Το σύνδρομο Νταλαροβουγιουκλάκη στη λογοτεχνία δεν είναι ασφαλές για πολλούς λόγους.

Το σύνδρομο Νταλαροβουγιουκλάκη στη λογοτεχνία δεν είναι ασφαλές για πολλούς λόγους. Η ποίηση και η πεζογραφία στον τόπο μας δεν είναι αποδοτικές ώστε να υπολογίσει κανείς ότι αν είναι πανταχού παρών, αν υπογράφει κάθε εξώφυλλο, αν μοστράρει το όνομά του όπου υπάρχει λευκή σελίδα, αν απασχολεί το Facebook αναδεικνύοντας την πεζή πραγματικότητα μέσα από λογοτεχνικές αναφορές, θα πετύχει να γίνει κάτι ανάλογο με Νταλαροβουγιουκλάκη. Στη λογοτεχνία, η πιο πιθανή εκδοχή μιας τέτοιας στρατηγικής είναι η γελοιοποίηση. Αυτή η έμμονη προσήλωση στο συγγραφικό εγώ, όπου το μικρό παριστάνει το μεγάλο και η μετριότητα την ιδιοφυΐα, αποτελεί ένα μόνιμο σύνδρομο αρκετών υπηρετών της λογοτεχνίας μας. Αν, ωστόσο, διαθέταμε τη μαγική ικανότητα να μετατρέψουμε το ύφος σε έργο και την ιδέα για τον εαυτό μας σε βαθύτητα, η χώρα μας το δίχως άλλο θα μπορούσε να περηφανεύεται ότι διαθέτει λογοτεχνικούς κολοσσούς.
Όλοι εκείνοι που αγωνιούν καθημερινώς για το αν θα μνημονευτεί το όνομά τους σε κάποια στήλη εφημερίδας ή σε κανένα δελτίο Τύπου ζουν ένα δράμα: αυτό της αναγνώρισης της τεράστιας προσωπικότητάς τους. Είναι αυτοί που εκλιπαρούν τους αγράμματους υπηρέτες των ΜΜΕ για μια αναφορά και κατόπιν βγαίνουν στο Facebook και κάνουν λεονταρισμούς, περί προχειρογραφημάτων και κριτικών δεύτερης διαλογής. Ποτέ δεν σκέφτονται το ενδεχόμενο να είναι οι ίδιοι… «δεύτερης διαλογής»;

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.