Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των περιβαλ­λοντικών οργανώσεων, η επιλογή της με­θόδου της καύσης, ανεξάρτητα με ποιο όνομα πλασάρεται, συνεπάγεται μια επιλογή που θέτει σε κίνδυνο την υγεία, την οικονομία και το πε­ριβάλλον. Η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης και η Greenpeace έχουν επεξεργαστεί έκθεση, η οποία μεταξύ άλλων αποκαλύπτει:

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των περιβαλ­λοντικών οργανώσεων, η επιλογή της με­θόδου της καύσης, ανεξάρτητα με ποιο όνομα πλασάρεται, συνεπάγεται μια επιλογή που θέτει σε κίνδυνο την υγεία, την οικονομία και το πε­ριβάλλον.

Η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης και η Greenpeace έχουν επεξεργαστεί έκθεση, η οποία μεταξύ άλλων αποκαλύπτει:

Παράγει στα διάφορα στάδια θερμικής καταστροφής των υλικών επικίνδυνα αέρια, όπως διοξίνες, φουράνια, βαρέα μέταλλα και πολλές άλλες τοξικές ουσίες, ακόμη και στις πλέον τε­χνολογικά προηγμένες εκδοχές της.

Χρειάζεται και ένας ΧΥΤΑ για την τοξική στά­χτη που θα προκύπτει από τις διεργασίες της. Η εναλλακτική «αξιοποίηση» της τοξικής στάχτης με μετατροπή της σε δομικό υλικό μεταφέρει απλώς τις τοξικές ουσίες στο περιβάλλον μέσω των έργων στα οποία θα χρησιμοποιηθούν.

Το συνολικό κόστος χρέωσης ανά τόνο με αυτές τις τεχνολογίες θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 100-150 ευρώ ανά τόνο, εκτινάσσοντας στα ύψη και τα τέλη που θα πληρώνουν οι δημότες.

Η υιοθέτηση της ενεργειακής αξιοποίησης θα δεσμεύσει τους ΟΤΑ για τουλάχιστον 20-30 χρόνια, αφού θα πρέπει να παραδίδουν συγκε­κριμένες ποσότητες απορριμμάτων με συγκε­κριμένη ποιοτική σύσταση στις μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι εάν οι ΟΤΑ θελήσουν να αυξήσουν στο μέλλον την πρόληψη, την ανακύκλωση ή την κομποστοποίηση, θα κινδυνεύουν να πλη­ρώσουν μεγάλα χρηματικά ποσά στην ενεργει­ακή αξιοποίηση από τις ποινικές ρήτρες που υπάρχουν συνήθως στις συμβάσεις αυτών των τεχνολογιών με τους ΟΤΑ.

Από ενεργειακής πλευράς η καύση – πυρόλυση – αεριοποίηση συμβάλλουν πολύ περισσό­τερο στην παραγωγή αερίων του θερμοκηπίου. Ακόμη και η «καλύτερη» καύση (με συμπαραγω­γή ηλεκτρισμού και θερμότητας) υπολείπεται σημαντικά της ανακύκλωσης και φυσικά της μείωσης στην πηγή.

Η καύση ενός τόνου ανάμικτων ανακυκλώ­σιμων με συμπαραγωγή ηλεκτρισμού και θερ­μότητας μειώνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) κατά 95 κιλά στην καλύτερη πε­ρίπτωση, ενώ η ανακύκλωση ίδιου βάρους ανά­μικτων ανακυκλώσιμων μειώνει κατά 760 κιλά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Η πρόσφατη τεχνολογία της Μηχανικής Βιολογικής Επεξεργασίας (ΜΒΕ), που προτείνεται για Αττική και Θεσσαλονίκη, και που επεξερ­γάζεται μηχανικά – βιολογικά τα απορρίμματα, μειώνοντας τον όγκο τους και παράγοντας καύ­σιμο SRF, περιέχει πλαστικό, χαρτί, ξύλο, ξηρή οργανική ύλη και άλλα καύσιμα υλικά, ενώ εξα­κολουθεί να έχει το πρόβλημα του τι θα κάνουμε το παραγόμενο SRF.

Οι λύσεις που υπάρχουν είναι:

• η ταφή σε ΧΥΤΑ με περιβαλλοντικό και οικο­νομικό κόστος,

• η χρήση σαν εναλλακτικό καύσιμο σε υπάρ­χουσες μονάδες, όπως μονάδες παραγωγής ενέργειας ή τσιμεντάδικα, λύση που είναι ακρι­βή και προϋποθέτει ότι δεν δημιουργούνται πρόσθετα περιβαλλοντικά και κοινωνικά προ­βλήματα στις τοπικές κοινωνίες,

• η καύση του σε ειδικές μονάδες, που επίσης θα χρειαστεί να κατασκευαστούν και που θα έχουν παραπλήσια μειονεκτήματα με τα αμιγώς εργοστάσια καύσης απορριμμάτων,

• το κόστος διάθεσης του SRF κυμαίνεται κατ’ ελάχιστο από 30 έως 50 ευρώ ανά τόνο για την ταφή ή την ενεργειακή του αξιοποίηση σε τσιμεντάδικα ή μονάδες παραγωγής ενέργειας και κατ’ ελάχιστο 100-150 ευρώ ανά τόνο για την πε­ρίπτωση της καύσης του.