Bαθιά συντηρητική βρήκα την ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) να απαγορεύσει τη μεταφορά στο Παρίσι δύο μεταβυζαντινών εικόνων για να συμπεριληφθούν στην ιστορική – εικαστική έκθεση «Hell as», που στα αγγλικά σημαίνει «Κόλαση σαν…» και στα γαλλικά «Αλίμονο…».

Bαθιά συντηρητική βρήκα την ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) να απαγορεύσει τη μεταφορά στο Παρίσι δύο μεταβυζαντινών εικόνων για να συμπεριληφθούν στην ιστορική – εικαστική έκθεση «Hell as», που στα αγγλικά σημαίνει «Κόλαση σαν…» και στα γαλλικά «Αλίμονο…».
Το σκεπτικό του ΚΑΣ λέει ότι παραβλέπεται η κυρίαρχη χρήση – η θρησκευτική – των εικόνων, εκ των οποίων η μία απεικονίζει τον Άγιο Χριστόφορο τον Κυνοκέφαλο και τον Χριστό παιδί, η άλλη τον ίδιο άγιο και τον αρχάγγελο Μιχαήλ Στερνόφθαλμο. Ο μεν Χριστόφορος (ή Χριστοφόρος) έχει κεφάλι σκύλου, ο δε αρχάγγελος έχει δύο πρόσωπα, το δεύτερο χαμηλά στο στέρνο.
Με τι θα ήταν ευχαριστημένα τα μέλη του ΚΑΣ; Με την εγκατάσταση ενός προκάτ παρεκκλησιού σε μια γωνιά του Palais de Tokyo στο Παρίσι και την εναπόθεση εκεί των εικόνων (για τις οποίες το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο δεν είχε αντίρρηση να εκχωρηθούν), ώστε να τις… προσκυνάνε σταυροκοπούμενοι οι επισκέπτες;
Και γιατί θα ήταν ιεροσυλία, όπως υπονοείται, η συγκατοίκηση των δύο τερατόμορφων της Ορθοδοξίας μας με έργα εικαστικών όπως ο Ακριθάκης, ο Εγγονόπουλος, ο Εμπειρίκος, ο Κανιάρης, αλλά και νεότερων, όπως ο Φαϊτάκης, η Σούλου, ο Τότσικας;
Θα ήταν, προφανώς, διότι θα μας… κακοχαρακτηρίζανε οι Ευρωπαίοι! «Τι τα θέλουν αυτά τα τέρατα οι απένταροι και αβράκωτοι Έλληνες; Τι ’ναι πάλι τούτα τα ‘‘σκυλομούρικα’’ και τα ‘‘μαγικά’’, τα στέρνα με μάτια – μύτη – στόμα; Δεν τους δανείζουμε ένα κάρο λεφτά για να μην τιναχτούν στον αέρα; Γιατί δεν ακολουθούν τις μεταρρυθμίσεις που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις τους;».
Υπερβάλλω ασφαλώς. Αλλά αδυνατώ να σκεφτώ οποιαδήποτε σοβαρότερη εξήγηση για το κόκκινο φως που άναψε το ΚΑΣ. Ας μην βουτήξουμε πίσω στον μύθο και την ιστορία, να αρχίσουμε να λέμε για τον Αιγύπτιο θεό του θανάτου Άνουβι, τους σκυλοκέφαλους του Ηρόδοτου, των χαμένων «Ινδικών» του Κτησία και της «Φυλλάδας του Μεγάλου Αλεξάνδρου», την αραβική φιλολογία, τους λυκάνθρωπους της δεισιδαίμονος μεσαιωνικής Ευρώπης, την pop culture των σύγχρονων κινηματογραφικών θρίλερ και πάει λέγοντας.
Ας μείνουμε απλώς στην εξήγηση που έδωσαν οι άνθρωποι που έστησαν την έκθεση (ανοίγει σε λίγες μέρες), η επιμελήτρια και ιστορικός τέχνης Νάντια Αργυροπούλου και ο καθηγητής Aρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Γιώργος Τζιρτζιλάκης. Επέλεξαν τις δύο εικόνες γιατί «οι μορφές τους αγγίζουν τα όρια του μαγικού και επιχειρούν […] να μας συμφιλιώσουν με τον φόβο και τον θάνατο».
Μπορεί η έκθεση, που επιδιώκει να εκπέμψει στη Γαλλία το θετικό μήνυμα ότι επιτέλους υπάρχει μία δημιουργική Ελλάδα με παρελθόν και παρόν, εκτός απ’ αυτήν που βλέπει ο μέσος Γάλλος στις ειδήσεις, να αποδειχθεί ατυχής. Αλλά η προληπτική και πουριτανική υπονόμευσή της από το ελληνικό κράτος είναι κατά πολύ ατυχέστερη.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.