Τη δεκαετία του 1960, με αφορμή την κουβανική επανάσταση, τον Τσε και τα όνειρά του για την εξάπλωσή της σ’ όλη την ήπειρο, οι ισπανόφωνοι διανοούμενοι της Λατινικής Αμερικής θέλησαν να δείξουν σ’ όλο τον κόσμο πως μπορούν να δημιουργήσουν έργα πρωτότυπα…

Τη δεκαετία του 1960, με αφορμή την κουβανική επανάσταση, τον Τσε και τα όνειρά του για την εξάπλωσή της σ’ όλη την ήπειρο, οι ισπανόφωνοι διανοούμενοι της Λατινικής Αμερικής θέλησαν να δείξουν σ’ όλο τον κόσμο πως μπορούν να δημιουργήσουν έργα πρωτότυπα κι όχι απλώς – επιτυχημένα ή όχι – αντίγραφα των ευρωπαϊκών.
Έτσι ξεκίνησε το «Μπουμ», όπως ονομάστηκε το νέο είδος λογοτεχνίας που γνώρισε πρωτόγνωρη άνθιση, εκτόξευσε στα ύψη τη φήμη και το κύρος των Λατινοαμερικανών συγγραφέων και επηρέασε κι εξακολουθεί να επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Από τους διασημότερους εκπροσώπους της, ο Μπόρχες, ο Κορτάσαρ (Αργεντινή), ο Μάρκες (Κολομβία), ο Φουέντες (Μεξικό), ο Λιόσα (Περού), ο Ντονόσο (Χιλή). Σπουδαίοι συγγραφείς, πολύ ιδιαίτερες φωνές αλλά και με πολλά κοινά χαρακτηριστικά, έγραψαν διάσημα μυθιστορήματα και πολύ περισσότερα διηγήματα που ανανέωσαν το είδος. Η Βενεζουέλα δεν είχε ιδιαίτερη συμμετοχή σε αυτό το «Μπουμ». Η δική της λογοτεχνία παρέμεινε για πάρα πολλά χρόνια «μικρή», «τοπική». Όσοι είχαν χρήματα και μπορούσαν να αγοράσουν ένα βιβλίο φαίνονταν να ενδιαφέρονται μόνο για επιχειρήσεις και πετρέλαια. Όσοι ήταν φτωχοί δεν ήξεραν να διαβάζουν.
Τώρα η κατάσταση φαίνεται να έχει αλλάξει. Εκείνοι που παρακολουθούν στενά τα τεκταινόμενα στη Λατινική Αμερική και γνωρίζουν τη Βενεζουέλα μιλούν για ένα δικό της «Μπουμ». Όχι τόσο ηχηρό σαν το παλιό και μάλλον άγνωστο ακόμα στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά πάντως «μπουμ». Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί σημαντικά οι συγγραφείς. Βασική αιτία το ότι αυξήθηκαν πάρα πολύ οι αναγνώστες. Και αυτό για έναν απλούστατο λόγο: χάρη στα προγράμματα κατά του αναλφαβητισμού του Ούγκο Τσάβες. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των παιδιών που πήγαν σχολείο και πάρα πολλά από αυτά μπόρεσαν να προχωρήσουν και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τριπλασιάστηκε, επίσης, ο αριθμός των φοιτητών στα πανεπιστήμια της χώρας. Παράλληλα, το υπουργείο Πολιτισμού της Βενεζουέλας άρχισε να οργανώνει λογοτεχνικές αναγνώσεις τις οποίες μπορούσαν να παρακολουθήσουν και αναλφάβητοι, συναντήσεις συγγραφέων, γιορτές ποίησης. Βεβαίως, δεν ήταν όλοι εξίσου ευπρόσδεκτοι σε αυτές. Οι «κρατικοί συγγραφείς», όπως αποκαλούν πολλοί όσους λογοτέχνες υποστήριζαν την κυβέρνηση Τσάβες, κυριαρχούσαν σε αυτές τις εκδηλώσεις. Όμως σε ποιο μέρος του κόσμου δεν υπάρχουν άνθρωποι που «σπρώχνονται από ψηλά» και άλλοι που «απωθούνται» ή έστω παλεύουν μόνοι τους; Το σημαντικό είναι πως φυτεύτηκε ένας πολυτιμότατος σπόρος, κι αυτός ο σπόρος ανθίζει.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.