Διεργασίες για συμφωνία Σαμαρά – Αβραμόπουλου ώστε να μείνει ένας απέναντι στην πρώην ΥΠΕΞ

Άναψαν τα αίματα στη Ν.Δ.

Η σαφής υποχώρηση της Ντόρας στο παιχνίδι με τους όρους διεξαγωγής της εκλογής του νέου προέδρου της Ν.Δ. έχει ανάψει τα αίματα για τα καλά. Το γεγονός ότι οι δύο άλλοι δελφίνοι, Σαμαράς και Αβραμόπουλος, κέρδισαν πόντους βοηθούμενοι από τη λαϊκή απαίτηση για εκλογή από τη βάση, έχει αρχίσει να δημιουργεί βάσιμες προσδοκίες σε όσους επιθυμούν διακαώς να εμφανιστεί έναντι της Ντόρας ένας ισχυρός αντιμητσοτακικός πόλος.

Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι λίγοι οι παράγοντες της Ν.Δ. οι οποίοι βλέπουν ότι το προβάδισμα της τέως ΥΠΕΞ δεν είναι ακατανίκητο και ήδη σχεδιάζουν τη στρατηγική με την οποία θα πρέπει να κινηθεί τον αντίπαλον δέος.

Έτσι έχουν ήδη αρχίσει οι πιέσεις προκειμένου η συγκρότηση αυτού του πόλου να στηριχθεί σε μια συμφωνία μεταξύ του Σαμαρά και του Αβραμόπουλου ώστε στο τέλος απέναντι στην Ντόρα να τεθεί ένας από τους δύο. Λένε, με άλλα λόγια, ότι είτε στον δεύτερο γύρο – που κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρξει, αφού είναι πολύ δύσκολο κάποιος από τους υποψηφίους να κερδίσει το 50% +1 των ψήφων – είτε ακόμη και στον πρώτο ο ένας από τους δύο θα πρέπει να υποχωρήσει προς όφελος του άλλου.

Το επιχείρημα που συνοδεύει αυτό το σκεπτικό είναι ότι θα είναι ευκολότερο να τσεκουρωθεί το προβάδισμα της Ντόρας έναντι όλων των άλλων χωριστά μόνο αν συμπηχθεί ένα σαφές αντιμητσοτακικό μέτωπο το οποίο θα έχει αφ’ ενός πολιτικά και αφ’ ετέρου ιδεολογικά χαρακτηριστικά: ο καραμανλικός κοινωνικός φιλελευθερισμός εναντίον του παραδοσιακού μητσοτακικού νεοφιλελευθερισμού.

Τι μπορεί να προσδιορίσει αυτόν που θα μπει στα μαρμαρένια αλώνια έναντι αυτού που θα μείνει ένα βήμα πιο πίσω; Τα κριτήρια δεν είναι πολλά:

1Ένα πρώτο – όχι με αξιολογική σειρά – κριτήριο θα είναι σίγουρα οι μετρήσεις, οι οποίες θα υποδείξουν έναν από τους δύο ως ισχυρότερο.

2Ένα άλλο, η δυνατότητα επανασυσπείρωσης του διαλυμένου καραμανλικού στρατοπέδου.

3Το τρίτο, οι πιθανότητες του «μπροστάρη» να προσεγγίσει το στρατόπεδο της Ντόρας και να της αποσπάσει δυνάμεις που τώρα φαίνεται ότι τις έχει «δεμένες». Σ’ αυτό το σημείο οι εμπνευστές του «σχεδίου» θεωρούν ότι υπερέχει ο Αβραμόπουλος, με το πιο «χαλαρό» και «κεντρώο» πολιτικό προφίλ, το οποίο δεν τον κάνει εχθρικό έναντι του μητσοτακικού στρατοπέδου, του οποίου άλλωστε υπήρξε γέννημα.

4Το τέταρτο, η ανάγκη να απορροφηθούν οι κραδασμοί που θα προκληθούν από μια έντονη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική διαμάχη, η οποία ίσως ανοίξει μεγάλα χαντάκια μεταξύ των σκληρά αντιμαχομένων μερών.

5Ένα ακόμη πολύ σημαντικό κριτήριο είναι η ικανότητα του νικητή της μάχης να αποτελέσει στη συνέχεια το αντίπαλον δέος του Γιώργου Παπανδρέου σε βάθος ακόμη και τετραετίας, δεδομένου ότι η Ντόρα θεωρείται πως, ως περισσότερο «κεντρώα», θα δυσκολευτεί να προβάλει ευκρινείς διαχωριστικές γραμμές έναντι του Γιώργου. Εδώ θεωρείται ότι το προβάδισμα έχει ο Σαμαράς, ο οποίος έχει πιο κατασταλαγμένο και ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει ενοποιητικά για την… «όλη Ν.Δ.».

6Όμως, ακόμη και σε περίπτωση που η Ντόρα πάρει την εκλογή, όπως λένε οι εμπνευστές του σεναρίου, το ζητούμενο είναι αυτός που θα έχει τεθεί απέναντί της να μπορεί να αντέξει και να συνεχίσει να λειτουργεί ως διακριτός πόλος, έτοιμος να «σώσει» το κόμμα σε περίπτωση νέου πατατράκ. Ένας έτοιμος επόμενος αρχηγός δηλαδή, ο οποίος θα μπορεί να προβληθεί χωρίς σφοδρές αμφισβητήσεις.

Στο σημείο αυτό τα πράγματα δυσκολεύουν, καθώς o μεν Αβραμόπουλος δύσκολα θα καταφέρει να εκφράσει μια πολιτική αντίληψη σαφώς διακριτή έναντι αυτής της Ντόρας, ενώ ο Σαμαράς, υπό την πλήρη κυριαρχία του μητσοτακικού ρεύματος της Ν.Δ., δύσκολα θα βρει στηρίγματα και αντοχές ώστε να συνεχίσει να αποτελεί εναλλακτική προοπτική.

Όλα του γάμου δύσκολα λοιπόν και μένει να δούμε αν ο σχεδιασμός για έναν, μοναδικό και ισχυρό αντίπαλο της Ντόρας μπορούν να ευοδωθούν. Άλλωστε ο μεν Σαμαράς φαίνεται ότι συγκεντρώνει λίγο περισσότερα χαρακτηριστικά ως «καταλληλότερος» αντίπαλος της Μπακογιάννη, αλλά ο Αβραμόπουλος, έχοντας την πατρότητα της ιδέας για εκλογή από τη βάση, δημιουργεί την προοπτική ώστε να συνεχίσει έως το τέλος. Καλά ξεμπερδέματα, παιδιά…   ◆