8 Οκτωβρίου. Κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη.

* 8 Οκτωβρίου. Κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Το ξέρουμε. Κι αφού το ξέρουμε, πώς εξηγείται άραγε η ροπή προς την ελαφρότητα; Πώς εξηγείται η εμπιστοσύνη στους επώνυμους που κέρδισαν χωρίς κόπο αλλά με… τρόπο; Πώς εξηγείται το γεγονός πως ενώ οι περισσότεροι είχαν ένα λόγο ανίκανο να βγάλει νόημα, σκόρπιες Διονύσου λέξεις, πολύ μπλα μπλα κι ιδέα… κέρδισαν την ψήφο και βρέθηκαν στη Βουλή; Μη λέμε μετά: Κοίτα ποιοι μας κυβερνούν! Μη λέμε μετά: Τόσο πολλοί άχρηστοι στη Βουλή! Μη λέμε τίποτα. Δεν είναι όλοι Μελίνα Μερκούρη. Να συνεννοούμαστε. Και να πει κανείς πως δεν πέρασε έξω από το γυαλί της τηλεόρασης η ματαιοδοξία, πως δεν φάνηκε, πως δεν έσκασε φαρδιά πλατιά στο σαλόνι μας; Αν είχε θέσει υποψηφιότητα ο Ψινάκης να δείτε που θα έβγαινε – και η Βάνα Μπάρμπα επίσης. Εμείς θα τους βγάζαμε. Εμείς επιβεβαιώνουμε τις ματαιοδοξίες των άλλων. Εμείς χάσαμε γενικώς το πλεονέκτημα της σωστής επιλογής. Ας μην αυτοχαϊδευόμαστε.

* Κάποτε οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων έκαναν ειδικές συγκεντρώσεις με ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων για να τους παρουσιάσουν το πρόγραμμά τους για τον πολιτισμό, ακόμα κι αν πρόγραμμα δεν είχαν. Αυτή τη φορά δεν μπήκαν καν στον κόπο.

* Ας περάσουμε σε άλλες ειδήσεις…

* Το κλείσιμο μιας ανεξάρτητης εταιρείας με καλλιτεχνική και αισθητική άποψη όπως της Libra Music, μετά από 17 χρόνια λειτουργίας, δεν είναι απλώς μία ακόμη παρενέργεια της κρίσης, δισκογραφικής, οικονομικής κ.λπ. Είναι η επιβεβαίωση ότι έχουμε μπει για τα καλά στον κύκλο της υπανάπτυξης, όπου άνθρωποι όπως ο Άλκης Βαφειάς, ο παραγωγός και ιδιοκτήτης της Libra, κουράζονται, παραιτούνται, αποχωρούν και κλείνουν πίσω τους τη στρόφιγγα των νέων ιδεών και της αγάπης για τη μουσική με υψηλές προδιαγραφές παραγωγής. Κι όταν ξυπνήσουμε από το hangover του λαϊκοπόπ και οι εφημερίδες δεν έχουν πια άλλα cd να μοιράσουν, θα μας έχει μείνει αμανάτι η κριτική επιτροπή του «X-Factor». Που θα «καθοδηγεί» αρκουδιάρηδες πώς να μάθουν την αρκούδα να παριστάνει την Τάμτα.

* Να το τό καινούργιο σουξεδάκι που βγήκε πάλι από το Ίντερνετ και πέρασε χωρίς δυσκολία στα μουσικά ραδιόφωνα. Είναι του άρτι αφιχθέντος στη μουσική σκηνή Rous (κατά κόσμον Γιώργος Γεωργιάδης), τιτλοφορείται «Εξαιρέσεις» και λέει μεταξύ άλλων: «Σ’ αυτό τον κόσμο που μόνος μου ζω / δεν υπάρχουν κανόνες / μα μόνο εξαιρέσεις…». Ένα αυθόρμητο τραγουδάκι, ρυθμικό, που μένει στο αυτί. Στο Facebook κάνει μεγάλη βόλτα και αποδεικνύει πως η έμπνευση δεν πέθανε, η δισκογραφία μόνο.

* Επιτέλους η Αθήνα αποκτά μια Ταινιοθήκη που της αξίζει. Οι εγκαταστάσεις στην πρώην Λαΐδα της Ιεράς Οδού δίνουν τέλος σε μια περιπέτεια που ξεκίνησε πριν από χρόνια και, ευτυχώς, έστω κι αν κράτησε περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, είχε αίσιο τέλος. Αρχείο, χώρος μελέτης, αλλά και δυο αίθουσες άριστα εξοπλισμένες (η μια δε εξαιρετικά όμορφη) συνθέτουν έναν σύγχρονο κινηματογραφικό προορισμό που μεταμορφώνει την Ταινιοθήκη σε αληθινό χώρο εκπαίδευσης και πολιτισμού.

Άννα Βλαβιανού