◆ Διάστημα έσχατου χρόνου.

◆ Διάστημα έσχατου χρόνου.
◆ Η ακολούθηση σαρκάζει το δίσεκτο στην κατάληξη ενώ η ευχολογία παραπέμπει τη μεταμόρφωση της διαθέσεως στα βάθη της καθιερωμένης μελαγχολίας των εορταστικών ημερών.
◆ Οι παγωμένες ημέρες στολίστηκαν με τα απαραίτητα και οι μεγάλες πλατείες κρέμασαν στα φώτα τους τον προσδιορισμό των μεγάλων ψευδαισθήσεων. Η γιορτή των παιδιών και το χιονόνερο να στέκεται στην αμηχανία αποσβολωμένο. Μεταφορές της υπερβολής στην επιφάνεια των κειμένων. Παίγνιον σύνηθες για την περιπλοκή των υποθέσεων.
◆ Και ο χειμώνας προειδοποιεί για τα επερχόμενα νεφελώματα. Οι ανακοινώσεις κόπασαν για το ευχάριστον των νυχτών και οι χαρούμενες παράγραφοι πρωτοστάτησαν στα εκφωνήματα. Φτιασιδωμένα τα ανακοινωθέντα και τα χαμόγελα, στερεότυποι μορφασμοί αποπροσανατολίζουν τις φωνές των ρημάτων.
◆ Καρφιτσωμένη η αισιοδοξία περιπαίζει τον επίλογο.
◆ Στα σημειώματα της καθημερινότητας, στα συμπυκνωμένα ερμηνεύματα των αναδρομών η πρωτοκλισία της επαναλήψεως κυριαρχεί και το όνειρο φαντάζει λέξη μουντζουρωμένη σε τσαλακωμένο τετράδιο.
◆ Η δοκησισοφία περιπλεγμένη με τον απαραίτητο γογγυσμό αναλογίζεται πολυλογώντας ενώ στα μαντεία οι αναρτημένη σοβαρότητα αναμασώντας τα φύλλα της εκφράσεως, αλλού για αλλού, προσπαθεί εις μάτην να επιβεβαιώσει το επιχείρημα.
◆ Βασιλεύουσα η παράνοια συμπεραίνει ανερυθρίαστα και το δάχτυλο τεντωμένο κομπορρημονεί συμφώνως προς τας υποδείξεις της συναρμόζουσας καθεστηκυίας νοοτροπίας
◆ Του ολίγιστου όλου.
◆ Και τους χρόνους τους επερχόμενους αγναντεύουν τα αντιφεγγίσματα. Η άλλη σκέψη εγκαταλελειμμένη πρόταση στα σεντούκια κλειδαμπαρωμένη επιφυλάσσει τις απαραίτητες εκπλήξεις.
◆ Στις κατευθύνσεις του πολιτικού ορίζοντα τα ωά έχασαν τα κάνιστρα. Ανακατεμένα τα όσπρια παραβρασμένα, με την εικόνα του παχύρρευστου χυλού, απαγγέλλουν απνευστί τα στιχάκια της ζευγαρωτής ομοιοκαταληξίας.
◆ Τα ίδια στην ακολουθία και η θηριωδία ασυλλόγιστα μεταστρέφει το βλέμμα.
◆ Στον Ευφράτη το νερό ερυθρόχρωμο γράφει τη φρίκη με κεφαλαία και το κλάμα ακόμα ακούγεται πίσω απ’ τους γκρεμισμένους πλίνθους.
◆ Αλλαγή πλεύσης.
◆ Είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, στην παλαιά ατάκα του ασπρόμαυρου αριστουργήματος. Και ο σαρκασμός άρχων σωτήριος δίνει την πολυχρωμία στην κατάταση.
◆ Βιαστικές οι γραφές στην αγωνία του λευκού, απομονώνουν τα καθιερωμένα και βασανίζουν την ανάγνωση.
◆ Στο γέλιο του μεσονυκτίου, οι φορεσιές επιτηδευμένες θα συνοδεύσουν με τα λικνίσματα τα λαϊκά άσματα, τα χειροκροτήματα γονατιστά θα ακολουθήσουν τα επιφωνήματα και οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες θα ζωγραφίσουν στις ματιές την κρυμμένη δυστυχία.
◆ Παραμύθια για μικρούς και μεγάλους
◆ Καλησπερίσματα απύθμενου κάλλους και οδοντοστοιχίες κατάλευκες. Δώρα, κορδέλες σγουρές, μονοσύλλαβα υποκριτικά φωνήεντα.
◆ Γυάλινα υποδοχεία της μοναξιάς κατασκευάσματα θα παρασύρουν την ανάμνηση στον πάτο ενώ η μουσική εκκωφαντική θα καταστρέφει τον διάλογο.
◆ Εξιστορήματα μονοετούς αναφοράς στα πλουμισμένα σαλόνια.
◆ Και πίσω απ’ τα φώτα
◆ Στα ερείπια
◆ Στη σχάρα που βγαίνει η ζεστασιά. Στην πολύβουη λεωφόρο. Σκληρό το επιμύθιο.
◆ Δυο χούφτες κοντά στην αναπνοή.

Μυογράφημα
Στο πάτωμα. Ένα πολύχρωμο χαλί με κρόσσια λευκά στην κατάληξη. Ένα δέντρο ψηλό στη γωνιά, μπάλες κόκκινες, κίτρινες, μπλε και κουκλιά με παράξενες φορεσιές και ένα μεγάλο αστέρι στην κορυφή, λίγο πιο κάτω απ’ το ταβάνι. Μια φάτνη χειροποίητη. Η γέννηση. Ζωάκια μικρά και οι τρεις μάγοι. Μπαμπάκι λευκό να κάνει το χιόνι και ένα κουτί με μελωδίες.
Τζάκι να σιγοκαίει. Σπίθες να χορεύουν και ένας καπνός να ανεβαίνει φτιάχνοντας σκιές.
Στο μικρό τραπέζι τα γλυκά φοινίκια, κουραμπιέδες, δυο κόκκινα κεριά αναμμένα.
Ένα φύλλο χαρτί και ένα μολύβι στολισμένο με ένα καμπανάκι.
Πάνω στο χαλί να γράφει το γράμμα. Αργά με την αγωνία της προσδοκίας. Τα γράμματα στην ανορθογραφία να δίνουν στη γιορτή την ομορφιά της γνησιότητας.
Αγαπητέ άγιε Βασίλη στην αρχή, το θέλω και μετά το ένα, το δύο, το τρία, ώσπου η σκέψη να γεμίσει το χαρτί. Στον φάκελο, δίπλα στο δέντρο. Να έρθει το βράδυ το όνειρο.
Στον καναπέ. Διπλοπόδι. Η τηλεόραση ανοικτή. Το βλέμμα πίσω απ’ την εφημερίδα. Να παρακολουθεί την αγνότητα των αναμνήσεων. Μια αγκαλιά της παιδικότητας.
Άραγε θα μου τα φέρει, το ερώτημα πονηρούτσικο να διασταυρώνει τις ματιές στο πιο όμορφο ψέμα.
Βράδυ. Να τρέχουν τα χέρια στα ανοίγματα, να σκίζονται βιαστικά οι σακούλες.
Χρόνια πολλά.
 
Επινόημα 
Χώρος προαύλιου εντυπώματος
Με το κόκκινο
Στη λεπτομέρεια
Της επιφάνειας
Να περιπλέκεται
Εορταστικά
Στην αντίθεση της οξείας
Σύμπλεγμα προχείρου
Του προσωρινού η μονιμότητα
Και στο ξέφτισμα η εικόνα
Καθισμένο υπόλοιπο
Να παίρνει απ’ το φως
Την ακινησία
Αταξία των ημερών
Στην αφαίρεση
Του συμπλέγματος
Με την ευχή
Στο χειροφίλημα

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.