Άντζελα Γκερέκου. Η άνοδος του ελαφρολαϊκού

Άντζελα Γκερέκου. Η άνοδος του ελαφρολαϊκού

Η ανάληψη θέσης υφυπουργού στο Υπουργείο Πολιτισμού ήταν η τελική ανταμοιβή της σε μια πορεία βαθιάς πίστης στον νυν αρχηγό – μιας πίστης που, εν τέλει, μπορεί να εξηγεί και τη βαθιά επί της ουσίας δημόσια αφωνία της

Η Άντζελα Γκερέκου είναι ωραία κοπέλα. Από μικρή είχε φιλοδοξίες. Σπούδασε αρχιτεκτονική, ήθελε να γίνει και ηθοποιός. Ως Κερκυραία είχε την τύχη να είναι πιο κοντά στη Δύση, σπούδασε δηλαδή στην Ιταλία. Ως ωραία, είχε την τύχη να την επιθυμούν οι άνδρες – γεγονός που ενισχύει την αυτοεκτίμηση και διευκολύνει τις κινήσεις τα δύσκολα χρόνια της νεότητας, όταν αρχίζει ο άνθρωπος να ψάχνει επαγγελματικές διεξόδους. Μέχρις ενός σημείου είχε την πορεία που έχουν οι φιλόδοξες, ωραίες κοπέλες, από σπίτι με κοινωνική επιφάνεια, που είχαν την τύχη να φύγουν για σπουδές στο εξωτερικό. Χρυσή μποεμία, σχέσεις, ένταξη σε κάποιον καλλιτεχνικό κύκλο (η ίδια ισχυρίζεται ότι μαθήτευσε στην ομάδα του Φελίνι, το πιθανότερο όμως είναι να ήταν στο μπούγιο, τίποτα κομπαρσίτα, σε κάποια ταινία όπως το «Τζίντζερ και Φρεντ», εκεί γύρω στα 1985). Κατά τα άλλα, τη συναντούμε στην Ελλάδα να παίζει σε ένα φολκλορίστικο φιλμάκι τουριστικού ρεαλισμού, «Το κορίτσι της Μάνης», που τηρουμένων των αναλογιών ήταν ένα χαμηλού μπάτζετ και αξιώσεων «Μάμα μία». Ήταν όμως το εισιτήριό της στο θέαμα, που συνέχισε να το υπηρετεί σποραδικά συμμετέχοντας σε φίξιον (τηλεοπτικά τα περισσότερα) που έχουν σκηνοθετήσει ο Μανούσος Μανουσάκης, ο Νίκος Μαστοράκης (ο παλιός, όχι ο θεατρικός), ο Βαγγέλης Φουρνιστάκης, ο Ερρίκος Ανδρέου… Αν συνέχιζε στο θέαμα θα είχε διαγράψει μια συστηματική πορεία στην τηλεόραση, στον ρόλο μιας όμορφης, που απλώς θα την παρακολουθούσαμε από σίριαλ σε σίριαλ να μεγαλώνει. Η Άντζελα Γκερέκου, όμως, βιαζόταν πριν μεγαλώσει πολύ να γίνει μεγάλη. Κι άμα έχεις στόχους… Ο ευκολότερος τρόπος για να κατακτήσεις τη μεγαλοσύνη στην Ελλάδα (ιδίως αν είσαι μια νέα γυναίκα, αναγνωρίσιμη στα media) είναι να ανακατευτείς με τα κοινά. Η πολιτική μπορεί να σε πάει ψηλά. Η Άντζελα Γκερέκου πόνταρε στο ΠΑΣΟΚ – και της έκατσε η μπίλια. Η ανάληψη θέσης υφυπουργού στο Υπουργείο Πολιτισμού ήταν η τελική ανταμοιβή της σε μια πορεία βαθιάς πίστης στον νυν αρχηγό – μιας πίστης που, εν τέλει, μπορεί να εξηγεί και τη βαθιά επί της ουσίας δημόσια αφωνία της. Δεν είχε σημασία που δεν είχαμε ακούσει τη φωνή της. Περισσότερη σημασία είχε ότι η φωνή της, στο εσωτερικό του κόμματος, ήταν his master voice. Α, μια και μιλάμε για φωνές, ξεχάσαμε ότι η Άντζελα Γκερέκου είναι παντρεμένη με τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη βαθιά λυγμική φωνή του ελαφρολαϊκού τραγουδιού. Η ανάρρησή της στο Υπουργείο Πολιτισμού είναι και έμμεση αναγνώριση από τον Γιώργο Παπανδρέου της γενικής παραδοχής ότι το ελαφρολαϊκό είναι στα πάνω του, ενώ το λεγόμενο έντεχνο παρουσιάζει πτώση. Γι’ αυτό άλλωστε ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε υφυπουργό την κυρία Βοσκοπούλου και όχι την κυρία Νταλάρα.

Αχινοί

1. Ανάμεσα στις τεράστιες εκκρεμότητες σε υποδομές που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση, δύο δεν μπορούν να περιμένουν (διότι έχουν να κάνουν με το ευρωπαϊκό πρόσωπο της σύγχρονης εθνικής μας ταυτότητας). Και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και το Φεστιβάλ Αθηνών χρειάζονται χώρους, έδρα για τα γραφεία τους και για τις βασικές εκδηλώσεις τους. Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, στο παλιό Φιξ, που είχε αρχίσει να ανακατασκευάζεται, εγκαταλείφθηκε στη μέση. Και το Φεστιβάλ Αθηνών εισέπραξε μόνο διαβεβαιώσεις από όλους του υπουργούς Πολιτισμού της ΝΔ ότι θα του αποδοθεί ο χώρος της Πειραιώς 260, χωρίς βεβαίως να έχει τηρηθεί καμία υπόσχεση ως τώρα. Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού ας ξέρει από πού πρέπει ν’ αρχίσει.

2. Η διατύπωση ήταν πληκτικά πανομοιότυπη, σε όλα σχεδόν τα ραδιόφωνα και τα τηλεοπτικά δίκτυα που αναφέρθηκαν στην εκδημία της Σπεράντζας Βρανά. «“Έφυγε” (έτσι λένε, φοβούνται να πούνε ότι πέθανε) μια μεγάλη ηθοποιός». Η εκλιπούσα ήταν βεβαιότατα μια μεγάλη περσόνα αλλά επ’ ουδενί υπήρξε μεγάλη ηθοποιός. Απλώς σημαντική καρατερίστα ήταν σε ένα μόνο είδος λαϊκού θεάματος. Δημοσιογραφική υπερβολή, αμετροέπεια, ευκολία ή άγνοια; Κάτι χειρότερο. Αναζήτηση στην επικράτεια του θανάτου της βασικής έλλειψης στη σύγχρονη ζωή. Δεν έχουμε μεγάλες προσωπικότητες-πρότυπα που θα θαυμάσουμε και θα ακολουθήσουμε. Γι’ αυτό η νεκροφιλία είναι τμήμα της εθνικής ιδεολογίας.

Λία Παραλία