◆ Επιφανειακή τάσις

◆ Επιφανειακή τάσις
◆ Με την πρόθεση της θλίψεως να πρωτοστατεί στα χείλη των διαφανών τοιχωμάτων της υάλου. Υγρές σκέψεις του μεσονυκτίου στην αισθαντικότητα του χρόνου που κοντοστέκεται παρακείμενα στο μαρμάρινο σκαλοπάτι.
◆ Προλογίζει το παρανόημα εντέχνως για τους επιφανείς λόγους των αισθήσεων.
◆ Πρωτοφανείς εκδηλώσεις συναισθηματικής καταπτώσεως και το αυτονόητον συνεχίζει απερίσπαστο τους περιπάτους στη χώρα της παρερμηνείας της αληθοσύνης.
◆ Και μένουν τα σημάδια
◆ Κι η γύμνια
◆ Στη σύμπλευση των ομοίων κόσμων.
◆ Και στους εξώστες απλωμένα τα ρούχα δίχως τα σώματα ενώ η αναπνοή στον βυθό της ανάγνωσης συναρμόζει στα δεδομένα την παράνοια της ίδιας συλλαβής.
◆ Απεραντοσύνη της παλινδρόμησης και η συνοικία μετέωρη στα διαστήματα των κατευθύνσεων ψάχνει εναγωνίως τη χαμένη κλητική.
◆ Καθηλωμένα τα σχήματα στις παρουσιάσεις αναζητούν την έκφραση της εντύπωσης και οι λέξεις έχασαν τις αποστάσεις δίνοντας τη μονοτονία στο ηχοβόλημα.
◆ Προκλητικές οι παρεμβάσεις επισυνάπτουν στο μουχλιασμένο χαρτί την αναίδεια της προβολής και οι εγκαταλελειμμένοι αφηγητές συνθέτουν τα κομμάτια τους ξεφωνίζοντας την ενοχή τους.
◆ Περιπλεγμένες οι φράσεις αναδεικνύουν την ακατάφραστη δυσκολία της κατανοήσεως των κειμένων και οι πρωταγωνιστές, της μισής μαθήσεως διάκονοι, καταφεύγουν στην εύκολη νοηματική επεξεργασία της απλοϊκότητας.
◆ Τα ευφυολογήματα, αποφθέγματα ολίγιστης λειτουργίας, φτιασιδωμένη συνέχεια θλιβερού ιστορήματος, αποκαλύπτουν με σαφήνεια τα υποσημειώματα της κρυμμένης ελλείψεως.
◆ Παίγνια εξουσίας ένθεν κακείθεν κι ένας αποπροσανατολισμός εξοργιστικός να ερεθίζει την εσωτερική ευγένεια της υπομονής.
◆ Καταγεγραμμένη η παραμυθία ανακοινώνεται στη σωστή στιγμή και το τεντωμένο δάχτυλο, σχηματογραφία ντόπιας ευλογίας, προσδίδει στην ουσία του μειδιάματος τον σαρκασμό της επιβολής.
◆ Αγωνιώδης η αναζήτηση των συμβόλων και οι αναμνήσεις περιπλέκουν τα κάνιστρα με τα εσπεριδοειδή.
◆ Στο τοπίο η βροχή δεν ξεπλένει με τίποτα το τσιμέντο και στα κιγκλιδώματα χέρια σφίγγουν τα σίδερα ατενίζοντας τον λευκό τοίχο.
◆ Στη σύνταξη, το ακατανόητο πληγώνει το υποκείμενο
◆ Και το αίτιο χαριτολογώντας ξεψαχνίζει στο ποιητικό τη νοστιμιά του ακούσματος.
◆ Στη στιγμή, οι περί την οπήν συναθροιζόμενοι αναφώνησαν μακρόσυρτον άλφα με την κατάληξη του τρίτου από το τέλος συμφώνου, συμβόλου της διαγραφής, και ανοίγοντας τη στοματική κοιλότητα περιέπεσαν σε βαθύ στοχασμό αναλύοντας τα πεπραγμένα.
◆ Μηχανεύματα επιλόγου.
◆ Και η επίκληση στο θείον ξεφουσκώνει την αγανάκτηση αφήνοντας τον γέλωτα μέχρι δακρύων που απαιτεί η περίσταση.
◆ Κυρίες και κύριοι σοβαρώς ενδεδυμένοι με την επισημότητα που συναρμόζει στις αισθητικές κατευθύνσεις της εποχής με το ύφος της δοκησισοφίας αποτυπωμένο στη γραμμή των όφρεων συζητούν περιδιαβαίνοντας τα περί της κρίσεως μελλούμενα.
◆ Στα ραδιόφωνο η εκφώνηση ανεκδοτολογεί προκαλώντας το ανέκφραστον και στο μελάνι η επανάληψη διαβάζει την ίδια λέξη.
◆ Στον μικρό μήνα καταγράφεται το προοίμιον της ανοίξεως
◆ Και στα ανθισμένα ασπρολούλουδα
◆ Το αποκορύφωμα της μεταμφιέσεως.

Μυογράφημα
Μεγάλο σπίτι, πολλά δωμάτια. Σκεπή με κεραμίδια και μια σοφίτα με ένα γυάλινο παράθυρο στον ουρανό. Ένας μεγάλος κήπος, πολλά δέντρα. Περιποιημένα λουλούδια, μικρές λίμνες, γάτες και δυο μεγαλόσωμα σκυλιά.
Μεσημέρι στο κιόσκι με την αιώρα. Ξύλινο τραπέζι, ασημένιο καλάθι με φρούτα, ένα αχνιστό ρόφημα και περιοδικά περιποίκιλης ύλης, στολίδια στο γυμνό σανίδι.
Ξυπόλυτη, μια ρόμπα επώνυμου οίκου, αναπαράσταση αφαιρέσεως αποτυπωμένη, δεμένη στη μέση. Νευρικό βάδισμα και δυο γυμνά πόδια στο άνοιγμα να αποκαλύπτουν. Στο στόμα ένα τσιγάρο, με τον καπνό να ανακατεύεται με το ξεφύλλισμα. Στο κουδούνισμα, κοινοτοπίες του λόγου, κοινωνική κριτική, κλεισμένα ραντεβού.
Επιτήδευση των φράσεων στο κενό και ένας θόρυβος να διακόπτει.
Μαύρο κοστούμι, γραβάτα ανθρακί, καλογυαλισμένα παπούτσια. Ένα φιλί στον αέρα και καλογραμμένο το ψευδολόγημα στο συναίσθημα.
Στο κυπαρίσσι με την πλάτη ριγμένη στον παλιό κορμό δυο μάτια στην παρατήρηση. Κοντό μαλλί, ύφος μελαγχολίας, απογοήτευση ζωγραφισμένη.
Στο στέγαστρο οι φωνές ανέβηκαν τη σκάλα. Τα χέρια τεντώθηκαν. Οι λέξεις η μια πάνω στην άλλη. Απέναντι, με τα σημάδια της χαμένης ζωής να ξεφωνίζουν τη δυστυχία στην πολυτέλεια των μεγάλων οικοδομών.
Στο ψηλό δέντρο η οργή γυρνά την πλάτη. Σκυμμένη κεφαλή και το βάδισμα να σκάβει στο χώμα τη νοσταλγία.
Στο βάθος η μεγάλη πόρτα.
Οι φωνές έσβησαν Και εκείνος ξέφυγε.
 
Παραλληλία  
 
Μολυβιάς Χάραγμα
Στον μεγάλο ορίζοντα
Της Περίφραξης των ονείρων
Όταν δείχνει το δάχτυλο
Με την επιτακτική της οράσεως
Να τσακίζει τους συνειρμούς
Γραφή του φωτός
Στην αντίστροφη σύνθεση
Του λόγου
Το αληθές
Της αρχής
Υπερθεματίζει στο επιστέγασμα
Εντυπώνοντας
Τον αριθμό
Του παντός
Στην εμμετρία
Των αισθήσεων

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.