Ε, καλά τώρα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μεγαλύτερος εν ζωή προβοκάτορας των γραμμάτων μας είναι ο Θεσσαλονικιός ποιητής και δοκιμιογράφος Ντίνος Χριστιανόπουλος.

Ε, καλά τώρα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μεγαλύτερος εν ζωή προβοκάτορας των γραμμάτων μας είναι ο Θεσσαλονικιός ποιητής και δοκιμιογράφος Ντίνος Χριστιανόπουλος.
Αυτό όφειλαν να το γνωρίζουν όσοι τον κάλεσαν πρόσφατα να συμπαρουσιάσει στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών στην πόλη του (σιχαίνομαι τον όρο «συμπρωτεύουσα», ο ετεροκαθορισμός διά της Αθήνας δεν της αξίζει της Θεσσαλονίκης) το νέο βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου «Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του Οθωμανισμού» (Εναλλακτικές Εκδόσεις, πρόλογος Γιώργου Καραμπελιά). Το βιβλίο συνιστά αντίλογο στο γνωστό ευπώλητο έργο «Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων – Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι 1430-1950» (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2006) του Βρετανού ιστορικού Μαρκ Μαζάουερ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης.
Ο Χριστιανόπουλος, όπως φάνηκε, έχει σοβαρές διαφωνίες με τον ιστορικό Μαζάουερ – καλά κάνει, δικαίωμά του. Κρίνει ότι υπερτίμησε την οθωμανική περίοδο και ότι «αποσιώπησε» το Ολοκαύτωμα των Θεσσαλονικιών Εβραίων. Όποιος διαβάσει προσεκτικά το βιβλίο του Μαζάουερ ας σχηματίσει προσωπική άποψη – και οι κρίνοντες κρίνονται.
Το θέμα όμως είναι αλλού. Ο ποιητής αναγνώρισε στον Μαζάουερ μάλλον έναν λογοτέχνη, παρά έναν ιστορικό του γούστου του. Και… τίναξε στον αέρα την παρουσίαση, αφήνοντας κόκαλο τους παριστάμενους, που είχαν φορέσει τις εθνεγερτήριες πολεμικές τους εξαρτύσεις.
«Οι αναφορές του [Μαζάουερ] για εμάς δεν είναι τόσο καλές, κάνει λάθη και έχει προκαταλήψεις για οτιδήποτε μη οθωμανικό, αλλά το βιβλίο του δεν είναι ακριβώς Ιστορία, είναι περίπου λογοτεχνία. Αυτό είναι ένα αβαντάζ του Μαζάουερ. Το βιβλίο του είναι απίθανα γοητευτικό, ακόμη κι εγώ σκέφτομαι μήπως δεν πρέπει να το χτυπήσω», δήλωσε πυροβολώντας στο «ψαχνό».
Αν θέλετε να μάθετε την ιστορία της Θεσσαλονίκης, τους είπε, διαβάστε Απόστολο Βακαλόπουλο και Γιοζέφ Νεχαμά. Και μετά, έδωσε τη χαριστική βολή: «Θα περίμενα περισσότερη ωριμότητα από τον Ταχόπουλο. Το βιβλίο του είναι ένα ευσύνοπτο εγχειρίδιο, αλλά μπροστά στον γίγαντα Μαζάουερ εμφανίζεται ως νεαρό παιδάριο».
Πέρυσι, με την προσπάθεια κάποιων να τιμηθεί με το ζόρι από το υπουργείο Πολιτισμού ο Χριστιανόπουλος, ενώ απεχθάνεται τα βραβεία, κάποιοι ανυποψίαστοι ίσως να σχημάτισαν την εντύπωση ότι ο ποιητής είναι ακατάδεκτος, καβγατζής. Προσωπικά πιστεύω το εντελώς αντίθετο: ότι είναι απολύτως νηφάλιος. Διότι χρειάζεται νηφαλιότητα τόσο για να σχηματίσεις εμπεριστατωμένη άποψη με όλες τις αποχρώσεις – όχι άσπρο/μαύρο, καλό/κακό, «φιλέλληνες»/«ανθέλληνες» κ.λπ. – όσο και για να τη διατυπώσεις στο πανελλήνιον, ευσύνοπτα και εκλαϊκευτικά – κι ας διαφωνήσει κι ο Θεός!

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.