Μέχρι να βγουν στις αίθουσες οι ταινίες «Λυκόφως», αλλά και όλες αυτές οι τηλεοπτικές σειρές που «έβαλαν» τα βαμπίρ στο σπίτι ή τον υπολογιστή μας, τα ζόμπι προκαλούσαν τον φόβο. Ή, για να είμαστε ακριβείς, τον τρόμο. Κανέναν θαυμασμό, κανέναν ρομαντισμό. Καμία σεξουαλικότητα.

Μέχρι να βγουν στις αίθουσες οι ταινίες «Λυκόφως», αλλά και όλες αυτές οι τηλεοπτικές σειρές που «έβαλαν» τα βαμπίρ στο σπίτι ή τον υπολογιστή μας, τα ζόμπι προκαλούσαν τον φόβο. Ή, για να είμαστε ακριβείς, τον τρόμο. Κανέναν θαυμασμό, κανέναν ρομαντισμό. Καμία σεξουαλικότητα.

Ο Ρόμπερτ Πάτινσον όμως, ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Λυκόφως», έμαθε στα έφηβα κοριτσόπουλα της νέας γενιάς ότι οι βρικόλακες είναι ωραίοι και μοιραίοι. Έχουν καλοχτενισμένη φράντζα, ακριβό αμάξι, είναι trendy και καρδιοκατακτητές. Και ότι με ένα φιλάκι στον λαιμό, σου προσφέρουν αιώνια αγάπη και παντοτινή πίστη.

Για ολόκληρες γενιές σινεφίλ, και μόνο η λέξη «ζόμπι» έφερνε αντανακλαστικά στο μυαλό την ταινία «Η νύχτα των ζωντανών νεκρών» του Ρομέρο, ορόσημο στη φιλμογραφία του τρόμου. Το σίγουρο είναι ότι, αν την έβλεπες, όχι μόνο δεν ήλπιζες να έρθει ένα όμορφο ζόμπι να σε δαγκώσει, αλλά έχανες τον ύπνο σου για μέρες.
Οι νεκροζώντανοι στοίχειωναν τον ύπνο με εφιάλτες. Ακόμα και τον ξύπνιο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν μπορώ να ξεχάσω τη σκηνή όπου οι ζωντανοί είναι κλειδαμπαρωμένοι σε ένα σπίτι και τα ζόμπι χτυπάνε τα παράθυρα και εισβάλλουν από παντού. Αιμοβόρα και με ακατανίκητη διάθεση όχι να σε φλερτάρουν, αλλά να σου ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα αίματος.

Η νέα γενιά, όμως, δεν «μασάει». Έχει απομυθοποιήσει τον «άλλο» κόσμο, είναι δύσκολο πια να τρομάξει. Τα έχει αποκωδικοποιήσει όλα, τα έχει ερμηνεύσει.
Ή μήπως τελικά τα έχει μυθοποιήσει; Γιατί το να θεωρείς ότι τα ζόμπι είναι σέξι και φιλικά, μάλλον πρόκειται για διαστρέβλωση, ακόμα και της σεξουαλικότητας. Υπάρχουν φυσικά στο «Λυκόφως» και τα κακά ζόμπι, οι λεγόμενοι Βολτούρι.
Ο Έντουαρντ όμως, ο Ρόμπερτ Πάτινσον δηλαδή, ανήκει στους Κάλεν, που είναι τα καλά ζόμπι. Δεν τρώνε ανθρώπους, αλλά ξεσκίζουν κανένα ζωάκι.
Για να μη μακρηγορούμε, ο κινηματογράφος του φανταστικού μπορεί να έχει και ουσία, και πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Η «Νύχτα των ζωντανών νεκρών» έχει εμπνεύσει πολλούς κριτικούς για μακροσκελείς αναλύσεις. Στην ταινία υπάρχει από κριτική για την τηλεόραση και τα ΜΜΕ μέχρι κοινωνικά και φυλετικά σχόλια.

Στο «Λυκόφως» όμως, όσο και να ψάχνεις, μία μόνο ανάγνωση βρίσκεις: τα ζόμπι είναι σέξι και φιλικά προς τον άνθρωπο. Και τελικά, αποδείχτηκαν φιλικά και για το ταμείο της κινηματογραφικής βιομηχανίας που «πίνει» το αίμα των θεατών.