Με μια ρηματική διακοίνωση διαμαρτυρίας στον ΟΗΕ η τρικομματική κυβέρνηση των Αθηνών εμφανίζεται επί της ουσίας να τοποθετεί στο ράφι το δικαίωμα της χώρας να ασκήσει το κυριαρχικό της δικαίωμα με την ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Με μια ρηματική διακοίνωση διαμαρτυρίας στον ΟΗΕ η τρικομματική κυβέρνηση των Αθηνών εμφανίζεται επί της ουσίας να τοποθετεί στο ράφι το δικαίωμα της χώρας να ασκήσει το κυριαρχικό της δικαίωμα με την ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Η αναγκαστική (από τους Αμερικανούς) αυτή «επιλογή» αναμένεται να επισφραγιστεί στην επικείμενη ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, όπως όλα δείχνουν, θα επιβεβαιωθεί ακόμη ότι δεν είναι μόνο το Αιγαίο γκρίζο, αλλά και η πολλά (ενεργειακά) υποσχόμενη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.

Συνεκμετάλλευση
Η εν λόγω ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ, με την οποία η Ελλάδα διαμαρτύρεται (με εννέα μήνες καθυστέρηση) για την παραχώρηση προς έρευνα στην τουρκική εταιρεία πετρελαίου από την τουρκική κυβέρνηση θαλάσσιων περιοχών εντός της ελληνικής ΑΟΖ, επαναφέρει στο προσκήνιο την πάγια αμερικανική (και τουρκική) ιδέα της συνεκμετάλλευσης στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και (γιατί όχι;) στο Αιγαίο. Επιπλέον υπενθυμίζει, με πιο απλά λόγια, προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι τίποτε δεν μπορεί να συμβεί στην περιοχή ερήμην της αμερικανικής υπερδύναμης
Την ερχόμενη εβδομάδα ο πρωθυπουργός της τρικομματικής κυβέρνησης Αντώνης Σαμαράς, συνοδευόμενος από υπουργούς του, θα λάβει μέρος στο κοινό ελληνοτουρκικό υπουργικό συμβούλιο που θα συγκληθεί στην Κωνσταντινούπολη, στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών συμφωνιών που προώθησε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου την άνοιξη του 2010 για «εμβάθυνση» της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.
Η σύγκληση αυτού του ελληνοτουρκικού υπουργικού συμβουλίου της προσεχούς εβδομάδας αποδεικνύει ότι η τρικομματική κυβέρνηση, όπως και η κυβέρνηση Παπανδρέου, έχει – επί της ουσίας – αποδεχτεί τη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, παρότι η Τουρκία εξακολουθεί να αμφισβητεί τα ελληνοτουρκικά σύνορα στο Αιγαίο και την ελληνική κυριαρχία επί νησιών (ακόμη και κατοικημένων), νησίδων και βραχονησίδων.
Αξίζει, επιπροσθέτως, να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση Σαμαρά προσέρχεται στην Κωνσταντινούπολη παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα από την περασμένη άνοιξη έχει δημοσιεύσει στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως χάρτες με θαλάσσια οικόπεδα εντός της ελληνικής ΑΟΖ (νότια Ρόδου και Καστελόριζου), τα οποία έχει παραχωρήσει προς έρευνα στην τουρκική εταιρεία πετρελαίου. Προφανώς και η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά έλαβε «οδηγίες» για το τι δεν μπορεί να πράξει…
Οι συνεπείς αναγνώστες μας γνωρίζουν την ιστορία με τους χάρτες στην τουρκική εφημερίδα της κυβέρνησης. Το «Ποντίκι» όχι μόνο τους (πρωτο)δημοσίευσε (στο φύλλο της 3ης Μαΐου 2012), αλλά επισήμανε σε αρκετά δημοσιεύματα μέσα στο τελευταίο εννεάμηνο ότι οι τουρκικοί χάρτες δημοσιεύτηκαν μέσα στην ελληνική προεκλογική περίοδο και ότι κανένα (απολύτως κανένα) κόμμα δεν ασχολήθηκε με το θέμα ούτε κατά την προεκλογική περίοδο των διπλών εκλογών ούτε αργότερα.
Επιπροσθέτως το «Π» έχει μεταφέρει το τελευταίο διάστημα τις πληροφορίες του περί των απειλητικών αμερικανικών οδηγιών προς την κυβέρνηση να μην τολμήσει να εμφανίσει χάρτες με την ΑΟΖ, γιατί η χώρα θα υποστεί τις συνέπειες της τουρκικής οργής.
Αξίζει λοιπόν τον κόπο να ανατρέξουμε στο δημοσίευμα του «Π» της 3ης Μαΐου του 2012 (όχι για να ευλογήσουμε τα μουστάκια μας), διότι φωτίζει τις σημερινές επικίνδυνες εξελίξεις. Γράφαμε τότε:
«Οι έρευνες που ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή ότι θα πραγματοποιήσει η Τουρκία σε περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου (οι συστηματικοί αναγνώστες του “Π” ίσως θυμούνται το πρωτοσέλιδο στις 4.2.2010 με τίτλο “Πετρέλαιο στο Καστελόριζο”) και οι χάρτες των εν λόγω περιοχών που δημοσιεύτηκαν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως διαλύουν τις όποιες ψευδαισθήσεις για την πολιτική της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.
Με την κίνηση αυτή, η Άγκυρα επανέφερε στο προσκήνιο το πακέτο των τουρκικών αμφισβητήσεων επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, οι οποίες έχουν ξεκινήσει από το Βόρειο Αιγαίο (1973), συνέχισαν στα Δωδεκάνησα (κρίση των Ιμίων 1996) και επεκτείνονται σήμερα – σε μια περίοδο καταφανούς ελληνικής αδυναμίας – εις βάρος της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο.
Κάπως έτσι επανερχόμαστε στην οδυνηρή πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τις αμφισβητήσεις επί της ελληνικής κυριαρχίας και όχι από την άσκοπη – όπως αποδεικνύεται – επικοινωνιακή διαχείρισή της με τη δημιουργία μιας τεχνητής ατμόσφαιρας προσέγγισης και φιλίας.
Οι χάρτες που δημοσίευσε η τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την περασμένη Παρασκευή περιγράφουν επακριβώς τις τουρκικές διεκδικήσεις οικοπέδων τόσο της ελληνικής όσο και της κυπριακής ΑΟΖ. Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι εν λόγω αποφάσεις ελήφθησαν στις 16 Μαρτίου 2012 από το τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο και με τη δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως έλαβαν τη μορφή νόμου του τουρκικού κράτους. Στο σημείο αυτό δύο κρίσιμες επισημάνσεις είναι απαραίτητες:
1 Αυτές οι τουρκικές αποφάσεις που διατυπώνονται με κάθε επισημότητα στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως λαμβάνονται σε μια στιγμή κατά την οποία στην Ελλάδα κορυφώνεται η κρίση με τη διάλυση – αναδιάταξη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, την οικονομία κατεστραμμένη και την κοινωνία σε κατάσταση σοκ.
2 Τον Νοέμβρη του 1973, δυο βδομάδες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε μια επίσης ασταθή περίοδο για την ελληνική πολιτική – οικονομική – κοινωνική πραγματικότητα, στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν θαλάσσια οικόπεδα στα βορειοδυτικά της Μυτιλήνης, τα οποία παραχωρήθηκαν (όπως και αυτά που σήμερα ορίζονται νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου) για έρευνες στην τουρκική ανώνυμη εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ.
Αυτή η δημοσίευση (1973) θεωρείται η απαρχή των ελληνοτουρκικών “τριβών”, οι οποίες οδήγησαν τις δυο χώρες στο χείλος του πολέμου τρεις φορές (1974, 1987, 1996), σε μια κούρσα εξοπλισμών με βαρύτατες οικονομικές συνέπειες και το Αιγαίο υπό αυστηρή αμερικανική στρατιωτική (ΝΑΤΟ) εποπτεία».

Οι τουρκικοί στόχοι
«Κοιτώντας τις περιοχές στις οποίες προτίθεται η Άγκυρα να προχωρήσει σε έρευνες είναι φανερό ότι η Τουρκία έχει αποφασίσει:
• Να υπογραμμίσει – υπενθυμίσει τα δικαιώματα που θεωρεί ότι έλκει μέσα από τον έλεγχο που ασκεί στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η Άγκυρα, στο πλαίσιο της αναγνώρισης της κρατικής υπόστασης της κατεχόμενης Κύπρου, στις 23.11.2011 προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας Ερευνών Πετρελαίου και Κοινής Παραγωγής ανάμεσα στην TPAO και το ψευδοκράτος.
• Να επαναλάβει με ένταση τις αμφισβητήσεις της ελληνικής ΑΟΖ στη Μεσόγειο μη λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη της Ρόδου και του Καστελόριζου.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι αυτή η κίνηση της Τουρκίας συνδέεται απολύτως με τη συστηματική διπλωματική της προσπάθεια να οριοθετήσει την ΑΟΖ στην περιοχή διαβουλευόμενη με τη Λιβύη, την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Βασικός στόχος αυτών των διαβουλεύσεων είναι να εκμεταλλευτεί την αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δεν έχουν τολμήσει να ανακοινώσουν την ελληνική Ζώνη υπογραμμίζοντας τα δικαιώματα που έχουν τα κατοικημένα ελληνικά νησιά όπως είναι η Ρόδος και το Καστελόριζο.
Με την εμφάνιση των νέων τουρκικών ανακοινώσεων και των χαρτών επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η σταθερότητα και η συνέπεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία εξελίσσεται αδιατάρακτη, έστω κι αν η εμφάνιση των ‘‘ισλαμιστών’’ του Ερντογάν και ο παραμερισμός του στρατιωτικού κατεστημένου δημιούργησαν (σε αφελείς…) την προσδοκία περί ριζικής αλλαγής πλεύσης.
Επιπλέον αυτές οι τουρκικές ανακοινώσεις, όπως εκτιμούν Έλληνες διπλωμάτες στην Αθήνα, περιγράφουν την επιλογή της έντασης στην οποία προχωρά η κυβέρνηση Ερντογάν προκειμένου να υποστηρίξει πολιτικά (και όχι αναζητώντας επιχειρήματα στο Διεθνές Δίκαιο) τις διεκδικήσεις και τα συμφέροντά της».