Συχνά – πυκνά, στο κάτω μέρος της οδού Τοσίτσα, στα όμορφα και συφοριασμένα Εξάρχεια, επαναλαμβάνεται μια συναρπαστική, όταν την πρωτοβλέπει κανείς, νυχτερινή ατραξιόν.

Συχνά – πυκνά, στο κάτω μέρος της οδού Τοσίτσα, στα όμορφα και συφοριασμένα Εξάρχεια, επαναλαμβάνεται μια συναρπαστική, όταν την πρωτοβλέπει κανείς, νυχτερινή ατραξιόν. Ολιγάριθμη ομάδα νεαρών βγαίνει με κραυγές από την οδό Ζαΐμη και εκσφενδονίζει μερικές μολότοφ στους αστυνομικούς που βρίσκονται στη συμβολή Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα. Οι τελευταίοι απαντούν με κρότο, λάμψη και χημικά. Το πανδαιμόνιο, που περιλαμβάνει φωτιά, καπνό και συμβατικό νεοελληνικό υβρεολόγιο χωρίς ιδιαίτερη ποικιλία, κρατάει συνήθως γύρω στα τριάντα δευτερόλεπτα.  Η όλη αψιμαχία εκτυλίσσεται σχεδόν πάντα εξ αποστάσεως και σπανιότατα εκτρέπεται σε συμπλοκή εκ του συστάδην. Πού και πού παίρνει φωτιά κανένα αυτοκίνητο κατοίκου ή κανένας κάδος σκουπιδιών. Τις περισσότερες όμως φορές η αντάρα καταλαγιάζει γρήγορα, οι φλόγες σιγοσβήνουν ειρηνικά, τα χημικά διαλύονται, οι θαμώνες του καφέ Favorita στη γωνία προσηλώνονται και πάλι στο ποτό τους… Αν περάσει κανείς πέντε λεπτά μετά την επίθεση, δεν διακρίνει κανένα ίχνος από τον σαματά και τη βουή που προηγήθηκε. Οι περίοικοι αφήνουν τα μπαλκόνια για να επιστρέψουν στις ασχολίες τους, οι αστυνομικοί ξαναπιάνουν την ψιλοκουβέντα, η μουσική από το καφέ χαμηλώνει…  Το επεισόδιο έληξε, λοιπόν, και οι αντίπαλες ομάδες, της επαναστατικής και της κατασταλτικής γυμναστικής, έχουν εκτελέσει στο ακέραιο το καθήκον τους. Όταν όμως έχει κανείς τα μάτια του στραμμένα σε τόσο… υψηλό σκοπό και προσδοκά το βέλτιστο αποτέλεσμα, η άσκηση δεν τελειώνει ποτέ. Σε μερικές μέρες, με ακανόνιστη περιοδικότητα, Παρασκευή ή Σαββατόβραδο συνήθως, το σκηνικό της σύγκρουσης ξαναστήνεται. Με τρόπο επαναληπτικό και πανομοιότυπο. Μια απλοϊκή εκδοχή λέει πως, αφού πρόκειται για αποστολή ρουτίνας, ο σκηνοθέτης βαριέται τις αλλαγές. Από την πλευρά μου πάλι, πιστεύω ότι οι εμπλεκόμενοι σέβονται το τελεστικό τυπικό, που, όπως αρμόζει σε σοβαρούς και εδραιωμένους θεσμούς (!), οφείλει να παραμένει αναλλοίωτο – σαν τη στέψη μιας βασίλισσας ή τη διαπόμπευση μιας πόρνης…  Οι βραδινές αψιμαχίες της οδού Τοσίτσα ανήκουν πλέον στο ηθοκανονικό πλέγμα (moral) των Εξαρχείων. Είναι κοινό μυστικό πως οι αντίπαλοι βρίσκονται δέσμιοι μιας έντρομης έλξης που διέπεται από αυστηρή αμοιβαιότητα. Γι’ αυτό είμαι βέβαιος πως οι νεαροί θα απογοητεύονταν οικτρά αν δεν έβρισκαν τους αστυνομικούς στη συνηθισμένη τους θέση. Οι αστυνομικοί, πάλι, που ξεροσταλιάζουν όρθιοι (χειρότερα κι απ’ τις πωλήτριες των σούπερ-μάρκετ, όπως είπε ένας απ’ αυτούς) πώς και πώς τα περιμένουν αυτά τα παιδιά…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.