Μπαρούτι μυρίζει στο Βόρειο Ιράκ, κατά κόσμον Κουρδιστάν… Η κατάρρευση της υγείας του προέδρου του Ιράκ και ηγέτη ενός εκ των δύο ισχυρότερων κουρδικών πολιτικών κομμάτων Τζαλάλ Ταλαμπανί απειλεί με αποσταθεροποίηση την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή και ενδέχεται να επιταχύνει τη… μετωπική σύγκρουση ανάμεσα στο Αρμπίλ, πρωτεύουσα του αυτόνομου Κουρδιστάν, και τη Βαγδάτη.

Μπαρούτι μυρίζει στο Βόρειο Ιράκ, κατά κόσμον Κουρδιστάν… Η κατάρρευση της υγείας του προέδρου του Ιράκ και ηγέτη ενός εκ των δύο ισχυρότερων κουρδικών πολιτικών κομμάτων Τζαλάλ Ταλαμπανί απειλεί με αποσταθεροποίηση την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή και ενδέχεται να επιταχύνει τη… μετωπική σύγκρουση ανάμεσα στο Αρμπίλ, πρωτεύουσα του αυτόνομου Κουρδιστάν, και τη Βαγδάτη.

Η κούρσα διαδοχής για την ηγεσία της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν (PUK), της παράταξης του Ταλαμπανί που μαζί με το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP) του ιστορικού του αντιπάλου και προέδρου της τοπικής κυβέρνησης Μασούντ Μπαρζανί μονοπωλούν την κουρδική πολιτική σκηνή εδώ και δεκαετίες, αποτελεί μόνο μια διάσταση των «αβέβαιων» αλλαγών που αναμένεται να συντελεστούν στο βραχυπρόθεσμο μέλλον. Όπως υπογραμμίζουν αναλυτές, η απομάκρυνση του Κούρδου ηγέτη από το προσκήνιο ενδέχεται να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις του Αρμπίλ με το Ιράν και την Τουρκία ενώ, την ίδια ώρα, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να εντείνει την κόντρα με τη Βαγδάτη, η οποία βρίσκεται ήδη «στο κόκκινο».

Παρά το γεγονός ότι το PUK έχει απολέσει μεγάλο μέρος της δύναμής του έναντι του KDP, ο Ταλαμπανί συνεχίζει να ασκεί σημαντική επιρροή σε μεγάλη μερίδα των Κούρδων του Ιράκ ενώ έχει αναδειχθεί σε κρίσιμο «μεσολαβητή» ανάμεσα στη Βαγδάτη και στο Αρμπίλ.

Το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο η ένταση μεταξύ των δύο πλευρών κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα (τόσο εξαιτίας της διεκδίκησης του ελέγχου του Κιρκούκ, της Ντιγιάλα και του Σαλαντίν, τριών περιοχών πλούσιων σε πετρέλαιο, όσο και εξαιτίας των συμφωνιών που υπέγραψε η τοπική κουρδική κυβέρνηση με ενεργειακές εταιρείες χωρίς τη συγκατάθεση της Βαγδάτης), ο Ταλαμπανί είχε «κατευναστικό» ρόλο και η ενδεχόμενη αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή αναμένεται να επιδεινώσει το κλίμα.

Την ίδια ώρα, ο Κούρδος ηγέτης ήταν ο συνδετικός «κρίκος» της περιοχής με το Ιράν και η Τεχεράνη (η οποία επιδιώκει καλές σχέσεις με το Αρμπίλ εξαιτίας του δικού της «Κουρδικού») προσπαθεί τώρα να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσει τη συνέχιση της επιρροής της στο αυτόνομο Κουρδιστάν μετά το τέλος της εποχής Ταλαμπανί. Παρόμοιο προβληματισμό αντιμετωπίζει και η Τουρκία, η οποία έχει επιλέξει να ταχθεί υπέρ του Αρμπίλ στην κόντρα του με τη Βαγδάτη (τόσο για τα οφέλη που θα της επιφέρει η καλή συνεργασία με τους Κούρδους του Ιράκ έναντι των προβλημάτων της με τους Κούρδους της Τουρκίας όσο και λόγω πολλά υποσχόμενων επενδύσεων στον τομέα της ενέργειας). Ωστόσο, η Άγκυρα ανησυχεί για μια τυχόν «υπερβολική» ισχυροποίηση του Μπαρζανί από την εξαφάνιση του «αντίπαλου δέους» του και προσπαθεί να καταλάβει κατά πόσο αυτή η νέα πραγματικότητα θα έχει επιπτώσεις στις σχέσεις της με το Αρμπίλ.

Στήριξη στους Κούρδους

Αρκετοί Τούρκοι αναλυτές υπενθυμίζουν ότι ο Μπαρζανί έχει δώσει ήδη μια «πρόγευση» της κάθε άλλο παρά «υποτακτικής» στην Άγκυρα πολιτικής που θα ακολουθήσει, στηρίζοντας ανοιχτά τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι με τη σειρά τους έχουν «συμμαχήσει» με τη Δαμασκό. Υπενθυμίζεται ότι ο Άσαντ κατάφερε να πάρει με το μέρος του τους Κούρδους της Συρίας παραχωρώντας τους τα εδάφη που εγκατέλειπε ο στρατός του προκειμένου αυτά να μην πέσουν στα χέρια της αντιπολίτευσης.