Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: Ο άνθρωπος μυστήριο

Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: Ο άνθρωπος μυστήριο

Πάει θέατρο, άραγε; Σινεμά; Βλέπει DVD στο σπίτι; Ποιες ταινίες του αρέσουν; Ποιες μουσικές; Πήγε ποτέ με χαρά στο Μέγαρο Μουσικής; Έχει, έστω μια φορά, παρακολουθήσει όπερα; Τι τραγούδια ακούει, ποια τραγούδια τραγουδάει στο μπάνιο;

Αν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δεν είχε ανακατευτεί με τη δημόσια τάξη στις κυβερνήσεις Σημίτη, και δεν είχε εξαρθρώσει τρομοκρατικές οργανώσεις, ίσως να ήταν ένα από τα βασικά στελέχη του κομματικού φυτωρίου, δηλαδή της πασοκικής κοινοτοπίας. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των στελεχών φυτωρίου; Άκαμπτος, λάτρης του βαθιού συνδικαλισμού, επαρχιώτης με μια ενδυματολογική αύρα αρχοντοχωριατιάς… Κάτι, δηλαδή, σαν Βούγιας, με λιγότερο μπρίο και ακόμα πιο λίγη προσωπική ιστορία. Ο σημερινός υπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν δραστήριο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από μικρός, γι’ αυτό όταν πρωτοεξελέγη το 1989 ήταν από τους νεότερους βουλευτές. Δικηγόρος Βεροίας, εκείνη την εποχή διακρινόταν για την εμμονή του στις παραδόσεις της συντηρητικής Βόρειας Ελλάδας: ακόμα και σήμερα τονίζει την καταγωγή των γονιών του από τη Μικρά Ασία και την πίστη του στα πασοκικά νάματα του σοσιαλισμού. Ο πολιτικός του λόγος ακουγόταν και συνεχίζει να ακούγεται ξύλινος (κι ας έχει επιτελείο νέων διανοουμένων που δουλεύουν γι’ αυτόν συστηματικά, ενημερωτικά και συμβουλευτικά): δεν επιφυλάσσει στους ακροατές του λεκτικά σχήματα που να υποδηλώνουν πολυπρισματική παιδεία, δεν έχει θεατρικότητα, μερικές φορές μάλιστα θαρρεί κανείς ότι δεν έχει ούτε κέφι. Σφιγμένος, τελευταία και ιδρωμένος, δεν είναι γνωστός ούτε για τις δημόσιες εμφανίσεις του οι οποίες περιορίζονται στην κομματική δραστηριότητα και σε εξόδους με ελάχιστους φίλους σε εστιατόρια. Πάει θέατρο, άραγε; Σινεμά; Βλέπει DVD στο σπίτι; Ποιες ταινίες του αρέσουν; Ποιες μουσικές; Πήγε ποτέ με χαρά στο Μέγαρο Μουσικής; Έχει, έστω μια φορά, παρακολουθήσει όπερα; Τι τραγούδια ακούει, ποια τραγούδια τραγουδάει στο μπάνιο; Ποιος θα μπορούσε να απαντήσει με βεβαιότητα; Ένα πράγμα μόνο είναι σίγουρο: ουδέποτε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης επιδίωξε η προσωπική του ζωή, οι επιλογές του στον ιδιωτικό χώρο του να κοινοποιηθούν. Από την άλλη πλευρά, η ανάληψη από μέρους του τού τομέα της Δημόσιας Τάξης και, ιδίως, η εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη επί υπουργίας του, κατά τα φαινόμενα, χάρη και στη δική του ουσιαστική συμβολή, τον υποχρεώνει να μην έχει και πολλά πολλά με τη δημοσιότητα. Όταν είσαι η αιτία να πάνε φυλακή, αφού πρώτα απομυθοποιηθούν ουσιαστικά, μερικοί άνθρωποι που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν με τις επιλογές τους τη δράση τους, τότε δεν μπορείς να είσαι σαν τους άλλους. Το μίσος δεν είναι επιδίωξη κανενός κανονικού ανθρώπου, πόσο μάλλον ενός προσώπου που δουλειά του ήταν να τα βάλει με την πολιτική κουλτούρα του μίσους – και τα κατάφερε καλά. Αλλά όταν έχεις τροφοδοτήσει το μίσος εναντίον σου, οφείλεις να προσέχεις. Πρόσεχε και το 2002, προσέχει και σήμερα, που ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει διεισδύσει ακόμα μια φορά στα άδυτα της σημερινής τρομοκρατίας. Τώρα πρέπει να είναι ακόμα πιο δύσκολα. Τώρα τον κατηγορούν για μεθοδεύσεις με τα ΜΜΕ – λες και φταίει ο Χρυσοχοΐδης για την έλλειψη επαγγελματισμού που χαρακτηρίζει μεγάλη μερίδα του ελληνικού Τύπου. Δεν φαίνεται, φυσικά, να πτοείται. Και η μόνη του παρέκκλιση από την κανονικότητα ενός προϊσταμένου της αστυνομίας είναι η ενασχόλησή του με την ιστοσελίδα του στο Facebook και τα μηνύματα μέσω Twitter. Έστω κι αν, και εκεί, βγαίνει βλοσυρός και διδακτικός, αποδεικνύει ωστόσο ότι δεν έμεινε στον κομματικό σωλήνα. Κι ότι πασχίζει να συμβαδίζει με την εποχή του – ακόμα και αν δεν τραγουδάει τα σουξέ της εποχής. Έστω λοιπόν και αν στα λόγια συνεχίζει να μην τα καταφέρνει καλά, τουλάχιστον τον δικαιώνουν τα έργα του. Μεγάλη υπόθεση για σύγχρονο έλληνα πολιτικό.

ΠΛΗΝ

Είναι ακόμα δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Ιδεολογικά, πάτρωνας σχημάτων της παράδοσης, με έμφαση στο Βυζάντιο. Και αισθητικά, λάτρης του μνημειακού κιτς. Στο πλαίσιο αυτής της αγαπημένης αισθητικής του προσπαθούσε να στήσει έναν τεράστιο ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή (του κανονικού, για να μην ξεχνιόμαστε) στην υπέροχη πλατεία Αριστοτέλους, στο πιο ευρωπαϊκό τμήμα της Θεσσαλονίκης (που οφείλει μεγάλο μέρος της παρακμής της στους πολιτικούς και στους δημοτικούς άρχοντές της). Ώσπου, ευτυχώς, του έκοψε το βήχα ο υπουργός Πολιτισμού. Πώς αντέδρασε στην απόφαση αυτή ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος; Αποκάλεσε τον υπουργό «κατώτερο των περιστάσεων». Χρησιμοποίησε δηλαδή φρασεολογία αντλημένη από το οπλοστάσιο της κιτς αισθητικής του. Τι θα γίνει η πόλη χωρίς αυτόν;

ΣΥΝ

Είναι αστέρια της βόρειας Ελλάδας. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές είναι μοναδική περίπτωση μουσικού συγκροτήματος που δεν πάει με τους συρμούς, δεν σέρνεται πίσω από κανέναν, δεν μιμείται, δεν ακολουθεί – και παρότι οι εποχές μας δεν φημίζονται για την πνευματικότητά τους, παραμένουν αγαπητοί και με κοινό που συνεχώς μεγαλώνει. Η νέα δουλειά τους, που βρίσκεται στο CD «22 κόκκινα φώτα», κρύβει πολύ συναίσθημα αλλά ακόμα πιο πολύ χιούμορ. Αν πετύχετε πουθενά την παρέα του Αργύρη Μπακιρτζή, εμφανίζονται σε διάφορα μέρη από καιρού εις καιρόν, κι έχετε πληγωθεί ερωτικά, ζητήστε να σας παίξουν τα «Χαμένα φιλιά» και το «Τρένο εξορίας». Κι αν είστε ορεξάτοι κι ακμαίοι, χαλαρώστε κι ακούστε το «Φάρμακο Ντι ντι τι» και το «Καϊμακτσαλάν». Ο ήχος τους έχει μπουζούκι, αλλά αυτό που έχουν δεν ακούγεται σε κανένα μπουζουκτσίδικο.

Λία Παραλία