Ένας τέτοιος κλάδος είναι τα σούπερ-μάρκετ, όπου εδώ και καιρό τα περιθώρια είναι ασφυκτικά.

Ένας τέτοιος κλάδος είναι τα σούπερ-μάρκετ, όπου εδώ και καιρό τα περιθώρια είναι ασφυκτικά. Η απόφαση των μεγάλων λιανεμπορικών ομίλων από τις πρώτες εβδομάδες του 2012 να ευθυγραμμίσουν τα επίπεδα των τιμών (δηλαδή να αναλάβουν οι ίδιες οι αλυσίδες ένα μέρος του κόστους) στοιχίζει ήδη στις επιχειρήσεις του κλάδου από 100 έως 200 εκατ. ευρώ, ανάλογα με τον υπολογισμό. Και καθώς ο χειμώνας του 2012-13 προμηνύεται βαρύς στο λιανεμπόριο τροφίμων, υπάρχουν τουλάχιστον δύο όμιλοι που δείχνουν ότι μπορεί να μην αντέξουν.
Άλλωστε, οι απώλειες 2 δισ. ευρώ μέσα σε μία τετραετία (600 εκατ. ευρώ χάθηκαν μόνο το 2011) και περαιτέρω πτώση άνω του 6% για φέτος δείχνουν με μαθηματική ακρίβεια μια γενναία αναδιάρθρωση, εάν κάποιος δεν βάλει λουκέτο. Και αυτό βέβαια δεν πρέπει να αποκλείεται για κάποιες αλυσίδες οι οποίες αδυνατούν, λόγω της δομής τους, της έλλειψης ρευστότητας και της αδυναμίας χρηματοδότησης, να προσαρμοστούν στη νέα τάξη πραγμάτων.
Το κακό είναι ότι ένα λουκέτο σε μια μεγάλη αλυσίδα δεν θα είναι τόσο… απλό όσο του Ατλάντικ, μια και αφορά πολύ περισσότερους προμηθευτές, πελάτες και εργαζομένους. Υπολογίζεται ότι ένα τέτοιο λουκέτο σε μια από τις πρώτες πέντε επιχειρήσεις σούπερ-μάρκετ της χώρας θα είχε επιπτώσεις ανάλογες με τη χρεοκοπία μιας τράπεζας μεσαίου μεγέθους. Οι πωλήσεις των σούπερ-μάρκετ έχουν καταγράψει στο εννεάμηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου 2012 πτώση 6,2% σε αξία και 5,3% σε όγκο, με επιδεινούμενη τάση (από τις μετρήσεις εξαιρούνται οι αλυσίδες Σκλαβενίτης και Lidl), ενώ οι εκτιμήσεις για την επόμενη χρονιά αναφέρουν πως «το πρώτο τετράμηνο του 2013 θα είναι ακόμη πιο δύσκολο».
Κλάδος με ασφυκτικά περιθώρια είναι και αυτός των γαλακτοκομικών. Με δύο (και πάλι) εταιρείες στα όρια της ασφυξίας, ο κλάδος θα οδηγηθεί σε αναγκαστικές συγχωνεύσεις και εξαγορές (πιθανότατα όχι με τη χρονική άνεση της αποτυχίας του deal ΔΕΛΤΑ – ΜΕΒΓΑΛ), εάν θελήσει να μην οδηγηθεί σε λουκέτα.
Ένας τρίτος κλάδος με ασφυκτικά περιθώρια είναι αυτός των ηλεκτρονικών ειδών. Πρόκειται για έναν κλάδο που είδε ακόμη και μεγάλους ξένους παίκτες, με τεράστια εμπειρία, να μην επιτυγχάνουν τους στόχους τους, όπως η Media Markt (περισσότερο) και η Dixon’s (λιγότερο), αλλά βλέπει και ελληνικούς ομίλους στο όριο της καταστροφής. Ένας από αυτούς παραμένει ζημιογόνος, για τρίτη χρονιά, με τις ζημίες στα 10 εκατ. ευρώ και τις πωλήσεις του να υποχωρούν κατά 22%. Θα αντέξει ο όμιλος που βλέπει τον τζίρο του να πέφτει κατά 50%; Άγνωστο.
Η σχέση με τα σούπερ-μάρκετ αποδεικνύεται αργός και βασανιστικός θάνατος και για τις αλυσίδες προϊόντων διατροφής. Με τις πληρωμές να καθυστερούν συστηματικά, τουλάχιστον μία εταιρεία, η οποία είχε αντιμετωπίσει προβλήματα και την άνοιξη, βρίσκεται στα όρια της επιβίωσης ή έστω της εργασιακής ειρήνης για τη συνέχιση της λειτουργίας της. Λόγω διαγωνίων διασυνδέσεων με άλλους ομίλους παραγωγής προϊόντων διατροφής, τυχόν λουκέτο στη συγκεκριμένη βιομηχανία θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις σε ολόκληρο τον κλάδο διατροφής.
Η κρίση εύλογο είναι να επηρεάζει τις αλυσίδες ένδυσης και υπόδησης. Μια βορειοελλαδίτικη εταιρεία οδηγήθηκε πρόσφατα στο άρθρο 99 έπειτα από απώλειες της τάξης του 35% ετησίως στον τζίρο της και συνεχιζόμενες ζημιές. Το σχέδιο για το μέλλον είναι είτε να οδηγηθεί στην αγκαλιά ενός άλλου μεγάλου ομίλου λιανικής είτε απλώς να πάψει να υπάρχει. Ένας άλλος όμιλος του ίδιου κλάδου, που βρίσκεται στα όρια της επιβίωσης, δίνει τη μάχη του, αλλά με αντιφατικές πληροφορίες σε ό,τι αφορά το τι ήταν αυτό που προκάλεσε την πτώση. Και στις δύο περιπτώσεις οι συνέπειες των λουκέτων θα είναι τεράστιες, τόσο σε εργατικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο προμηθευτών και παραγωγών.
Σε ένα αντίστοιχο κόκκινο βρίσκονται και οι δύο μεγαλύτερες ναυπηγικές μονάδες της χώρας, με τις θέσεις 3.000 εργαζομένων να απειλούνται άμεσα. Ήδη η Ελευσίνα βρίσκεται (αλλά όχι για πολύ ακόμη) στο άρθρο 99, με τον ξαφνικό θάνατο να ελλοχεύει, καθώς η διοίκηση δεν πέτυχε κανέναν από τους στρατηγικούς στόχους που θα διασφάλιζαν την επιβίωση. Την ίδια ώρα στον Σκαραμαγκά, η πρόταση για πώληση των δύο υποβρυχίων τύπου 214 στο εξωτερικό, ώστε να βρεθούν τα κονδύλια που θα διασφάλιζαν τη συνέχιση των εργασιών για τα επόμενα χρόνια, συναντά την αντίδραση των σκληροπυρηνικών του υπουργείου Άμυνας, που «φοβούνται» τον «εμπαιγμό» των Τούρκων. Δηλαδή να κλείσουν τα ναυπηγεία για να μη μας κακοχαρακτηρίσουν οι Τούρκοι. Που μας πειράζουν ότι πουλάμε τον στόλο μας, όπως κάναμε κι εμείς το 2000…
Στον τομέα των επίπλων το δράμα βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς δύο πολύ σημαντικές εταιρείες που κάποτε πρωταγωνιστούσαν σε πωλήσεις και καμπάνιες (SATO και NEOSET) βρίσκονται στο άρθρο 99, με άγνωστες τις προοπτικές για το αν θα μπορέσουν να αντέξουν στο μέλλον.
Δύσκολο είναι το μέλλον και για τρεις μεγάλες ξενοδοχειακές αλυσίδες, που τους τελευταίους μήνες υποχρεώθηκαν σε κλείσιμο μονάδων και περικοπές προσωπικού, ως ένα αναγκαστικό μέτρο στο πλαίσιο των σχεδιασμών διάσωσης που έχουν εκπονήσει και τα οποία περιλαμβάνουν επείγουσες πωλήσεις ξενοδοχείων σε ξένους.
Την ίδια ώρα, στο κόκκινο βρίσκονται τουλάχιστον τρεις (από τις εισηγμένες στο Χ.Α.) επιχειρήσεις ΜΜΕ. Το εννεάμηνο που προηγήθηκε, έδειξε στα αποτελέσματα νέα κάμψη εσόδων (20% στον μέσο όρο) και διεύρυνση ζημιών που φτάνουν τα 84 εκατ. ευρώ, ενώ ο δανεισμός τους αυξήθηκε κατά 17% και ξεπερνά τα 517 εκατ. ευρώ. Για τις τρεις επιχειρήσεις με τον υψηλότερο δανεισμό (άνω των 100 εκατ. – ΔΟΛ, Τηλέτυπος, Πήγασος), οι ορκωτοί λογιστές εκφράζουν αβεβαιότητα επιβίωσης.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.