Η προσπάθεια της κυβέρνησης να κατασκευάσει την επι­θυμητή από αυτήν «εικονική πραγματικότητα» τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό πεδίο δεν στέφε­ται με επιτυχία.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να κατασκευάσει την επι­θυμητή από αυτήν «εικονική πραγματικότητα» τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό πεδίο δεν στέφε­ται με επιτυχία. Αρχικά προσπάθησε να «στιγματίσει» τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου ως έκνομο κόμμα, φιλικό προς την τρομοκρατία και την «ανομία» – μια άθλια τακτική που άλλες εποχές, με πιο υγιή δημοσιογραφικά ανακλαστι­κά, σε ανάλογες απόπειρες, προερχόμενες από τον ίδιο πολιτικό και ιδεολογικό χώρο, ξεσήκωνε και τις πέτρες.
 
Την ίδια τακτική η κυβέρνηση ακολούθησε, εμμέσως, με τις συλλήψεις συνδικαλιστών, εναντίον του ΚΚΕ, το οποίο ουδέποτε έδωσε δικαιώματα να θεωρηθεί «έκνομο» ή «άνομο». Την ίδια εφάρμοσε και σε όλες τις περιπτώσεις απεργιών ή άλλων κινητοποιήσεων. Κά­ποια δε φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ εκτροχιάζονται καθημερινά αναπαράγοντας υπαγορευμένες ή και δικής τους έμπνευσης συκοφαντίες και απρεπείς χαρα­κτηρισμούς, των οποίων το αποτέλεσμα είναι να καταρ­ρακώνεται η δική τους αξιοπιστία και εγκυρότητα.
 
Ο πρώτος στόχος αυτής της τακτικής είναι προφανής: Να συκοφαντηθεί κάθε απόπειρα αμφισβήτησης ή, έστω, αντίδρασης – ιδιαιτέρως όταν κινείται σε απολύτως νό­μιμο πλαίσιο και υπάρχει… κίνδυνος να θεωρηθεί αυ­τονόητη και επιβεβλημένη. Ο δεύτερος στόχος είναι να απομακρυνθούν πάση θυσία οι προβολείς της σκληρής δημοσιότητας από την πραγματική κατάσταση της οικο­νομίας και της χώρας.
 
Το πρόβληµα αυτής της στρατηγικής παραπλάνησης, ωστόσο, έγκειται στο πολύ στενό όριό της. Κανείς δεν μπορεί να πείσει τον πεινασμένο ότι δεν πεινάει. Κα­νείς δεν μπορεί να πείσει τον άφραγκο ή τον άνεργο ότι μπορεί να θρέψει αξιοπρεπώς το σπιτικό του. Κα­νείς δεν μπορεί να πείσει τον φουκαρά ότι δικαίως του φορολογούν το καλύβι όταν μεγιστάνες φοροαποφεύ-γουν νομίμως.
 
Τα παραµύθια περί επερχόμενης ανάπτυξης κανείς δεν τα πιστεύει όσο πληθαίνουν γύρω του οι ρακένδυτοι, οι άστεγοι, οι πεινασμένοι, τα έρημα κτήρια που κάπο­τε ήταν επιχειρήσεις. Τέλος, κανείς δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι η χώρα «σταθεροποιήθηκε» όταν του απα­γορεύεται να απεργήσει, όταν του επιβάλλουν να δου­λέψει τζάμπα, χωρίς δικαιώματα και χωρίς προοπτική. Από μια άλλη οπτική, βεβαίως, η «σταθερότητα» επι­τυγχάνεται και διά του γύψου. Όμως αυτή η περίπτωση δεν είναι για… «διαφήμιση».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.