◆ Αναγνώσματα θλιβερού συνθέματος και οι μορφασμοί, μοναδικές απολαύσεις των σημαινόμενων, καταδεικνύουν απερίφραστα τη βαθιά απογοήτευση του αντανακλαστικού.

◆ Αναγνώσματα θλιβερού συνθέματος και οι μορφασμοί, μοναδικές απολαύσεις των σημαινόμενων, καταδεικνύουν απερίφραστα τη βαθιά απογοήτευση του αντανακλαστικού.
◆ Στην πολιτεία του παραδόξου η συνεχής επανάληψη ομοιάζει με εφιαλτική κλητική μακρόσυρτου ψιθύρου, ενώ στα πρόσωπα η μελαγχολία περιπλέκεται με το χαμόγελο ως καταντημένη έκφραση στην επιφάνεια της επιτηδευμένης χαρωπής διαθέσεως.
◆ Στα υποδοχεία της εκτονώσεως οι μονόλογοι παρηγορούν τη μοναξιά καταγράφοντας στο σήμερα την αβεβαιότητα των ρημάτων.
◆ Κρυμμένοι άνθρωποι στις υγρές αφορμές αποσιωπούν την αιτία αφήνοντας παραγύρως την εκδήλωση της απορηματικής ερωτήσεως κρεμασμένη στους χαμηλούς ήχους.
◆ Στο τοπίο η αυθάδεια της βαρυπρέπειας συνεχίζει απρόσκοπτα την κατευθυνόμενη φιλοδοξία της και στα αμφιθέατρα πεθαμένα όνειρα περιορίζουν το περιεχόμενο στην περίληψη.
◆ Οι συγκεντρωμένοι, κληρονόμοι του συναισθήματος, με σφιγμένα χέρια στην ανάταση μοιρολογούν συνεδριάζοντας. Και στον ουρανό, στο νεφέλωμα, ο ήλιος μουτρωμένος κρύβει στα δάχτυλα το βλέμμα του.
◆ Στην εσπερία οι ανακοινώσεις προαναγγέλλουν το επιμύθιον ενός κόσμου που χάθηκε στην επιφάνεια των σημειωμάτων.
◆ Ενώ στη σύνδεση των γεγονότων ο μυστικός λόγος αποκρύπτει αναμασώντας τα μηχανεύματα της ανατροπής της σκέψεως.
◆ Στις κλειστές οδοντοστοιχίες οι δευτερεύουσες προτάσεις σφυρίζουν στο συμπέρασμα την ασημαντότητα του επικρατούντος και η νοημοσύνη καταφεύγει στην αγκαλιά του συναισθήματος να μουρμουρίσει την ανάμνηση του πρώτου κλάματος.
◆ Μες στη βροχή ξέφυγε η σταγόνα παίρνοντας το σημάδι στην παραλήγουσα και στο παραλήρημα η απουσία του χρώματος έδωσε το λευκό στο απλωμένο σεντόνι.
◆ Στο περίγραμμα οι ίδιες εκφωνήσεις στην έμπνευση και διορισμένοι ποιητάδες μονολογούν στην αοριστία την ανυπαρξία των συμπυκνωμένων εντυπωμάτων.
◆ Οι χρόνοι έχασαν την καταγωγή τους και ένας παρατατικός αυτοκράτορας έγραψε στις αντωνυμίες την πρωτοκλισία της αληθοσύνης.
◆ Και στον σαρκασμό! Στην περιπλοκή!
◆ Στο απεικόνισμα, σκαφοειδής βόθρος μετά καλύπτρας και στην εμμετρία, εξόγκωμα κυλινδρόμορφο υποκλινόμενο ασκεπές περιπαίζει, αφήνοντας στην προκληθείσα νοημοσύνη τους χαρακτηρισμούς που συναρμόζουν.
◆ Στους δρόμους, στα καφενεία, το πλήθος παρουσιάζεται.
◆ Απογύμνωση και στοιχειωμένες οι αισθήσεις στο περίφραγμα ρίχνουν το ανάθεμα στους κανόνες.
◆ Φαντάσματα μεταμφιεσμένα στην ισορροπία της διηγήσεως κι ο φόβος παραμύθι της συμφοράς αποκρυπτογραφεί τους δράκους της πολύμορφης υποκρισίας.
◆ Στα κουτιά οι εκφωνητές κατασκευάζουν τα δικαιολογήματα και η καθημερινότητα δίνει στην τρέλα τον ορισμό της. Στα παγωμένα δωμάτια οι πληγές ανοικτές και στις ανοικτές σελίδες ένα ξεραμένο λουλούδι αφήνει τη σκιά του στο κείμενο.
◆ Στον επίλογο.
◆ Μια εφημερίδα στο πάτωμα. Σκόνη. Λίγα ψίχουλα στην αυλή. Ένας σπουργίτης. Και στο ασπρόμαυρο μια φωτογραφία της παλιάς εποχής στην ξύλινη κορνίζα.
◆ Περιπλάνηση στο σκοτεινό.
◆ Στην αργή κίνηση των ονείρων, στην ανάμνηση των στιγμών.
◆ Εκεί όπου.
◆ Ένας βράχος έδωσε στο κύμα το πρώτο φιλί, όταν ο γλάρος κοίταξε και κρύφτηκε στο λακκάκι το κόκκινο.

Μυογράφημα
Στην πόλη. Η νύχτα άφησε τον θόρυβο να καταλαγιάσει. Τα φώτα παραστρατήματα του φωτεινού τρεμόπαιξαν για λίγο αφήνοντας στην εαρινή σύναξη της μοναξιάς τη χαμένη αμαρτία. Στο τσιμέντο, ανάμεσα στα ψηλά κτήρια. Στις κλειστές εξώπορτες, στα σφαλισμένα παράθυρα.
Μια περπατησιά βγήκε από την αφήγηση κρατώντας απ’ το χέρι της την αναπνοή μη τυχόν και ξυπνήσει τη μέρα που παραμόνευε.
Στο μεταμεσονύχτιο.
Στην ανηφόρα τα βήματα βαριά. Η διαδρομή η ίδια. Σύντομη επανάληψη. Καθημερινότητα της ελπίδας στην ερημιά της ώρας.
Το φεγγάρι στην άκρη ζωγραφισμένο και στο τρεχαλητό της ομίχλης σκιές αλλόμορφες στα διαστήματα έραβαν στον ουρανό τα νοήματα. Μια στάση, ένα ξεφύσημα να βγει η ανάγκη απ’ τον λαιμό να γράψει το δικό της σύννεφο.
Απέναντι η σιδερένια πόρτα. Ένας βαρύς κρίκος με ένα λιοντάρι στην απάντηση της προτάσεως.
Τρέμουλο και το χέρι αφήνει στο παγωμένο την τρυφερότητα.
Ένας κτύπος.
Ένα βήμα πίσω.
Αφουγκράζεται στη σιωπή την ερώτηση.
Ένας κτύπος.
Ένα βήμα πίσω.
Το βλέμμα ψηλά στο χαμηλό φως πίσω απ’ τη λευκή κουρτίνα.
Ένα κοίταγμα στα χαμηλά. Χωρίς τίποτα.
Στην κατηφόρα, το σώμα αποξενωμένο με τις σταγόνες στην κατάληξη να μουντζουρώνουν το τσαλακωμένο χαρτί.
Στο σφιγμένο χέρι όλη η νύχτα του κόσμου και στο ξημέρωμα.
Ξαναμέτρησε τα γράμματα στα βήματα της επόμενης νύχτας.
 
Ξυνάρι   
 
Μαρμάρινη η εξοχή
καταγράφει
Με τα χείλια στην υγρασία της φαντασίας
Να περιπλέκονται με τα τρεχούμενα
Με τα κλειστά μάτια της απολαύσεως
Στο βελούδινο του γλυπτού
Στον κήπο της έντονης επιθυμίας
Αναβλύζει
Όταν στο επίρρημα
Εδώ, εκεί, παντού
Ο πόθος
Στο πουθενά
Ψάχνει τον τρόπο
Αλλιώς

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.