◆ Υποδοχή παρατεταμένης προσβολής.

◆ Υποδοχή παρατεταμένης προσβολής.

◆ Στη συνέχεια της εισόδου του χρόνου.

◆ Απογυμνωμένη η εξαθλίωση των πεπραγμένων και η απορία για την τόση εκδήλωση της ηλιθιότητας ξεπερνά τα όρια των δεδομένων. Στα διαστήματα των γραμμών η παχυδερμία των πράξεων δηλώνει τη σαθρότητα του περιβάλλοντος χώρου, ενώ τα ερωτηματικά πασχίζουν να βρουν στους κρυμμένους κώδικες την απάντηση.

◆ Εις μάτην, η παράνοια εγκατεστημένη για τα καλά έγραψε το ύστερον του παλαιού και δρομολόγησε την ομοιότητα του επερχόμενου.

◆ Στην επικράτεια πλήθυναν οι φωνές των αθώων και οι μνήμες αποκαλυπτικές απέδωσαν στη γενίκευση το πολυσύλλαβο μεγαλείο της εξαπλωμένης αχρειότητας.

◆ Οι φράσεις των κειμένων καλυπτόμενες όπισθεν της ανατροφής της μητρικής αγωγής κρύβουν εντέχνως πλην σαφώς την προστακτική της αγανακτήσεως, ενώ το μειδίαμα γράφεται στο πρόσωπο προσεγγίζοντας τοιουτοτρόπως την αντίδραση της βουβής απογνώσεως.

◆ Άντε, λοιπόν, τολμά η πρώτη και σιωπά το δεύτερο του πληθυντικού προσώπου στην κλίση του ρήματος των ενστίκτων. Και αναλόγως της διαθέσεως εξυψώνεται ο τόνος και η εκφορά άλλοτε μακρόσυρτη, άλλοτε κοφτή, εκφράζει τη συναισθηματική φόρτιση την οποία προκαλεί το επιμύθιον της ιστορίας.

◆ Και συνεχίζεται η αφήγηση αφήνοντας την επεξήγηση κλειδωμένη στις λεπτομέρειες.

◆ Στο τοπίο, ο δίμορφος μήνας καθορίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και οι ανακοινώσεις της γελοιότητας, μασκαρεμένα συνθέματα της ευήθειας, προσπαθούν να απομονώσουν την ευθύνη.

◆ Και παραλογίζονται οι χρωματικοί σχηματισμοί αφηνιάζουν τα σημειώματα και τα λόγια, απαγγελίες ξύλινης προελεύσεως επισυνάπτουν στην καταντημένη νοοτροπία τον κρότο της ανοικτής παλάμης.

◆ Στην κλητική προσφώνηση της διαφθοράς τα πρόσωπα γυρνούν ανερυθρίαστα κοιτώντας κατάματα την προβολή των ειδώλων.

◆ Στο ξεφύλλισμα των γραμμένων, οι σελίδες, ξεθωριασμένα εντυπώματα, δηλώνουν την ομοιότητα των ονοματεπωνύμων και η διαφορά αναζητείται στα σβησμένα γράμματα των παραπομπών.

◆ Η μοναξιά άφησε τα φτερά της στις συνοικίες των σκοτωμένων ονείρων και στις άδειες νύχτες, σκιές ψάχνουν στο σκοτάδι το αντιλαμπύρισμα της ελπίδας.

◆ Στα νεφελώματα η βροχή προετοιμάζει τις νιφάδες και στα παγωμένα μονοπάτια μικρές λίμνες ζωγραφίζουν τις χειμωνιάτικες περιλήψεις.

◆ Η σκέψη εκτός ορίων γράφεται καθορισμένα και τα λεξήματα, επαναληπτικά ευφυολογήματα, αποπροσανατολίζουν εντελώς την πραγματικότητα.

◆ Οι παράγραφοι περιπλεγμένες αποκρύπτουν σαρκάζοντας και στο παιχνίδι της προηγμένης επικοινωνίας η οξύνοια χαμογελά δίνοντας την επιβράβευση.

◆ Αρχή του χρόνου, η πρωτοκλισία της αισιοδοξίας φανερωμένη ευχή των πρώτων ημερών συνοδεύει την ανάγκη της οφθαλμοπλανίας. Στις μεγάλες αίθουσες των βαρυπρεπών τα τερατουργήματα θα ανακατευτούν με την ερωτοτροπία και η ανάμνηση ξένη έννοια θα αποδώσει με σκληρότητα το επιμύθιο της λησμονιάς.

◆ Στο ημερολόγιο το σκισμένο χαρτί του προηγούμενου άφησε την πληγή του και το καινό έπαιξε με το έψιλον τη μελωδία της μελαγχολίας.

◆ Στην καλή χρονιά των ψευδαισθήσεων.

Μυογράφημα
Παραμονή. Στο λιμάνι. Στην αποβάθρα.

Ο βοριάς καθηλωμένος απ’ το κρύο. Φώτα λιγοστά. Ερημιά. Μερικές σταγόνες χάιδεψαν το φαγωμένο πλακόστρωτο. Στις μπίντες οι κάβοι ξετίναζαν τη θάλασσα και τα καΐκια σφύριζαν στο αντιμάμαλο τον δικό τους καημό.

Μια μικροπαρέα ξέμεινε στο σκοτάδι κλοτσώντας ένα κουκουνάρι. Βρισιές, φωνές και σπρωξιές. Μια μάνα στη στροφή. Ένα όνομα μικρό, με τη λήγουσα να έχει την τιμωρία. Και σαν σφαίρα εξαφανίστηκε αφήνοντας πίσω του το γέλιο των υπολοίπων.

Και μετά οι αγκαλιές και τα σχόλια να σβήνουν στο βάθος του στενού δρόμου.

Στον κόκκινο φάρο μια σιλουέτα με ένα μακρύ παλτό. Τραγιάσκα μαύρη ναυτικιά.

Γένια και μακριά μαλλιά. Πρόσωπο σκαμμένο απ’ την αλμύρα. Στ’ αγνάντι με το τσιγάρο να φτιάχνει την ομίχλη στο βουρκωμένο βλέμμα.

Κάθε μέρα πίσω απ’ το βράχο στην μπούκα, να φαίνεται η σκιά του στο αναβόσβημα.

Παραμονή
πρωτοχρονιάς.

Η νοσταλγία στο ίδιο σημείο, με τη θάλασσα να τσουγκρίζει στη μοναξιά την πιο ωραία ευχή. Πίσω απ’ τα παράθυρα τα φώτα σβήνουν. Και στο άναμμα τα γέλια να φεύγουν στα μεσάνυχτα.

Και μετά ησυχία. Μόνο ο θόρυβος της πατημασιάς να διακόπτει το σιγανοψιχάλισμα.

Στο ξημέρωμα, όταν το φως ξεγυμνώνει το σκοτάδι.

Στον κόκκινο φάρο, στο βραχάκι ένα λουλούδι ακουμπισμένο.

Σκεπάστηκε απ’ τα’ απόνερα.

Συνάθροισις
Ποιήματα παραδόσεως
Παραστράτημα της γεύσεως
Στο ερυθρόν της οράσεως
Νιφοστιβές το κάνιστρον
Ανακαλύπτεται
Αποκαλύπτεται
Απ’ τα επιδέξια δάχτυλα
Και η άχνη πάχνη
Αφήνει τα εντυπώματα
Στην ενοχή του τοπίου
Και στα στόματα
Στις άκρες των χειλέων
Τα υπόλοιπα
Φανερώματα
Της λαιμαργίας
Αφήνουν τα αμαρτήματα
Στη συνέχεια
Της αφαιρέσεως