Αγάλματα εκτός… εποχής / Ζητείται διευθυντής / Το δράμα του Λυκαβηττού / 30 στρέμματα πάρκο / Τον οβολό σας για τον Ρίκι / Ό,τι δόθηκε, δόθηκε

Αγάλματα εκτός… εποχής

Η πόλη του Βερολίνου σχεδιάζει να ξεθάψει το άγαλμα του Λένιν, ένα τεράστιο γλυπτό ύψους 19 μέτρων που αποκαθηλώθηκε και θάφτηκε κάτω από τόνους χώματος δυο χρόνια μετά την πτώση του Τείχους. Και σκοπεύει να το τοποθετήσει σε μια μόνιμη έκθεση μαζί με άλλα «ανεπιθύμητα» γλυπτά της κομμουνιστικής περιόδου αλλά και της ναζιστικής, σε μια ένδειξη συμφιλίωσης με το παρελθόν και διάσωσης της καλλιτεχνικής δημιουργίας ανεξαρτήτως πολιτικής στράτευσης. Μη παραβλέποντας ότι αυτή η πρόθεση εξυπηρετεί το ανιστόρητο και παντελώς άδικο τσουβάλιασμα κομμουνισμού και ναζισμού και με έναν ισοπεδωτικό συγκρητισμό διαγράφει τις ιστορικές διαβαθμίσεις και λεπτομέρειες, από καλλιτεχνικής σκοπιάς συμβάλει αναμφίβολα στη διάσωση ενός πολιτιστικού και τεχνοτροπικού γίγνεσθαι, που εντός του, καλώς ή κακώς, εξελίχθηκαν πολλές δεκαετίες της πρόσφατης Ιστορίας. Στην Ελλάδα όμως; Το άγαλμα του έφιππου βασιλιά Κωνσταντίνου στο Πεδίο του Άρεως στέκει ακόμα αγέρωχο προκαλώντας ερωτηματικά για το λόγο ύπαρξής του και προσκαλώντας πολυάριθμα… περιστέρια, ενώ το άγαλμα του Τρούμαν, διαρκής υπόμνηση υποτέλειας στις ΗΠΑ, επιμένει να θυμίζει την αναπόφευκτη (;) πρόσδεσή μας στο αμερικανικό άρμα. Μήπως ήρθε η ώρα τέτοια αγάλματα, πριν καταστραφούν ολοσχερώς και αφού ήδη το περιεχόμενό τους έχει περάσει στην πλήρη ανυποληψία, να αποσυρθούν σε ειδικούς, ανοικτούς για το κοινό χώρους, ώστε αφενός να σωθούν και αφετέρου να πάψουν να δημιουργούν απορίες στους θεατές τους;

Γιάννης Κουκουλάς

Ζητείται διευθυντής

Πέντε σχεδόν μήνες μετά τα πεντηκοστά γενέθλια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κι ενώ η διοργάνωση του επόμενου Νοεμβρίου θα έπρεπε ήδη να προχωράει μπροστά με ταχύτατους ρυθμούς, το μεγαλύτερο κινηματογραφικό φεστιβάλ της χώρας παραμένει ουσιαστικά ακέφαλο. Ναι, μπορεί η Δέσποινα Μουζάκη να κρατά ακόμη τον τίτλο της διευθύντριας, όμως πώς μπορείς να διευθύνεις κάτι όταν η θητεία σου έχει λήξει ήδη εδώ και μήνες και ο εργοδότης σου, δηλαδή το Υπουργείο Πολιτισμού, δεν την έχει ανανεώσει; Αν κάτι κρατά τον οργανισμό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου σε λειτουργία από τον περασμένο Νοέμβριο ως σήμερα αυτό πιθανότατα δεν είναι άλλο από τη δύναμη της αδράνειας. Και φυσικά την περιέργεια για το ποιος θα είναι ο επόμενος διευθυντής. Διότι στη σκέψη όλων των ανθρώπων του σινεμά η κυρία Μουζάκη αποτελεί ήδη παρελθόν και το μόνο που απομένει για την επόμενη μέρα είναι να επιβεβαιωθεί κάποια από τις φήμες που ακούγονται έντονα εδώ και καιρό για το όνομα του επόμενου εκλεκτού. Η καθυστέρηση της ανακοίνωσης του επόμενου σχήματος που θα έχει το φεστιβάλ μπορεί να ευνοεί την παραφιλολογία, όμως κάνει κακό σε όλα τα άλλα. Κουράζει τους μνηστήρες του, τα ονόματα των οποίων μπλέκονται θέλοντας και μη σε ένα συνεχές κουτσομπολιό, φθείρει την κυρία Μουζάκη που στέκεται επί ξύλου κρεμάμενη (αν και άλλες φήμες λένε ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να μεθοδεύσει την παραμονή της) και κυρίως –κι αυτό είναι το μόνο σημαντικό– βλάπτει σοβαρά το ίδιο το Φεστιβάλ. Όχι μόνο γιατί το μεταμορφώνει σε αρένα ίντριγκας, μικροπολιτικής και εικασιών, αλλά διότι θα ήταν καλό μετά τις φανφάρες της 50ής επετείου να έχουμε και 51ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον επόμενο Νοέμβριο. Οπότε είναι μάλλον καιρός να ονοματιστεί ο επόμενος, ώστε ο επικεφαλής του να μπορέσει να δουλέψει σωστά, έχοντας στο μυαλό του την ουσία κι όχι τη βολή της διευθυντικής καρέκλας.

Γιώργος Ν. Κορωναίος

30 στρέμματα πάρκο

Μέσα στη γενική μαυρίλα μην ξεχνάμε ότι είναι άνοιξη και –το καλύτερο– υπάρχουν και αισιόδοξες ειδήσεις. Στην τελική ευθεία έχουν μπει οι εργασίες για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου της Αθήνας, που όταν ολοκληρωθούν με το καλό θα αποδώσουν στην πρωτεύουσα ένα νέο πάρκο έκτασης 30 στρεμμάτων. Βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, δύο βήματα από το Κολωνάκι και το Σύνταγμα και αναμένεται να έχει παραδοθεί μέχρι τον Ιούνιο. Και δεν μιλάμε για «σκέτο» πράσινο –δεν θα μας ενοχλούσε καθόλου–, αλλά για έναν σύνθετο χώρο αναψυχής και πολιτισμού. Τρεις ειδικές διαδρομές μέσα από πέτρινα μονοπάτια θα οδηγούν σε υπαίθριες εκθέσεις αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, ενώ το μικρό υπαίθριο αμφιθέατρο έχει τη δυνατότητα να φιλοξενεί εκδηλώσεις που θα δίνουν ζωή στον χώρο μέχρι αργά το βράδυ. Εξαιρετικά δημοφιλές αναμένεται να είναι το καφέ-εστιατόριο, ενώ δημιουργείται καινούργιο πωλητήριο, το οποίο πρόκειται να εμπλουτιστεί με βυζαντινά αντίγραφα σε προσιτές τιμές. Το καλό είναι ότι όλοι αυτοί οι χώροι θα λειτουργούν και πέρα από το ωράριο του μουσείου. Και τα καλά νέα δεν σταματάνε εδώ. Ακριβώς δίπλα το Άλσος Ριζάρη είναι κυριολεκτικά αγνώριστο, και στην άλλη άκρη αυτού του καταπράσινου πόλου της Αθήνας αναμένουμε τη διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου του Λυκείου του Αριστοτέλη. Για να μη λέμε ότι θα κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές μόνο συντρίμμια.

Δημήτρης Ρηγόπουλος

Το δράμα του Λυκαβηττού

Θ’ ανοίξει, δεν θα ανοίξει, θ’ ανοίξει, δεν θα ανοίξει… Σαν το μάδημα της μαργαρίτας κατάντησε η ιστορία του Θεάτρου του Λυκαβηττού κάθε άνοιξη, μετά το προπέρσινο φιάσκο της ακύρωσης, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, των δύο sold out, παρακαλώ, εμφανίσεων του Τζέιμς Μπλαντ. Αλλά και αυτή τη στιγμή ο Λυκαβηττός είναι για μία ακόμα χρονιά στον αέρα, καθώς τα έργα που είχαν δρομολογηθεί από την περσινή χρονιά δεν έγιναν ποτέ. Ο διαχειριστής του χώρου, η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης, σηκώνει τα χέρια ψηλά, καθώς μετά τις εκλογές πάγωσαν τα πάντα και δεν κουνιέται φύλλο. Το αστείο είναι ότι στον Λυκαβηττό προγραμματίζονται εκδηλώσεις• στις 5 Ιουνίου θα έχουμε εκεί μια από τις πολυαναμενόμενες συναυλίες αυτού του καλοκαιριού, του Ρούφους Γουέινραϊτ. Φεστιβάλ Αθηνών δεν θα έχει φέτος• ο Γιώργος Λούκος όταν ρωτήθηκε τον Μάρτιο δήλωσε ότι «δεν ξέρει τίποτα». Το μεγάλο πρόβλημα του θεάτρου είναι η στατικότητα – κυρίως υπήρχε ζήτημα με το άνω διάζωμα των κερκίδων. Η σχετική μελέτη εγκρίθηκε ομοφώνως από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων μέσα στο 2009, προκειμένου να παραδοθεί στο κοινό εναρμονισμένο με τους νέους κανόνες στατικότητας. Με την έγκριση της μελέτης άνοιξε ο δρόμος για να εκδώσει ο Δήμος Αθηναίων οικοδομική άδεια και στη συνέχεια να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για την υλοποίηση του έργου. Αλλά μείναμε εκεί. Στο πλαίσιο των εργασιών προβλεπόταν η αντικατάσταση και η συντήρηση των φθαρμένων και των καταπονημένων τμημάτων του φορέα των κερκίδων. Το ερώτημα παραμένει: πρέπει να μπει το καλοκαίρι για να ασχοληθούμε με τον Λυκαβηττό;

Δημήτρης Ρηγόπουλος

Τον οβολό σας για τον Ρίκι

Το ανακοίνωσε και στα αγγλικά και στα ισπανικά – για όσους δεν το κατάλαβαν. Ο Ρίκι Μάρτιν ομολόγησε ότι είναι γκέι. Και «ευλογημένος» μάλιστα. Λίγο πριν πατήσει τα 40 και αφού απηύδησε με το τραγούδι και αποφάσισε να γράψει τα απομνημονεύματά του, είπε να κάνει μια δήλωση-σταθμό για την καριέρα του. Και δεν ειρωνευόμαστε καθόλου, γιατί ο Ρίκι τόσα χρόνια δήλωνε ερωτευμένος με γυναίκες, έκανε παιδιά, έγραφε λατινοπόπ σουξεδάκια και πουλούσε έρωτα και δίσκους σε θαυμάστριες. Όταν όμως το «Livin’ La Vida Loca» του τελείωσε και όταν τον ξέχασαν τα τσαρτς, είπε να κάνει την κίνηση ματ. Και εν μέρει τα κατάφερε. Όλα τα Μέσα ασχολήθηκαν μαζί του και παρεμπιπτόντως ανέφεραν ότι γράφει την αυτοβιογραφία του, η οποία, παρεμπιπτόντως κι αυτή, θα κυκλοφορήσει οσονούπω με εκτενείς ομολογίες για την προσωπική του ζωή. Ποιος ενδιαφέρεται πια για το αν κάποιος είναι γκέι; Μάλλον κανείς, πόσο μάλλον για τον Ρίκι Μάρτιν. Ο οποίος τελικά μάλλον δεν είναι γκέι. Αδελφή του ελέους είναι και ζητά για μια ακόμα φορά τον οβολό μας.

Ελίνα Μπέη

Ό,τι δόθηκε, δόθηκε

Τώρα που άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου ή καλύτερα, των spreads, βγαίνουν στην επιφάνεια ωραίες ιστορίες που μας δίνουν το μέτρο της κρατικής σπατάλης. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών λάμβαναν κανονικότατα όλα τα τελευταία χρόνια κρατικές επιχορηγήσεις. Απλά αναρωτιόμαστε οι αφελείς: χρήσιμα τα ιδρύματα και η παρουσία τους στον δημόσιο βίο, αλλά γιατί να ιδρύονται από τη στιγμή που δεν έχουν εξασφαλίσει την οικονομική τους βιωσιμότητα; Συγχαρητήρια λοιπόν στην υπουργό Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Άννα Διαμαντοπούλου η οποία έπραξε το αυτονόητο, αποφάσισε την αναστολή των κρατικών επιχορηγήσεων προς τα Ιδρύματα Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος, Γεώργιος Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος Σημίτης και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών. Ενημερώνοντας σχετικά τις διοικήσεις των ιδρυμάτων, η υπουργός τονίζει σε επιστολή της πως «σήμερα, ο ελληνικός λαός υποβάλλεται σε σκληρές οικονομικές θυσίες» και η απόφαση αυτή πρέπει να γίνει αποδεκτή «όχι μόνον ως αναγκαία, αλλά και ως συμβατή προς τους σκοπούς των Ιδρυμάτων σας, ενέργεια». Έχει τον τρόπο της η κ. Διαμαντοπούλου.

Δ. Ρ.