◆ Το τέχνημα του λόγου

◆ Το τέχνημα του λόγου
◆ Του πυρός εντύπωμα
◆ Εκ βαθέων ομολογία της λεπτομέρειας. Των περιστατικών της ζωής. Της καθημερινότητας των σωμάτων όταν αυτά αγνοούν την Περιέργεια των καιρών, των ονείρων και των διαθέσεων.
◆ Η περιπλάνηση των υποθέσεων αναζήτησε τις απαντήσεις στις ερημαίες περιοχές της λογικής και ο αποπροσανατολισμός έντεχνος, μορφή πολιτικής εκδηλώσεως, κατάφερε καίριο πλήγμα στις εναπομείνασες μογίλαλες σκέψεις των παρατηρητών. Πανικόδρομα τα σχήματα, κάθε είδους επιθέτων, συνθέτουν τα δικαιολογήματα των κατασκευασμένων ερωτημάτων και οι μορφασμοί περνούν στα πρόσωπα, δυσάρεστα απολιθώματα χαμένης απορίας.
◆ Η αιτιολογία στην πρωτοκλισία και η παρατακτική περιπλέκεται με την υποτακτική δίνοντας στη σύνδεση τον παραλογισμό της ασυνάρτητης σκέψεως.
◆ Και οι προτάσεις εξηρτημένες περιφέρονται σκοπίμως, ενώ το άλφα το στερητικόν ματαίως αναζητά το ξεγύμνωμα της ονοματικής φράσεως.
◆ Τοιουτοτρόπως τα ασύνδετα σχήματα εξυπηρετούν την παράθεση των γεγονότων και ένα προμελετημένο σχέδιο εκφωνήσεως προσδίδει στα σημεία στίξεως το υπονοούμενο της ομόηχης πραγματικότητας.
◆ Η συλλογιστική έρχεται και πάει δυσκολεύοντας τεχνηέντως την κατανόηση και τα δύσβατα μονοπάτια απόμειναν ύστατα παιχνιδίσματα, μοναχικά υπόλοιπα εγκαταλελειμμένης ευτραπελίας.
◆ Πίσω απ’ τις γραμμές περιορισμένα τα νοήματα, ενώ τα δευτερολογήματα, αποτυχημένες αφηγήσεις, συνεχίζουν να πληγώνουν το αυτονόητο.
◆ Στη χώρα των ολίγιστων αναπνοών ο πληθυσμός των σοφών ξεπέρασε τα δεδομένα και οι γνώμες, περιφερόμενες πόρνες, αναδεικνύουν συνεχώς τη χυδαιότητα της ηλιθιότητας.
◆ Ο άνεμος δυνατός νότιας διευθύνσεως έβγαλε τα σωθικά του. Ομιχλώδες το στερέωμα και το υπόφαιο δέθηκε αρμονικά με τις παραγράφους. Στα νεφελώματα η συμμετρία των κινήσεων αποτύπωσε την κοινοτοπία των παγωμένων ημερών.
◆ Ο Γενάρης έσφιξε το ζωνάρι του στη μέση της εποχής κάνοντας τις φωνές να νοσταλγήσουν τα χαμένα ρήματα.
◆ Στις συνοικίες, στα σκοτεινά δωμάτια, άνθρωποι της υπομονής, διπλωμένα κορμιά, αφήνουν στη μελαγχολία το τελευταίο χαμόγελο. Σταθερή αξία των καιρών η απόγνωση, δηλητήριο της συνήθειας κατασκευάζει τις διαθέσεις.
◆ Και φοβάμαι
◆ Τη σιωπή
◆ Εκεί όπου συναντά την αδιαφορία.
◆ Χειμώνας. Τα φύλλα ξεσηκώθηκαν. Στα τρεμάμενα φώτα οι σκιές αγιογράφησαν το σκοτάδι. Ξεφτισμένο το τσιμέντο στα πεζοδρόμια. Σκουπίδια στους κάδους. Δυσοσμία.
◆ Απουσία πίσω απ’ τις πόρτες.
◆ Κρυμμένες λέξεις, όνειρα πεταμένα στους εφιάλτες.
◆ Και οι μέρες περνούν μπροστά απ’ τα τετράστιχα
◆ Ραγισμένοι τοίχοι, σιγανομουρμούρισμα μιας μελωδίας στο δάκρυ που στέκεται κάτω απ’ την κόρη.
◆ Παλιές ιστορίες ζωντανεύουν στις πολυθόρυβες λεωφόρους. Κουρδισμένοι άνθρωποι αναζητούν τα ίχνη τους στην άσφαλτο. Χωρίς όνομα. Χωρίς ταυτότητα.
◆ Ανάμεσα στους λεπτοδείκτες που δεν σταματούν να γράφουν ανελέητα τον προκαθορισμένο χρόνο.
◆ Στα μπαλκόνια απλωμένα ρούχα, μάτια καρφωμένα στα θολά τζάμια. Λιγοστά τα λουλούδια. Κάγκελα οξειδωμένα.
◆ Παραμίλημα. Άτακτα ερμηνεύματα. Αναπάντητα τα ερωτήματα.
◆ Και φοβάμαι
◆ Τη σιωπή
◆ Εκεί όπου συναντά την αδιαφορία.

Μυογράφημα
Πάνω απ’ τα λευκά σπίτια το σκοτεινό κατέβαινε μέχρι το πάτωμα. Στον ουρανό ο μαυροπίνακας κι από κάτω οι μαθητάδες. Λευκή κιμωλία τα βλέμματα, μάζευαν την αμηχανία. Τα χέρια δεμένα. Παγωμένα δάχτυλα στην ησυχία.
Στις στέγες καπνός δεμένος με τα αναστενάγματα έγραφε τη μουντζούρα και το ξερόδεντρο έφτιαχνε τη λεπτομέρεια πίσω απ’ το μικρό φως.
Σκισμένη η τέντα, γυμνοί οι σωλήνες και το πανί να κτυπά στα ντουβάρια έτοιμο να το σωριάσει ο άνεμος. Μια γριά στη μισάνοιχτη εξώθυρα ευλογά με το θυμιατό την οργή και η κακοκαιριά να σκορπίζει τη μυρουδιά της προσευχής στα λασπωμένα σοκάκια.
Στο τραπεζομάντηλο με τους κόκκινους ρόμβους μια φέτα ψωμί, γάλα, και ένα πιάτο εμαγιέ, παλιό, ξεφλουδισμένο. Αγουροξυπνημένα μάτια, χούφτες να τρίβουν το πρόσωπο και μια πλάτη γυρισμένη στον νεροχύτη να ξεκινά τον πρωινό εξάψαλμο.
Στο ξύλινο σκαμνί το αναγνωστικό, η αριθμητική το πρόχειρο και η αντιγραφή. Δίπλα ο δαίμονας της γραμματικής και μια σάκα από ακατέργαστο δέρμα κληρονομημένη αποθήκη απ’ τον ξάδερφο που μεγάλωσε.
Στην τελευταία μπουκιά ένα φιλί μαζί με τις συμβουλές στο κατευόδιο και στην πόρτα το αποχαιρετιστήριο βλέμμα να συνοδεύει μέχρι τη στροφή το βαριεστημένο βάδισμα.
Και μετά η λευτεριά.
Το πέταγμα της τσάντας στην άκρη κι ένα κουτρουβάλιασμα στο λαγκάδι, στα κελαρυστά νερά, στα κελαδήματα
Στην αναπνοή.
 
Αιξ 
Περιέργεια
Στο συρματόπλεγμα
Πίσω απ’ την περίφραξη
Των ορθογωνίων
Στον χειροποίητο μαντρότοιχο
Των παλαιών χρόνων
Στην ανηφόρα
Κάτω απ’ τις φωλιές των αετών
Γύρισε και κοίταξε
Τους απρόσμενους επισκέπτες
Διακόπτοντας
Τον θόρυβο των επιφωνημάτων
Ασπρόμαυρο καλωσόρισμα
Εξημερωμένη ακινησία
Αδιακρισία των στιγμών
Στα κρεμασμένα χωριά
Επί της νήσου

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.