Όταν συνηθίζεις το τέρας αρχίζεις να του μοιάζεις’’ .Με αυτή την φράση ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκις κάποτε μας είχε εκπέμψει σήματα κινδύνου για την άμεση πιθανότητα της ανεπαίσθητης εκτροπής του κοινωνικού γίγνεσθαι σε σκοτεινά μονοπάτια.

Γεώργιος Κουκοβασίλης

Όταν συνηθίζεις το τέρας αρχίζεις να του μοιάζεις’’ .Με αυτή την φράση ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκις κάποτε μας είχε εκπέμψει σήματα κινδύνου για την άμεση πιθανότητα της ανεπαίσθητης εκτροπής του κοινωνικού γίγνεσθαι σε σκοτεινά μονοπάτια.

Μία προειδοποίηση η οποία στην ταραγμένη εποχή μας μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ,αφού τα κάθε λογής τέρατα κάνουν την εμφάνιση τους ή και επινοούνται προκειμένου να αιτιολογηθεί μια ανεξήγητη πραγματικότητα. Κατά γενική ομολογία είναι όντως εύκολο να εντοπίσεις ένα ιδιότυπο τέρας του Φράνγκεσταϊν και να αναδείξεις τα φρικιαστικά χαρακτηριστικά του ,καθώς ήδη κατέχεις ένα μίνιμουμ μέτρο σύγκρισης προκειμένου να αναγνωρίσεις και να αποφύγεις το ανεπιθύμητο μορφοείδωλο.

Τα πράγματα όμως δυσχεραίνουν διακριτά όταν το ίδιο το τέρας έχει την απαιτούμενη ευφυΐα ώστε να φορέσει μάσκα και πληθώρα καλλωπιστικών σκευασμάτων για να σου αποκρύψει την αληθινή φύση του ,κλέβοντας κομμάτια ακόμα και του ίδιου του εαυτού σου.Μία τέτοια περίπτωση είναι και το απεχθές φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Πολλά είναι όντως αυτά που μπορεί να καταλογίσει κάποιος στο ακροδεξιό κόμμα .Η βία, η μισαλλοδοξία και ο νεόκοπος φασισμός του είναι μόνο μερικές από τις ιδιότητες του, οι οποίες επισημαίνονται από την πλειοψηφία της κοινωνίας με μεγαλύτερη ή μικρότερη συνέπεια.

Όμως μια σημαντική πτυχή του εν λόγω σχηματισμού η οποία δεν στιγματίζεται συχνά αν και επιφέρει καταστροφικές συνέπειες στην πνευματική ζωή του τόπου ,είναι η συνειδητή καπήλευση της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού από μέρους του.Βλέπουμε επί καθημερινής βάσης το εν λόγω κόμμα να εμφανίζεται με ζήλο ως ηθικός θεματοφύλακας της ‘’πάτριας’’ παράδοσης χρησιμοποιώντας μάλιστα τον αρχαιοελληνικό μαίανδρο ως κατατεθέν σήμα του και επιστέγασμα της σωτηριολογικής δράσης του.Μυώδεις και ξυρισμένοι άνδρες που φέρουν τατουάζ αρχαϊζούσης έμπνευσης{συνήθως το σπαρτιατικό Λ ή mottos του στρατού} συνεχώς κατακλύζουν τους τηλεοπτικούς δέκτες μας απευθύνοντας παραγγέλματα στην καθαρεύουσα{όχι με ιδιαίτερη επιτυχία πάντα}, πνέοντας μένεα  για την προβολή ανθελληνικών τουρκικών σειρών στα κανάλια και ανεμίζοντας εκστατικά καπνογόνα γύρω από το άγαλμα του Λεωνίδα με γνήσιο γηπεδικό πατριωτισμό.

Παρά την χαριτωμένη γραφικότητα του συγκεκριμένου ‘’πολιτικού’’ χώρου η διαδικασία αυτή υποκρύπτει πολλούς κινδύνους για την πολιτισμική ακεραιότητα της κοινωνίας μάς.Ο ελληνικός πολιτισμός αργά αλλά σταθερά διαβρώνεται στην συνείδηση αρκετών πολιτών από τον φασίζοντα λαϊκισμό και προσαρμόζεται βίαια στις σκοτεινές και ανιστόρητες διαθέσεις της ακροδεξιάς.Η πνευματική Ελλάδα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη γίνεται η Ελλάδα του Gerαrd Butler και των ταινιών δράσης αμερικανικής παραγωγής.Η διαχρονική κουλτούρα της διαλλακτικότητας και της φιλοξενίας του Ξένιου Δία και των Ικέτιδων του Αισχύλου μετατρέπεται στο εθνικιστικό μοτίβο ‘’Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες’’.Η χώρα της μεγαλύτερης εθνικής αντίστασης στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου με τους σχεδόν μισό εκατομμύριο νεκρούς συνοψίζεται στο σύνθημα ‘’τιμή και δόξα στου χίτες και ταγματασφαλίτες’’.Κάθε ιερό και όσιο δηλαδή αυτού του τόπου συνθηματοποιείται στο βωμό της εμπρηστικής προπαγάνδας προκειμένου να εκφράσει μια διαστρεβλωμένη άποψη της ιστορίας και να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες ενός αρρώστου ιδεολογικού κόσμου.

Είναι αναγκαίο να αναφερθεί πως η παθογένεια της Χρυσής Αυγής δεν συνιστά αυθύπαρκτη οντότητα.Σημαντικές ευθύνες φέρει για την σημερινή κατάσταση ολόκληρη η κυβερνητική φουρνιά της μεταπολίτευσης η οποία δεν φρόντισε να παρέχει την κατάλληλη πολιτισμική παιδεία στους Έλληνες και να τους ωθήσει στην κατάκτηση της αυτοσυνείδησης τους.Για άλλη μια φορά η επίσημη ελληνική ιστορία δομήθηκε στερεοτυπικά χωρίς να αντανακλά πλήρως την επιστημονική αλήθεια ,εξυπηρετώντας μονάχα την εκπλήρωση του σχήματος της πορείας του ελληνικού περιούσιου λαού μέσα σε μανιχαϊστικά πλαίσια.

Ο υπάρχων πνευματικός πλούτος από την άλλη μπήκε σε προθήκες ,τις οποίες παράλληλα οι Νεοέλληνες διετάχθησαν να θαυμάζουν δίχως απαραίτητα να κατανοούν.Έτσι δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για τον πρώτο τυχόντα να απλώσει το χέρι του στο υπερυψωμένο βάθρο και να καπηλευτεί το πολιτισμικό κεκτημένο του δίχως καμία απολύτως ένσταση από το εν μέρει αμαθές το κοινό και να οδηγηθούμε στον τωρινό εκτροχιασμό. Φυσικά η συγκεκριμένη ύβρη που διαπράττεται δεν πρέπει να παραμείνει στο απυρόβλητο , η καταπολέμηση και η ακύρωση αυτών των λογικών συνιστά εκτός από πραγματιστική αναγκαιότητα και μια πράξη δικαιοσύνης απέναντι στο παρελθόν.Είναι ηθικά αδιανόητο ο ίδιος ο πολιτισμός που γέννησε την δημοκρατία και τον πολιτικό άνθρωπο να συνυφαίνεται με τον σκοταδισμό του σύγχρονου νεοναζισμού.

Οι νοσταλγοί του Χίτλερ και του φασισμού είναι οι τελευταίοι που έχουν το δικαίωμα να αναφέρονται στους ποιητές ,τους αρχαίους φιλοσόφους και εν τέλει σε μια αξιακή παράδοση που πάντοτε έθετε ως βασικό πρόταγμα την ελευθερία του ατόμου και τον εξορθολογισμό της κοινωνίας του. Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε αυτό το ζήτημα της άγνοιας και της διαστρέβλωσης της ιστορικό-πολιτισμικής συνισταμένης ,τόσο πιο γρήγορα θα το αντιπαλέψουμε με το αντιπαράδειγμα μας ως σκεπτόμενοι άνθρωποι και ενεργοί πολίτες.Η ιστορία εξάλλου όπως έλεγε και ο Θουκυδίδης είναι ‘’φιλοσοφία με παραδείγματα’’ από τα οποία πρέπει όλοι να εμπνευστούμε ώστε να μην αναγκαστούμε να την ξαναζήσουμε.

(Τα κείμενα των "Ρεπόρτερ στο δρόμο" δεν υφίστανται επεξεργασία και εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους)