Καθίστε αναπαυτικά στην καρέκλα του κινηματογράφου και απολαύστε τον μαγικό κόσμο των Χόμπιτ. Γιατί ναι, το καλό σινεμά μπορεί να έρχεται και από μία υπερπαραγωγή, έναν κόσμο παραμυθένιο με ξωτικά, μάγους και νάνους

Καθίστε αναπαυτικά στην καρέκλα του κινηματογράφου και απολαύστε τον μαγικό κόσμο των Χόμπιτ. Γιατί ναι, το καλό σινεμά μπορεί να έρχεται και από μία υπερπαραγωγή, έναν κόσμο παραμυθένιο με ξωτικά, μάγους και νάνους
 
Σκηνοθεσία: Πίτερ Τζάκσον.
Πρωταγωνισ τούν: Ίαν ΜακΚέλεν, Μάρτιν Φρίμαν, Κέιτ Μπλάνσετ, Ίαν Χολμ, Ελάιζα
Γουν τ, Κρίστοφερ Λι.
 
Η πιο αναμενόμενη ταινία της χρονιάς κατακλύζει απόψε τις αίθουσες όλης της χώρας. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν όχι μόνο για τους φανατικούς του θρυλικού πλέον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», αλλά και για όλους όσοι αγαπούν το καλό σινεμά. Η δράση μάς μετα­φέρει 60 χρόνια πίσω, όπου ο νεαρός Μπίλμπο – ο θείος του Φρόντο – πείθεται από τον μάγο Γκάνταλφ να αναλάβει μια πολύ δύσκολη αποστολή. Έτσι ο Μπίλμπο, παρέα με 13 νάνους και αρχηγό τον Γκάνταλφ, αρχίζουν το οδοιπορικό τους προς αναζήτηση του χαμένου βασιλείου του Έρεμπορ. Αν και ο μεγάλος τους εχθρός είναι ο δολοφονικός δράκος Νασφιστής, θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν και άλλους το ίδιο επικίνδυνους αντιπάλους.
 
Η ταινία θεωρείται κάτι σαν εισαγωγή στον «Άρ­χοντα» – ο Τόλκιν έγραψε το «Χόμπιτ» το 1937, λίγα χρόνια πριν καταπιαστεί με τη συγγραφή του κυρίως έργου του. Για να πω την αλήθεια, η κριτική σε τέτοιου είδους υπερθεάματα στέκεται κάπως αμήχανη. Από τη μια η κολοσσιαία σε διαστάσεις παραγωγή και από την άλλη η πληθώρα των συμβολισμών, αποτελούν από μόνα τους ξεχωριστά κεφάλαια και θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων για να… αντιμετωπιστούν με κριτική διάθεση. Μι­λάμε για ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα, όπου τα σκηνικά, τα κοστούμια, η εικαστική προσέγγιση, τα ντεκόρ και το αχανές φυσικό τοπίο γίνονται το μπάκ-γκράουντ μιας επι­κής περιπέτειας, σφραγισμένης από την πληθώρα των συμβόλων, όπως ξαναγράψαμε, των αρχετυπικών – μυθολογικών κεντροευρωπαϊκών μοτίβων, αλλά και των αρχαίων και πανανθρώπινων αξιών. Η δύναμη της ομάδας, η φιλία, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, το θάρρος, η έννοια της θυσίας αλλά και το αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης κυριαρχούν για άλλη μια φορά, και ο σκηνοθέτης Πίτερ Τζάκσον δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα επαναφέρει στο προ­σκήνιο. Η αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στο φως και τις δυνάμεις του σκότους είναι φυ­σικά ο άξονας της ταινίας, για την αισθητική της οποίας δεν έχουμε και πολλά να πούμε. Είναι απλά άψογη.
 
Το στοίχημα όλα αυτά τα χρόνια ήταν εάν ο Τζάκσον θα κατάφερνε να πιάσει τις επιδό­σεις του «Άρχοντα». Το αν τα εφέ είναι περισσότερο ή λιγότερο εντυπωσιακά, είναι ένα ζήτημα που μπαίνει, κατά την προσωπική μου άποψη, σε δεύτερη μοίρα. Η γνώμη μου είναι πως τα «Χόμπιτ», αν και δεν διαθέτουν ίχνος έκπληξης ή ανατροπής, καταφέρνουν και στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Λογικό είναι. Η τριλογία του «Άρχοντα» τα είπε όλα. Τι παραπάνω να προσθέσει η νέα ταινία, εκτός από κάποιες πληροφορίες καθαρά ιστορικής σημασίας. Με λίγα λόγια, αφήστε τους όποιους ενδοιασμούς κατά μέρος, κα­θίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα της αίθουσας και αφεθείτε στη μαγεία του εντυπωσι­ακότερου ίσως παραμυθιού των τελευταίων χρόνων.
 
 
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.