Τις πόρτες του σημαντικού Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης στο Παρίσι θα περάσουν τα έργα Ελλήνων καλλιτεχνών που παρουσιάζονται στην έκθεση «Hell As Pavillion».

Τις πόρτες του σημαντικού Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης  στο Παρίσι θα περάσουν τα έργα Ελλήνων καλλιτεχνών που παρουσιάζονται στην έκθεση «Hell As Pavillion». Δημιουργοί διαφορετικών γενεών, τάσεων και τεχνοτροπιών συνυπάρχουν μέσα από μία ετερόκλητη, ανορθόδοξη και δημιουργική σύνθεση fresco. Ούτε φολκλόρ ούτε εθνοκεντρική

Σε μια εποχή που το όνομα της χώρας μας συνδέεται με μια αρνητική ειδησεογραφία χρεών, δανείων και σκανδάλων, οι καλλιτεχνικές επιτυχίες, ειδικά αυτές που ξεφεύγουν από τα δικά μας γεωγραφικά σύνορα, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα. Έτσι, η έκθεση «Hell As Pavillion» όχι μόνο βάζει τα έργα πολλών, και ετερόκλητων, Ελλήνων καλλιτεχνών στο σπουδαίο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Palais de Tokyo στο Παρίσι (25 Φεβρουαρίου έως 4 Απριλίου), αλλά ρίχνει τον διεθνή προβολέα σε μιαν άλλη πλευρά της Ελλάδας. Αυτήν της δημιουργίας, της εξωστρέφειας, της τέχνης.
Η έκθεση περιλαμβάνει έργα διάφορων εκφραστικών μέσων – ζωγραφική, σχέδιο, φιλμ, κεραμικά κ.ά. –, τα οποία συνθέτουν ένα fresco από διαφορετικές τεχνοτροπίες. Το ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι διαφορετικοί καλλιτέχνες συνυπάρχουν στην έκθεση, από τους Αλέξη Ακριθάκη, Λουκία Αλαβάνου, Νάνο Βαλαωρίτη, Νίκο Εγγονόπουλο, Τάσο Βρεττό, Ανδρέα Εμπειρίκο μέχρι τους Λάκη & Άρη Ιωνά, Βλάση Κανιάρη, Νίκο-Γαβριήλ Πεντζίκη, Ίριδα Τουλιάτου, Στέλιο Φαϊτάκη.
Η έκθεση ανιχνεύει σχέσεις, ομοιότητες, συγγένειες μέσα από ένα ανορθόδοξο fresco που αποτελείται από οθόνες πλάσμα, ζωγραφικά σχέδια, εγκαταστάσεις, αλλά και ένα film appendix, που περιλαμβάνει από την πρώτη ελληνική ταινία τέχνης που έγινε στην Ελλάδα το ’51 από τον Άγγελο Προκοπίου για τη Μονή Δαφνίου και καταλήγει στην Αθηνά Τσαγγάρη. Εμβόλιμα «παρεμβαίνει» υλικό από τους σκηνοθέτες Νίκο Παπατάκη, Θανάση Ρεντζή, Αλέξη Δαμιανό, Κωνσταντίνο Γιάνναρη, Αντουανέττα Αγγελίδη, Εύα Στεφανή.
Και όχι μόνο. Πρώτη φορά παρουσιάζονται ζωγραφικά έργα του συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη, ενώ υπάρχουν κολλάζ που βλέπουν πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας – 22 στο σύνολο – του Νάνου Βαλαωρίτη. Πέρα από τα γνωστά ονόματα, η Νάντια Αργυροπούλου – που επιμελήθηκε την έκθεση σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Γιώργο Τζιρτζιλάκη – έκανε και τις δικές της ανακαλύψεις. Για παράδειγμα, βρήκε έναν λαϊκό καλλιτέχνη – «έναν outsider ζωγράφο» –, τον Τάκη Γιαννούση, σε ένα χωριό της Κοζάνης, μέσα από τον μορφωτικό σύλλογο της περιοχής.
«Αφορμή στάθηκε αυτό που ονομάζουμε δαιμονοποίηση της Ελλάδας» μας εξηγεί η Νάντια Αργυροπούλου. Με αυτήν τη λογική επιλέχθηκε και ο τίτλος «Hell as», ένα λογοπαίγνιο, που μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους – είτε ως Ελλάς είτε ως κόλαση στα αγγλικά –, και είναι δανεισμένο από την τελευταία ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, «Film Socialisme», όπου ο Γάλλος σκηνοθέτης, όπως μας εξηγεί η Ν. Αργυροπούλου, «κάνει μια ενδιαφέρουσα και θραυσματική ανάκληση του τι σημαίνει ο Νότος και για ποιον λόγο συνδέεται με μεγάλους πολέμους και καταστροφές».
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι «θέλουμε να θυματοποιηθούμε ή να στήσουμε μια εθνοκεντρική έκθεση» ξεκαθαρίζει. Μία από τις έννοιες – κλειδί άλλωστε είναι αυτή της συνύπαρξης, τόσο των ανθρώπων μέσα στον κόσμο όσο τελικά και των ίδιων των καλλιτεχνών, σε μια έκθεση που αποτελεί μωσαϊκό διαφορετικών τάσεων, γενεών, τεχνοτροπιών.
Κι όμως, αυτή η μεγάλη έκθεση προέκυψε σαν ένα… ατύχημα. Ούτε χάρη σε καλές γνωριμίες ούτε σε σχέσεις, όπως μας εξηγεί η Νάντια Αργυροπούλου. Ο ίδιος ο πρόεδρος του Palais de Tokyo έκανε την πρόταση να γίνει η έκθεση, με αφορμή μιαν άλλη μικρότερη. Και ξεκίνησε με μπάτζετ… 1.000 ευρώ. «Κανείς δεν πληρώνεται» μας λέει. Η προσπάθεια έχει βέβαια τους υποστηρικτές της: το ΔΕΣΤΕ και τους αδερφούς Νιάρχου, που έδωσαν χρήματα για να τυπωθεί ο κατάλογος. Τελικά, το συνολικό κόστος είναι λιγότερο από 40.000.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.