Η Βικτωρία Ταγκούλη γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου από πολύ νωρίς ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές στο ωδείο. 

Η Βικτωρία Ταγκούλη γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου από πολύ νωρίς ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές στο ωδείο. Μονωδία, πιάνο, ανώτερα θεωρητικά και μουσικοπαιδαγωγικό σύστημα Kodaly ήταν οι αρχικές σπουδές της. Με απόλυτη συνείδηση ότι, όσο πιο πολλές μουσικές γνώσεις αποκτούσε, τόσο πιο ολοκληρωμένη μουσικός θα γινόταν, και παρά τη μεγάλη της αγάπη για την όπερα, προτίμησε να συνεχίσει να μελετά τη μουσική σφαιρικά παρακολουθώντας το Τμήμα Μουσικών Επιστημών και Τεχνών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα με τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο είχε τη μεγάλη τύχη να «μαθητεύσει» ως μόνιμο μέλος της «Σπείρα – Σπείρα» δίπλα στον Σταμάτη Κραουνάκη, όπου και ξεχώρισε σε αξέχαστες μουσικές παραστάσεις, όπως το «Όλα μαύρα κι ένα πιάνο», η «Κλασική συνταγή» και τα «Χορικά» με συνθέσεις πάνω σε αποσπάσματα αρχαίου δράματος, των Κραουνάκη, Θεοδώρου, Χριστοδουλόπουλου, Λειβαδά, Καλαντζόπουλου και Κολάρου, στη Μικρή Επίδαυρο και στις «Αίθριες Νύχτες» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
 
Κι όταν πια ένιωσε ότι η «θητεία» της στο εξαιρετικό σχήμα ολοκληρώθηκε, ένας νέος καλλιτεχνικός χώρος την κέρδισε. Ήταν το θέατρο, με έναν ρόλο μελωδικού Άγγελου, δίπλα στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τον Μηνά Χατζησάββα στα «Εγκλήματα και εγκλήματα» του Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σαχίνη. Αυτή η εμπειρία την ώθησε να ασχοληθεί με το μιούζικαλ, και το καλοκαίρι του 2008 έστησαν μαζί με τον συνθέτη Χρίστο Θεοδώρου στις γραμμές του τρένου μπροστά από το ART House ένα μιούζικαλ βασισμένο στο «Προς κατεδάφιση» του Τένεσι Γουίλιαμς, σε λιμπρέτο του Διαμαντή Γκιζιώτη. Η εμπειρία ήταν μοναδική και κάπως «περίεργη», εφόσον κάθε λίγο και λιγάκι περνούσαν από τη μια πλευρά τα τρένα και από την άλλη τα αυτοκίνητα. Κι αυτό επειδή η αστυνομία δεν επέτρεψε στην παράσταση να διακόψει τη ροή τους. Την επόμενη χρονιά, το νέο τους μιούζικαλ αποδείχτηκε λιγότερο περιπετειώδες. Ο «Ευτυχισμένος Prince», βασισμένος στο ομώνυμο παραμύθι του Όσκαρ Γουάιλντ (και με αναφορά στον διάσημο Αφροαμερικανό σταρ) και με λιμπρέτο του Χρήστου Κανελλόπουλου, παίχτηκε στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη. Τον χειμώνα που ακολούθησε ήταν το τραγουδιστικό alter ego της Μαρίας Καβογιάννη στη «Φουρκέτα» της Ελένης Γκασούκα. Το έργο παίχτηκε τρεις σεζόν, αφήνοντάς της ελεύθερο χώρο να δραστηριοποιηθεί παράλληλα στη δισκογραφία: Το 2009 με το «α» και το 2010 με τη «Φωτοβόλτα», πάντα σε μουσική του Χρίστου Θεοδώρου, που μελοποίησε ποίηση αλλά και στίχους του Διαμαντή Γκιζιώτη.
 
Με ένα μόνιμο επιτελείο συνεργατών πλέον, η Βικτωρία Ταγκούλη επεξεργάζεται αγαπημένους της ήχους με έναν τελείως δικό της τρόπο, παντρεύοντας δημιουργικά διαφορετικά μεταξύ τους μουσικά είδη, όπως έκανε φέτος, ανακατεύοντας σαν μουσικά τραπουλόχαρτα το βαλς από την ταινία «Amelie» με τις «Συνταγές μαγειρικής» των Χαΐνηδων αλλά και τον Σοστακόβιτς στον «Σταυρό του Νότου». Η μουσική παράσταση – performance με τίτλο «Be – joue» ήταν από εκείνες που εγκαινίασαν τον νέο χώρο στην πλατεία Βικτωρίας «ΠΟΛΗ θέατρο». Δεν είναι τυχαίο που πολλοί θεωρούν τη Βικτωρία Ταγκούλη ως μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής. Το 2013 με συνθέτη για μια ακόμα φορά τον Θεοδώρου και σε στίχους του Μιχάλη Γελασάκη θα μας παρουσιάσει την τρίτη της δισκογραφική δουλειά. Την περιμένουμε πώς και πώς.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.