Η Ναταλία Ρασούλη δεν είναι απλώς η κόρη του Μανώλη Ρασούλη και η διαχειρίστρια του έργου του, αλλά και μία ψαγμένη μουσικός και τραγουδίστρια.

Η Ναταλία Ρασούλη δεν είναι απλώς η κόρη του Μανώλη Ρασούλη και η διαχειρίστρια του έργου του, αλλά και μία ψαγμένη μουσικός και τραγουδίστρια. Μεγαλωμένη στον κόσμο της μουσικής, χωρίς να δεχτεί πιέσεις απ’ τους γονείς ώστε να ακολουθήσει τον δρόμο αυτόν, ως είθισται, προτίμησε ν’ ακούσει τις ξαδέρφες της, όταν σε ηλικία 15 ετών την παρότρυναν να μοιραστεί τη σκηνή με τον πατέρα της. Είχαν προηγηθεί σπουδές κλασικής μουσικής, μαθήματα βιολιού και κιθάρας, αν και ο πρώτος άνθρωπος που την ώθησε να τραγουδήσει σε ηλικία 12 ετών στις σχολικές εκδηλώσεις ήταν ο δάσκαλός της, ο αείμνηστος στιχουργός Ηλίας Κατσούλης. Η Ναταλία, ως παιδί με διευρυμένα ακούσματα, για αρκετά χρόνια μπλέχτηκε με τα… χέβι μέταλ συγκροτήματα (Septic Flesh, Chaostar).
Θυμάμαι τον Μανώλη Ρασούλη να μιλάει σε παλιές συνεντεύξεις του γι’ αυτήν ακριβώς την πολυδιάστατη ερμηνευτική περσόνα της κόρης του, για τις επιρροές της που περιλάμβαναν τη Φλέρυ Νταντωνάκη, τη Μαρία Φαραντούρη, τη Χαρούλα Αλεξίου, την Έλα Φιτζέραλντ, τη Μπάρμπρα Στρέιζαντ, αλλά και τους Στέλιο Καζαντζίδη, Στράτο Διονυσίου, Έλβις Πρίσλεϊ! Η ίδια άλλωστε πιστεύει σε συνεργασίες «μη συμβατές» σε ηχητικό επίπεδο, αφήνοντας πίσω αυτές με διαφορετική ψυχική και ιδεολογική προσέγγιση.
Η βιολογική απουσία του Μανώλη την έχει σαφώς στιγματίσει: «Η αλήθεια είναι ότι το γεγονός ότι ο πατέρας μου δεν βρίσκεται με το σώμα του κοντά μου με αγχώνει σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Όχι τόσο στη μουσική μου διάσταση, γιατί αυτή είχε αναπτυχθεί από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου. Και η μητέρα μου είναι μουσικός και έχει παίξει κι αυτό ρόλο. Όμως ο πατέρας μου ήταν η ιδεολογική μου πυξίδα. Ο συναισθηματικός μου πολικός αστέρας. Και η μητέρα μου είναι, αλλά ο άνθρωπος έχει δύο ενεργειακές πηγές στη ζωή του, και εγώ τη μία την έχασα. Βρίσκονται και μέσα μας την ίδια ακριβώς στιγμή αυτές οι πηγές. Κι αυτό που προσπαθώ τώρα είναι να αλλάξω τη μορφή επικοινωνίας που είχα με τον πατέρα μου. Από την υλική στην ψυχική. Στην ψυχική, που ούτως ή άλλως υπήρχε σ’ ένα τεράστιο ποσοστό, και που τώρα μεγαλώνει. Και με έκπληξή μου παρατηρώ ότι δενόμαστε ακόμα πιο πολύ τώρα που ασχολούμαι σε εντατικό επίπεδο και με το έργο του».
Αξέχαστη της έχει μείνει μία συναυλία στην Κωνσταντινούπολη, αφιέρωμα στον μεγάλο σκηνοθέτη Γιλμάζ Γκιουνέι, όπου κλήθηκε να τραγουδήσει με τον πατέρα της και το συγκρότημά τους μπροστά σε 20.000 Τούρκους και Κούρδους… «Χαρήκαμε πολύ, παιδιά, που γνωριστήκαμε μεταξύ μας, ήταν ωραία η ζωή» έλεγαν διασκεδάζοντας τον… τρόμο τους, ανάμεσα σε αστυνομικούς με αυτόματα στα χέρια. Όταν όμως ξεκίνησαν να λένε το «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ», οι επευφημίες και το διονυσιακό κλίμα εξαφάνισαν κάθε κλίμα τρομοκρατίας.
Η Ναταλία Ρασούλη αντιλαμβάνεται αλλιώς, ίσως αυστηρά λόγω των σπουδών της, τη σχέση του εκάστοτε τραγουδιστή με το τραγούδι. Απέχει πολύ από τους καριερίστες συναδέλφους της που προσπαθούν να «θεμελιωθούν» στον χώρο δίχως να διυλίζουν την τέχνη τους. Θεωρεί πρόβλημα ακόμα κι όταν οι τραγουδιστές τραγουδούν σε ξένες γλώσσες δίχως να ξέρουν τι ακριβώς τραγουδούν. Γι’ αυτό και δεν την έχουμε δει μέχρι σήμερα σε «ανίερες» δισκογραφικές και συναυλιακές συμμαχίες, αλλά μόνο σε λάιβ παραστάσεις, όπου ο ρόλος του τραγουδιστή ταυτίζεται μ’ αυτόν του μουσικού επί σκηνής Σ’ αυτό το πλαίσιο εμφανίστηκε πριν από μερικές εβδομάδες στο «Αλάβαστρον» και στο θέατρο «Eliar» και, όπως όλα δείχνουν, έτσι θα εξακολουθήσει να δηλώνει την αυτόνομη παρουσία της στον χώρο της μουσικής και του τραγουδιού.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.