Λάβαμε και δημοσιεύουμε μια επιστολή από τους μαθητές του Λυκείου Λανιτείου στη Λεμεσό, η οποία γράφτηκε εν μέσω της διαπραγμάτευσης για τη «λύση» στην κυπριακή χρηματοπιστωτική κρίση και στην κορύφωση του ωμού γερμανικού εκβιασμού:

Λάβαμε και δημοσιεύουμε μια επιστολή από τους μαθητές του Λυκείου Λανιτείου στη Λεμεσό, η οποία γράφτηκε εν μέσω της διαπραγμάτευσης για τη «λύση» στην κυπριακή χρηματοπιστωτική κρίση και στην κορύφωση του ωμού γερμανικού εκβιασμού:

«Σήμερα, Παρασκευή 22 Μαρτίου, συγκεντρωθήκαμε όπως κάθε χρόνο στο προαύλιο του σχολείου για να γιορτάσουμε τη διπλή μας εθνική και θρησκευτική γιορτή της 25ης Μαρτίου.
Η μέρα ήταν σήμερα από το πρωί παράξενη, με τον ουρανό συννεφιασμένο. Μας είπαν πως δεν ήταν σύννεφα βροχής, αλλά σκόνης της ερήμου. Την ώρα της γιορτής έπαιρνε τις φούστες μας ο δυνατός άνεμος, έπεφταν τα σελοτέξ και οι σημαιούλες σχίζονταν κι αυτές και πετούσαν. Έτυχε όλα τα σχολεία στα οποία φοιτήσαμε μέχρι τώρα, δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, να μην διαθέτουν θέατρο ή μια μεγάλη κλειστή αίθουσα.
Καθώς ακούγαμε το μήνυμα του νέου υπουργού Παιδείας, μας έπιασαν τα γέλια. Ήταν ολόιδιο με αυτό των περασμένων υπουργών, κάτι που ακούμε από την πρώτη δημοτικού. Εμπεδώσαμε πλέον “Το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου που ευαγγελίστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία”. Πολύ περισσότερο το άλλο “μήνυμα αγωνιστικότητας, πίστης και επιμονής για δικαίωση και λύτρωση και επανένωση της μαρτυρικής μας πατρίδας”.
Στη σημερινή γιορτή όλοι οι καθηγητές ήταν σκυθρωποί και λυπημένοι. Στην τάξη άλλοι για πρώτη φορά, αδιάφοροι, δεν θύμωναν με τη φασαρία και έκαναν μόνοι τους μάθημα. Άλλοι ήταν πιο θυμωμένοι από ποτέ και σιωπούσαμε καθώς φοβόμασταν την οργή τους. Κανείς δεν ήταν χαρούμενος όπως άλλα χρόνια.
Ο άνεμος όλο δυνάμωνε και ακούστηκαν ψίθυροι πως έρχεται ανεμοστρόβιλος που τον βλέπουν πάντα πρώτα οι Εγγλέζοι των Βάσεων, ειδοποιούν τους υπηκόους τους και μετά εμάς. Αυτοί ξέρουν πρώτοι αν θα γίνει ανεμοστρόβιλος, πραξικόπημα ή εισβολή σε μια χώρα.
Εμείς οι Ελληνοκύπριοι δεν ξέρουμε να προβλέπουμε. Σχολάσαμε το μεσημέρι για να βρούμε τους γονείς μας στην ίδια κατάσταση όπως και χθες. Μουτρωμένοι, ανήσυχοι μπροστά από την τηλεόραση, προσπαθώντας να βγάλουν μια λογική και να καταλάβουν. Τους είπαμε να μας εξηγήσουν τι έγινε επιτέλους. Μας είπαν πως δεν ξέρουν τι γίνεται. Κανείς δεν ξέρει. Αν την 26η Μαρτίου θα πάνε πίσω στη δουλειά τους ή αν θα έχουν χρήματα στις τράπεζες και πόσα θα έχουν.
Ακούγαμε τους γονείς μας παλιά να συζητούν για την κρίση στην Ελλάδα και φοβούνταν που στην Κύπρο δεν λαμβάνονταν κάποια μέτρα και πως μια μέρα θα παθαίναμε κι εμείς τα ίδια. Οι γονείς μας δεν είναι οικονομολόγοι, ούτε πολιτικοί, απλοί άνθρωποι είναι, που έβλεπαν πως η οικονομική μας κατάσταση δεν ήταν αυτή που φαινόταν. Πως όλα αυτά ήταν πλαστά, τα μεγάλα σπίτια και αυτοκίνητα, μεγαλύτερα από τις ανάγκες και δυνατότητές μας.
Είναι απόγευμα Παρασκευής, 22 Μαρτίου του 2013, που γράφουμε αυτό το κείμενο. Έξω σκοτείνιασε, ο αέρας ακόμα φυσά και ακόμη τίποτε δεν ξεκαθάρισε, δεν ξέρουμε τι σχέδια έχουν για μας, σχέδιο Α ή Β ή κανένα. Το μόνο σίγουρο πως άρχισε ήδη μια νέα εποχή για την Κύπρο και για όλους μας.
Υποσχόμαστε πως εμείς οι νέοι δεν θα γίνουμε μισαλλόδοξοι, εγωιστές, συμφεροντολόγοι και ατομικιστές όπως αυτοί που κατέστρεψαν τον τόπο μας και την οικονομία. Δεν θα τους αφήσουμε να πάρουν τα όνειρά μας για έναν καλύτερο κόσμο και μια καλύτερη Κύπρο».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.