«Φτωχοί μου», και φτωχοί συμπολίτες:
1. Γιατί επιτρέψατε να σας καταντήσουν έτσι οι ισχυροί / δοσίλογοι του τόπου και του όποιου κράτους δικαίου είχαμε, που τα ξεπουλάνε τώρα τάχιστα στις Ιδιωτικές Αγορές; Πέσατε στην παγίδα τους, (γραβάτες, πτυχία, λόγια, χαμόγελα, ρουσφέτια) ότι είναι αξιοπρεπείς, με ηθικές αρχές, με μπέσ

Του Εμμανουήλ Θεοδωρακόπουλου
 
«Φτωχοί μου», και φτωχοί συμπολίτες:
1. Γιατί επιτρέψατε να σας καταντήσουν έτσι οι ισχυροί / δοσίλογοι του τόπου και του όποιου κράτους δικαίου είχαμε, που τα ξεπουλάνε τώρα τάχιστα στις Ιδιωτικές Αγορές; Πέσατε στην παγίδα τους, (γραβάτες, πτυχία, λόγια, χαμόγελα, ρουσφέτια) ότι είναι αξιοπρεπείς, με ηθικές αρχές, με μπέσα…
 
2. Μια ζωή ψηφίζετε. Σας κοροϊδεύουν, και εσείς κάνοντας την κρίση σας λάστιχο, και σημαία σας τους φόβους και την έλλειψη εμπιστοσύνης σε σας, κάνετε κούνια-μπέλα, από το ένα κόμμα στο άλλο, και ποτέ δεν είπατε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Ελπίδα χωρίς δράση, είναι άλλοθι, για να βουλιάζετε σε παθητικότητα, φόβο, κατάθλιψη, ή στα δήθεν βολέματα, της μη συμμετοχής στα κοινά, η/και της δήθεν προσωπικής ευδαιμονίας, που σας την διέλυσαν ήδη. Γιατί ελπίζετε ακόμα στην τέτοια δήθεν εκπροσώπησή σας; Απάντησε το στον εαυτό σου εσύ, και εσύ…
 
Αγωνιάτε να πετύχετε μια τσάντα τρόφιμα –  «σιγά τα αυγά» – αλλά έστω και έτσι, μόλις πάρετε την τσάντα, θα ήταν εύλογο, συνεπές, απόλυτα φυσιολογικό, και υπέροχο, να σχηματίζατε όλοι μαζί την πορεία σας στο Σύνταγμα να διαδηλώσετε την αγανάκτησή σας για την ανοδική εξαθλίωση που σας προκαλούν οι ντόπιοι/ξένοι «αφέντες», η πολιτική ορντινάντσα τους, και τα πάνοπλα σώματα ασφαλείας τους.
 
Εκεί στο Σύνταγμα – συμβολικός τόπος των πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων μας – ή έξω από τα σπίτια όσων εξυφαίνουν την εξαθλίωσή σας, αρχικά κάθε Κυριακή, και καθημερινά εκ περιτροπής όταν γίνουμε πολλοί – προσοχή, μην χαθεί το μεροκάματο του εργαζόμενου – πρώτα θα κινηθούν Άνεργοι, Πολύτεκνοι, ΑΜΕΑ, Συνταξιούχοι, (φτάνει πια το «σάπισμα» στις καρέκλες, στο τάβλι, στην τηλεόραση: Τα ΚΑΠΗ, να γίνετε κύτταρα διαμαρτυρίας, για να προλάβετε να σταθείτε πια περήφανοι μπροστά στα παιδιά και στα εγγόνια σας, πριν το Μεγάλο Ταξίδι).
 
Όλοι για Όλους, καθένας να γράψει στο χαρτόνι του ότι τον εκφράζει! Χάσατε την ελπίδα κλείσατε το στόμα, κλειστήκατε στα σπίτια, όταν πέρασαν τα πρώτα μνημόνια, και οι εκλογές. Μα όταν ενοχλείσαι, πονάς, πεινάς, δεν τα φέρνεις βόλτα, πρέπει να φωνάξεις ξανά. Ίδιον ζωντανού ανθρώπου η αντίδραση.
 
Φωνή για τη Φωνή αρχικά, να χτυπάτε με κέφι και οργή τα άδεια κατασαρολάκια. Γίνετε η κραυγή του δίκιου σας, αντί να γλιστρούν όλο και πιο πολλοί από εσάς στην Χρυσή Αυγή της αδικίας, της απανθρωπιάς, του μακελάρη των λαών, του Φασισμού. Αυτό οφείλετε στον εαυτό σας: Γίνετε εσείς οι ίδιοι λεβέντες-λεβέντισσες, τσαμπουκάδες / υπερασπίστριες του δίκιου σας – μην κάνετε πάλι το ίδιο λάθος, να ακουμπάτε αλλού, και δη στους ψεύτικους προστάτες μα ανθρωποφάγους φασίστες, που θα ξεχάσουν τάχιστα τα αντιμνημονιακά συνθήματα, όπως έκανε και το μητρικό τους «κώμα» το ΛΑΟΣ.
 
Στις Κυριακές του Λαού: Να οργανώσουμε το πανανθρώπινο Κίνημα, να ανακαλύψουμε για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, πως θα διασφαλισθούμε, ότι όταν πάρουμε την πολιτική ζωή μας στα τίμια και κουρασμένα χέρια μας, δεν θα την ξανά εκχωρήσουμε σε κανέναν εκόντα – άκοντα δημοκόπο πολιτικό. Να προσδιορίσουμε τι κοινωνία θέλουμε, τους τρόπους άμυνας / επίθεσης, τους τρόπους προστασίας του χαρακτήρα της διαμαρτυρίας μας από θερμόαιμους νέους που ξεκινούν με πέτρες και μολότοφ, ή και από ύποπτες «διμοιρίες» – μεταμφιεσμένοι/ες σε υπεραγανακτισμένους – που χυδαιοϋβρίζουν μητέρες, γυναίκες και παιδιά των ΜΑΤ, και προκαλούν πρώτοι την επίθεση των ΜΑΤ: Έτσι η κυβέρνηση θολώνει τα νερά για να μην χρεωθεί ακέραιη την ευθύνη της καταστολής! Κράτα την φωνή σου, την μαζικότητά σου, τις προοπτικές σου ανοικτές, για μια ασφαλή ζωή… Το Νερό μωρέεε! Έ! Κόμματα, κινήματα, συνδικάτα, τι θα κάνετε; Ξεπουλούν την ΕΥΔΑΠ. Τόσο θα ακριβύνουν το νερό νεράκι, που θα απλώνουμε χέρια με κανάτες…
 
Εσείς που απλώσατε τα χέρια για μια τσάντα τρόφιμα, στην πλατεία Βάθης, εμείς που θα τα απλώσουμε σύντομα, αντί να οδεύουμε προς τα αδιέξοδα της απανθρωπιάς των ισχυρών άπληστων της Γης με σημαία μας αυτήν που γράφει επάνω της «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών Που Κάνουν Το Σκατό Τους Παξιμάδι», να πάρουμε την σημαία της καρδιάς μας και του δίκιου μας, και κάθε Κυριακή να κτυπήσουμε τα άδεια κατσαρολικά μας, να κοιταχτούμε και να τραγουδήσουμε το πείσμα μας, την ζωντάνια μας, την ευφυΐα μας, για την Ζωή και την Επίγεια Ειρήνη.

(Τα κείμενα των «Ρεπόρτερ στο δρόμο» δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους)
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.