search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 00:47
MENU CLOSE

Ο… Μέσι και το τουρκικό μιράκολο

25.01.2013 22:00
oldphotospod_2401_018_cmyk1359102812.jpg

Λογικό είναι σε ένα περιβάλλον ελληνικής κατάρρευσης και τουρκικής ανάπτυξης να βρίσκονται πολύ εύκολα ένθερμοι θιασώτες του τουρκικού αναπτυξιακού και οικονομικού μοντέλου.

Λογικό είναι σε ένα περιβάλλον ελληνικής κατάρρευσης και τουρκικής ανάπτυξης να βρίσκονται πολύ εύκολα ένθερμοι θιασώτες του τουρκικού αναπτυξιακού και οικονομικού μοντέλου. Το κακό είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς τους θιασώτες είναι κυβερνητικοί παράγοντες (και άλλοι συστημικοί ταγοί) που δεν διστάζουν να προμοτάρουν δικτατορικούς θεσμούς ή και κρατικές τουρκικές εταιρείες, όπως για παράδειγμα η Turkish Airlines, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό προάγουν τις διμερείς σχέσεις. Κι όμως ο κρατικός αερομεταφορέας της Τουρκίας είναι ένα παράδειγμα σαν την πάλαι ποτέ Ολυμπιακή, που αναπτύσσεται μεν ραγδαία, αλλά χάρη σε διαρκείς κρατικές επιδοτήσεις που υπάρχουν, για τον απλούστατο λόγο ότι η Τουρκία δεν βρίσκεται στον έλεγχο του ευρώ… Πίσω, λοιπόν, από την όμορφη βιτρίνα με τις διαφημίσεις του Μέσι και του Κόμπε Μπράιαντ στα καθίσματα της κάποτε Τουρκ Χαβά Γιολαρί υπάρχει και η αλήθεια…
Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε σημαντικό εμπορικό εταίρο της Ελλάδας. Με την οικονομία της να βρίσκεται σε άνθηση, και με βάση τα στοιχεία του 2011, το διμερές εμπόριο από μόλις 900 εκατ. δολ. το 2000 έφθασε τα 4,1 δισ. δολάρια, από τα οποία τα 1,6 δισ. δολάρια ήταν οι τουρκικές εξαγωγές προς τη χώρα μας και τα 2,5 δισ. δολάρια οι ελληνικές εξαγωγές προς την Τουρκία.
Σύμφωνα με έκθεση του ΔΝΤ, η τουρκική οικονομία αναμένεται να σημειώσει αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης κατά 4% το 2013 σε αντίθεση με την ελληνική, η οποία για άλλη μια χρονιά θα είναι σε ύφεση. Ωστόσο, το ΔΝΤ σε έκθεσή του προειδοποιεί για ενδεχόμενους κινδύνους που ελλοχεύουν κυρίως από το μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και συστήνει πρόσθετες προσπάθειες όσον αφορά στην ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, την ενεργειακή επάρκεια, τη μείωση της γραφειοκρατίας και τη μείωση της παραοικονομίας.
Στη γειτονική Τουρκία η εταιρική φορολογία ανέρχεται μόλις στο 2% επί των κερδών για τα πρώτα 8 χρόνια, με αποτέλεσμα αρκετές επιχειρήσεις να έχουν ήδη μεταφέρει την έδρα τους ή να σκέφτονται να το κάνουν. Το σύνολο των ελληνικών επενδύσεων στην Τουρκία υπερβαίνει τα 6 δισ. δολάρια. Η Ελλάδα βρίσκεται μέσα στους πέντε πρώτους ξένους επενδυτές στην Τουρκία τα τελευταία πέντε έτη, σύμφωνα με στοιχεία της πρεσβείας της Ελλάδας στην Άγκυρα. Συνολικά, εκτιμάται ότι περισσότεροι από 2.000 Έλληνες επιχειρηματίες δραστηριοποιούνται στην Τουρκία, ενώ οι οικονομικές σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας επεκτείνονται στον τουρισμό. Σημαντική είναι και η εξαγωγική δραστηριότητα της Ελλάδας. Επίσης, η Τουρκία απορροφά πάνω από το 4% των ελληνικών εξαγωγών.
Η τουρκική οικονομία υπέστη το 2012 απότομη προσγείωση, με τον ρυθμό ανάπτυξης να περιορίζεται στο 3% από το 8,5% του 2011. Βασική αιτία ήταν η κατακόρυφη μείωση των επενδύσεων (μόλις 1% το 2012 από 18,3% το 2011).
Η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας διαμορφώθηκε στον απόηχο της χούντας του Εβρέν, στο τέλος της οποίας ξεχάστηκαν αυτά που «βόλευαν» ώστε να δουλέψει ευκολότερα το οικονομικό θαύμα… Και λίγο αργότερα, η εμπλοκή του ΔΝΤ στη χώρα έφερε τα πράγματα εκεί που «έπρεπε» για να δομηθεί η νέα ανάπτυξη.
Στη δεκαετία του ’80 οι ένοπλες δυνάμεις ανέλαβαν να εξασφαλίσουν μια… κοινωνική και εργασιακή ειρήνη. Συνδικάτα και κόμματα διαλύθηκαν, οι απεργίες απαγορεύθηκαν κι ένα κύμα παραδειγματικής κρατικής τρομοκρατίας ανέλαβε να αποπολιτικοποιήσει την τουρκική κοινωνία. Εξελικτικά, η αγοραστική δύναμη της πλειονότητας μειώθηκε δραματικά, ενώ το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς διευρύνθηκε εξίσου δραματικά, με μια τάξη υπερπλούσιων, που προβλήθηκαν ως μοντέλα επιχειρηματιών από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.
Ταυτόχρονα ο έλεγχος της τουρκικής οικονομίας από το ΔΝΤ δεν σταμάτησε με την αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού. Το 1999-2001 επιβλήθηκε ένα ακόμη πρόγραμμα που συνδυάστηκε με δύο δανειακά πακέτα (2002-2005 και 2005-2008). Αντίτιμο ήταν ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και η αναμόρφωση του μισθολογικού ασφαλιστικού. Σήμερα, ο μέσος μισθός στη χώρα που τόσοι θαυμάζουν είναι γύρω στα 1.000 ευρώ για έναν εργαζόμενο με πανεπιστημιακό πτυχίο και 5-10 χρόνια προϋπηρεσίας.
Η πραγματικότητα είναι πως η Τουρκία και η οικονομία της απέχουν πολύ από να μπορούν να πατήσουν το πόδι τους σε μια οικονομία του ευρώ, ακόμη και στη δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο αναπτύσσεται στα φτωχά (και πολιτικά φιλικότερα) Βαλκάνια, όπου τα πράγματα είναι πιο εύκολα και οι τιμές πολύ χαμηλότερες.

«Θεωρία Πολέμου»: το προφητικό βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη
Υπάρχει διαδεδομένη – καθ’ ότι έχει προπαγανδιστεί μεθοδικά και εντατικά – η αντίληψη ότι η οικονομική συνεργασία αποτελεί τη μόνη οδό άμβλυνσης και τελικά επίλυσης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Υπό αυτήν την έννοια και σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, η δυσμενής συγκυρία την οποία διέρχεται η ελληνική οικονομία αποτελεί τουλάχιστον μια ευκαιρία για την προώθηση της ελληνοτουρκικής οικονομικής συνεργασίας. Έστω και με την επέλαση των τουρκικών κεφαλαίων στο πλιάτσικο της ελληνικής δημόσιας (και ιδιωτικής) περιουσίας. Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη τεκμηριωμένη άποψη, την οποία ίσως θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι κυβερνώντες μας, καθώς όλο αυτό το ελληνοτουρκικό οικονομικό αλισβερίσι συντελείται σε μια στιγμή καταφανούς ελληνικής αδυναμίας. Την άποψη αυτή έχει εκθέσει «προφητικά» ο Παναγιώτης Κονδύλης στο βιβλίο του «Θεωρία Πολέμου» και ειδικότερα στο επίμετρο, όπου αναλύει τα δεδομένα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ο εκλιπών και τεραστίου βεληνεκούς διανοητής, ο οποίος λοιδορήθηκε όσο λίγοι από το εκσυγχρονιστικό κατεστημένο της ισχυρής Ελλάδας, έγραφε από το 1997:
«Η ιδεολογική πίστη ότι η οικονομική συνεργασία ή διαπλοκή οδηγεί αναγκαία σε άμβλυνση γεωπολιτικών και πολιτικών αντιθέσεων δεν έχει κανένα ιστορικό στήριγμα. Αναφέρω ένα ιδιαίτερα αδρό παράδειγμα. Ανάμεσα στα 1900 και στα 1914 το γαλλογερμανικό εμπόριο αυξήθηκε κατά 137%, το γερμανορωσσικό κατά 121% και το γερμανοβρεταννικό κατά 100%, ενώ περισσότερα από τα μισά τοτινά διεθνή καρτέλ παραγωγής αποτελούσαν κοινή γερμανοβρεταννική ιδιοκτησία (ένα απ’ αυτά μάλιστα παρήγε εκρηκτικές ύλες). Όλοι αυτοί οι εντυπωσιακοί ανοδικοί δείκτες δεν εμπόδισαν τις παραπάνω χώρες να εμπλακούν σε έναν από τους φονικότερους πολέμους από καταβολής κόσμου. H οικονομική συνεργασία γεννιέται καθ’ εαυτήν από οικονομικές ανάγκες και αναγκαιότητες που δεν έχουν αναγκαστική σχέση με φιλικές ή εχθρικές προθέσεις από πολιτική άποψη· συνιστά ένδειξη καλών πολιτικών σχέσεων μόνον υπό την προϋπόθεση ότι έχουν λυθεί οι τυχόν γεωπολιτικές εκκρεμότητες, δηλαδή το ζήτημα ποιος δικαιούται να εκδιπλώνεται κυρίαρχα πάνω σε ποιον χώρο. Και όπως τα δεδομένα της οικονομικής συνεργασίας διόλου δεν καθορίζουν νομοτελειακά (αν και επηρεάζουν συχνά) τη διαμόρφωση και την άσκηση μιας εθνικής εξωτερικής πολιτικής, έτσι δεν την καθορίζει αναγκαστικά ούτε η μορφή και το ποιόν του εσωτερικού καθεστώτος».

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 00:45