη και χωρίς καμία αιδώ για τον εναγκαλισμό του φτηνού με την τέχνη, σκοτώνοντας για πάντα στη φαντασία μας ότι το ακριβό είναι και το καλύτερο, τουλάχιστον στην τέχνη.
Εκεί, στις γειτονιές των Εξαρχείων «άνθησε» μια νέα τάση στη σύγχρονη τέχνη, στον καινούργιο χώρο της cheapart. Ένα νέο εικαστικό μοντέλο που αντιμετώπιζε ισότιμα τα έργα όλων των καλλιτεχνών κι από την άλλη δημιουργούσε τις προϋποθέσεις να έρθουν σε επαφή οι καλλιτέχνες μεταξύ τους κι όλοι μαζί με το κοινό.
Οι πόρτες άνοιξαν σε φοιτητές, καλλιτέχνες, θεωρητικούς της τέχνης, συλλέκτες, ομάδες νέων με πειραματικά έργα.
Κι έτσι η cheapart πορεύεται εδώ και 17 χρόνια, εξαγώγιμο μοντέλο πλέον, αφού στο διεθνές της δίκτυο προστέθηκε το Άμστερνταμ, μετά τη Βιέννη και τη Λεμεσό. Σήμερα, πιο επίκαιρη από ποτέ, πατάει γερά στα πόδια της και συσπειρώνει γύρω της ένα πολυπληθές και ετερόκλητο κοινό, ενώ στη διοργάνωση – ξεκινάει το Σάββατο –, που γίνεται όπως πάντα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, συμμετέχουν 200 Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες με 2.500 έργα που πωλούνται με ενιαία τιμή 80 ευρώ.
«Ως οργανισμός η cheapart σχεδιάστηκε για να εξελίσσεται και να επιβιώνει. Από τα πέτρινα καλλιτεχνικά χρόνια στις αρχές του ’90, μέσα από τη νεοελληνική φούσκα τύπου ‘‘Φοίβος’’, πρώτο τραπέζι πίστα και 4×4, κατόπιν τη δανεική υπερηφάνεια των Ολυμπιάδων και την εθνική αφασία των χρόνων που ακολούθησαν ώς σήμερα, την εποχή που πληρώνεται πια ο λογαριασμός της κρατικοδίαιτης πλαστής ευημερίας μας, η cheapart  προχώρησε. Στηρίχθηκε στις δικές της δυνάμεις, στους καλλιτέχνες και στους ανθρώπους που κοιτούν μπροστά, έκλεισε τα αυτιά της στις Σειρήνες των υποσχέσεων και τα παχιά λόγια. Έπειτα από 17 χρόνια μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε τα όριά μας, ώστε να μπορούμε να τα ξεπεράσουμε», λένε στο «Ποντίκι Αrt» οι Γιώργος και Δημήτρης Γεωργακόπουλος, εκ των ιδρυτών της cheapart το 1995 μαζί με τους Ragna Juergensen, Jens Lange και Φιόνα Μουζακίτη.
«Το βασικό μοντέλο ήταν η παρουσίαση ενοτήτων μικρών έργων σε προσιτή ενιαία τιμή. Έτσι το κοινό προσεγγίζει απευθείας τον καλλιτέχνη, ο οποίος είναι απολύτως υπεύθυνος για την προβολή και προώθηση του έργου του. Η ενιαία τιμή έχει εξ αρχής σκοπό την αποφυγή παρεξηγήσεων σχετικά με την αξία του καλλιτέχνη του τύπου ‘‘ποιος είναι ο πιο καλός;’’». Στη νεοελληνική φαντασία μας ο ακριβότερος είναι και ο καλύτερος, έτσι δημιουργήθηκαν στρεβλώσεις σχετικά με την αξία του έργου, με συνέπεια να απαξιωθούν – άλλοτε δικαίως και άλλοτε αδίκως – καλλιτέχνες και έργα.
Η φετινή διοργάνωση «CHEAPART 18 Athens» διαρκεί 1 – 23 Δεκεμβρίου και θα διοργανωθεί στον χώρο των Εξαρχείων και στον νέο χώρο του CAMP στην πλατεία Κοτζιά. Όσο για το κοινό της, οι συνομιλητές μας σχολιάζουν: «Περιλαμβάνει όλες τις κοινωνικές διαστρωματώσεις με αποτέλεσμα η cheapart να είναι αρκετά δημοφιλής. Το κοινό της περιλαμβάνει από τον συλλέκτη ώς τον φιλότεχνο μαθητή λυκείου. Αύριο ίσως αυτός να είναι ο επόμενος συλλέκτης». Η cheapart και οι καλλιτέχνες στηρίζουν αφιλοκερδώς το σωματείο «Αρωγή».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.