Οι διαφημίσεις του Jumbo με ενοχλούν. Τις βρίσκω ανόητες, ανέμπνευστες, χυδαίες και, μερικές φορές, προσβλητικές. Για τη δημόσια αισθητική δεν μου πέφτει λόγος. Αλλά τη δική μου την πλήττουν, την προσβάλλουν, την υποτιμούν. Ειδικά τα ραδιοφωνικά σποτάκια είναι ανυπόφορα. Παίζουν συνέχεια και παντού.

Οι διαφημίσεις του Jumbo με ενοχλούν. Τις βρίσκω ανόητες, ανέμπνευστες, χυδαίες και, μερικές φορές, προσβλητικές. Για τη δημόσια αισθητική δεν μου πέφτει λόγος. Αλλά τη δική μου την πλήττουν, την προσβάλλουν, την υποτιμούν. Ειδικά τα ραδιοφωνικά σποτάκια είναι ανυπόφορα. Παίζουν συνέχεια και παντού.

Αλλάζεις σταθμό και ξεπετάγονται πάλι, λες και κάποιος αόρατος μηχανισμός σε παρακολουθεί και θέλει να σε τιμωρήσει που δυσανασχετείς. Αν σου σπάνε πολύ τα νεύρα, όπως κάνουν σε εμένα, αποτελούν και δημόσιο κίνδυνο: δεν θέλει πολύ να χάσεις την ψυχραιμία σου και να περάσεις το φανάρι με κόκκινο επειδή άναψαν τα δικά σου λαμπάκια… κόκκινο.

 

Αλλά για την τελευταία πασχαλινή διαφήμιση, αυτή όπου η Κατερίνα Στανίση τραγουδά σε ρόλο νονάς «χωρίς Jumbo δεν μπορώ να ζήσω ούτε ώρα/η ζωή μου θα μοιάζει με του αρνιού καλή ώρα», θα διαφωνήσω με την πλειονότητα. Είναι η πιο ωραία και έντιμη διαφήμιση της αλυσίδας σούπερ μάρκετ για παιδιά. Μια λαϊκή τραγουδίστρια τραγουδά ένα λαϊκό τραγούδι σε μια λαϊκή διαφήμιση ενός λαϊκού προϊόντος. Το concept δεν περιέχει καμία αντίφαση. Εντάξει, μπορεί η οικογένεια της διαφήμισης – η μαμά με το ξασμένο πλατινέ μαλλί, ο μπαμπάς με το φανελάκι και η νονά με την κόκκινη τουαλέτα-υπερπαραγωγή – να μην αντιπροσωπεύει τη μέση ελληνική οικογένεια, αλλά τα υπόλοιπα είναι απολύτως ταιριαστά με τη μέχρι τώρα αισθητική μάρκετινγκ της εταιρείας, που έχει «πατήσει» σε μια εντελώς λαϊκή αισθητική και κουλτούρα που – γιατί όχι – τελικά «σηκώνει» τον νταλκά και το καψουροτράγουδο.

Δεν έχω καμία απορία για το ποιο είναι το αγοραστικό κοινό των Jumbo, γιατί έχω πάει πολλές φορές. Είναι άνθρωποι όλων των κοινωνικών τάξεων, με ξασμένο ξανθό μαλλί, με καλοχτενισμένο, με ατημέλητο, με ράστα, με περμανάντ, με ανταύγειες. Είμαι σίγουρη ότι, αν η εταιρεία έκανε ένα γκάλοπ στους πελάτες της την ώρα που περιμένουν στα ταμεία για το αν τους αρέσουν ή όχι οι διαφημίσεις της, θα έτρωγε στα μούτρα ένα «αίσχος!». Μέχρι σελίδα στο Facebook έχει δημιουργηθεί με τίτλο «Δεν θέλω να ξανακούσω τις ηλίθιες διαφημίσεις του Jumbo». Από εκεί και το εξής ανέκδοτο: «Oι πιο σκληρά εργαζόμενοι είναι οι υπάλληλοι του Jumbo. Ξέρεις τι είναι να ακούς επί οκτώ ώρες όλα τα Jumboτράγουδα ξανά και ξανά;».

Κι όμως, οι υπεύθυνοι συνεχίζουν σε μια κακόγουστη πολιτική, συνήθως κακοποιώντας γνωστά τραγούδια. Από τα πιο πρόσφατα και το «Ορκίσου» για την αποκριάτικη διαφήμιση. «Ορκίσου πως στην περούκα σου δεν κρύβεις μια καράφλα… να!». Μέχρι και τη λέξη «πορνό» έχει χρησιμοποιήσει η εταιρεία σε διαφήμισή της. Και μετά μας πείραξε η διαφήμιση με τη Στανίση; Ε, όχι. Είναι μακράν η πιο καλόγουστη. Και η μόνη που θα μείνει στην ιστορία των Jumbo ως η πιο καλτ διαφήμιση.