Απειλές στους διαδρόμους, ηλεκτρονικοί εκβιασμοί, μπουνιές και κλοτσιές στα προαύλια. Ο πολιτισμός της βίας έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Το υπουργείο Παιδείας δρομολογεί δράσεις με αφορμή την πανελλήνια μέρα κατά της σχολικής βίας

Απειλές στους διαδρόμους, ηλεκτρονικοί εκβιασμοί, μπουνιές και κλοτσιές στα προαύλια. Ο πολιτισμός της βίας έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Το υπουργείο Παιδείας δρομολογεί δράσεις με αφορμή την πανελλήνια μέρα κατά της σχολικής βίας

Τα στοιχεία σοκάρουν. Ένας στους δύο μαθητές έχει πέσει θύμα βίας. Άγχος, σχολική αποτυχία, μοναξιά και τάσεις για αυτοκτονία είναι τα συμπτώματα των παιδιών – θυμάτων. Όσο για τους θύτες, τις περισσότερες φορές καταλήγουν στις φυλακές ανηλίκων. Η διάκριση θύτη – θύματος ακολουθεί μια τεθλασμένη γραμμή. Ο θύτης καταφεύγει στην οργή, το θύμα ντρέπεται, ο δάσκαλος φοβάται, η οικογένεια αγνοεί. Όλοι φοβούνται τον στιγματισμό. Η βία ή bullying, όπως αποκαλείται διεθνώς, αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα των σχέσεων στη σχολική κοινωνία.
Ο 15χρονος Αντρέας κουμπώνει το μπουφάν του καθώς διασχίζει βιαστικά την αυλή του σχολείου. Λίγο πριν φτάσει στη σιδερένια εξώπορτα, μια τρικλοποδιά τον ρίχνει στο χώμα. Δυο συνομήλικά του αγόρια με μαύρα φούτερ τον σπρώχνουν με τους αγκώνες τους και τον ρίχνουν στα κάγκελα. «Να φύγεις, ρε! Είσαι σκουπίδι, ρε!» Κλοτσιές, βρισιές και απειλές. Το ένα αγόρι τον φτύνει στο πρόσωπο και το άλλο τον κλοτσάει. Ο 15χρονος κρατάει την ανάσα του κοιτάζοντας τους συνομήλικους βασανιστές του. Δεν βγάζει «κιχ». Είναι μια συνηθισμένη μέρα της σχολικής του ζωής. Οι βασανιστές του το πολύ – πολύ να τιμωρηθούν με πενθήμερη αποβολή. Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα ΕΠΑΛ στον Πειραιά. «Η βία τραυματίζει, η σιωπή σκοτώνει» γράφει το σύνθημα στον τοίχο του σχολείου.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 4η θέση ανάμεσα σε 41 χώρες σε περιστατικά ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού. Μαθητές ταπεινώνονται και ξυλοκοπούνται λόγω χρώματος, καταγωγής, επειδή είναι παχύσαρκοι, έχουν μαθησιακά προβλήματα ή απλώς είναι «διαφορετικοί». Ο Αλέξανδρος, μαθητής της Γ’ Γυμνασίου στα Σεπόλια, έχει τα χέρια στις τσέπες και βλέμμα γεμάτο μίσος. Παιδί «προβληματικής» οικογένειας, που δύσκολα τα βγάζει πέρα, ομολογεί ότι «έχει χτυπήσει πολλούς». Στις επιθέσεις συμμετέχουν οι κολλητοί συμμαθητές του, ενώ κάποιες φορές δεν δίστασε να απειλήσει και τους καθηγητές του. «Δεν είμαι χρυσαυγίτης. Έτσι για πλάκα το κάνουμε και μας έγινε συνήθεια» ομολογεί κυνικά.
Η γενεσιουργός αιτία της βίας (bullying) έχει πολλά πρόσωπα και προεικονίζει ένα ζοφερό μέλλον. Το μίσος ως τρόπος ζωής είναι μέσα στην καθημερινότητα των παιδιών και δηλητηριάζει τη σχολική κοινότητα. Πώς αντιμετωπίζεται το μίσος; Πώς εξουδετερώνεται η κοινωνική ανισότητα, η αδικία;
Η τέχνη, και κυρίως το σινεμά που δείχνει πάντα άμεσα τα αντανακλαστικά του στα προβλήματα, έχει ήδη αντιδράσει. Ένα πρόσφατο παράδειγμα, η ταινία «Μετά τη Λουτσία» του Μεξικανού Μίτσελ Φράνκο, στην οποία παρακολουθούμε τη ζωή της έφηβης Αλεχάντρα να γίνεται κόλαση εξαιτίας της απάνθρωπης συμπεριφοράς των συμμαθητών της. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας τόσο η Αλεχάντρα όσο και ο θεατής γνωρίζουν ότι τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει τη βία που γεννάται εκ των έσω. Η αντίθεση ανάμεσα στο «παθητικό» ευάλωτο κορίτσι και το σκληρό περιβάλλον γεννά θυμό και οργή. Η αίσθηση ότι «έτσι είναι η κατάσταση και δεν γίνεται αλλιώς», η αποδοχή της βίας ως φυσικού ή ως «αναγκαίου κακού» φοβίζει ίσως περισσότερο από τη βία.
Τι μπορεί να κάνει το σχολείο για να αντιμετωπίσει τα περιστατικά βίας; Το νεοϊδρυθέν Παρατηρητήριο κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού του υπουργείου Παιδείας έχει δρομολογήσει μια σειρά δράσεων για την ευαισθητοποίηση των σχολικών κοινοτήτων σχετικά με την αντιμετώπιση του φαινομένου. Η 6η Μαρτίου αποτελεί μια αφορμή για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς σχολείων όλης της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, ερεθίσματα, να διαβάσουν βιβλία, να δουν ταινίες, να μιλήσουν για τη βία. Να σπάσει η τρομοκρατία της σιωπής που θρέφει τη βία.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.