◆ Των διαστημάτων συναπαντήματα, όταν στους οργανωμένους θορύβους στη ροή των συνωνύμων του οίνου, η γελοιότητα των φευγαλέων βλεμμάτων προσδιορίζει την περιέργεια της αυταρέσκειας.

◆ Των διαστημάτων συναπαντήματα, όταν στους οργανωμένους θορύβους στη ροή των συνωνύμων του οίνου, η γελοιότητα των φευγαλέων βλεμμάτων προσδιορίζει την περιέργεια της αυταρέσκειας.
◆ Και η εμβροντησία άγνωστη λέξη κατακάθεται στη συχνότητα της απορίας δίνοντας στα προκαθοριζόμενα στιγμιότυπα τη λοιδορία που αρμόζει στην κοινοτοπία των επιτηδευμένων πανηγύρεων.
◆ Ηχοβολία εγχόρδων, παραποιημένα γράμματα παραδόσεως και οι στολισμένοι άνθρωποι των εκδηλώσεων απεικονίσματα συνθέσεως της μεσημβρίας, αποξενωμένα εκθέματα καταθλίψεως στην ίδια σελίδα με το ανυπέρβλητο της ειρωνείας μεγαλούργημα της ομοιοκαταληξίας να μεταλλάσσει τον καημό των αλλοτινών χρόνων σε καταγέλασμα απείρου κάλλους.
◆ Εντός των ολίγων σκέψεων, το πρώτο βλέμμα για τον συνωστισμό των ημερών, ανήμερα του αγίου παλληκαριού με το δόρυ στην αναπαράσταση της μεταφοράς των ημερομηνιών.
◆ Απέναντι απ’ την αλαζονεία των πράσινων δράκων με τις κόκκινες γλώσσες της αυθάδειας της ανυπαρξίας.
◆ Στις ημερήσιες ανακοινώσεις η ομοιότητα των γεγονότων ταυτίζεται με την αδιαφορία και οι αναλύσεις επεισόδια δευτερολογημάτων γεμίζουν το λευκό αφήνοντας στην ανάγνωση τον θλιβερό μορφασμό της απέχθειας.
◆ Και στα υπονοούμενα οι πολυποίκιλες ερμηνείες αναλαμβάνουν να αντικαταστήσουν την ουσία αρμενίζοντας νοερώς σε θάλασσες και κόλπους.
◆ Στην αναζήτηση των μονολεκτικών συμπερασμάτων ανασείει την κεφαλή ο κρονόληρος ευγενής επιβραβεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την πολυπραγμοσύνη της ηλιθιότητας.
◆ Δίπλα στον αναστεναγμό τρέχουν οι φωτιές ζωγραφίζοντας τις παπαρούνες ενώ στα φυλλορροήματα μεθυσμένα τα αντιφεγγίσματα σέρνουν τον χορό της ψευδαισθήσεως.
◆ Πολιτική η φλυαρία χαρακτηριστική των σημερινών χρόνων με τον απαραίτητο λυρισμό της αστειότητας συλλογάται ολιγοσύλλαβα τα δεδομένα.
◆ Και ανθρωπίσκοι ωραιοστεκούμενοι τελάληδες της συμφοράς αναγγέλλουν την πραμάτεια τους φωνασκώντας την κομπορρημοσύνη.
◆ Στέρνα προερχόμενα εκ του πομφόλυγος ρητορική της ασημαντότητας στα πρώτα καθίσματα της ολιγόλεπτης γραφής επισκιάζουν την κατακαημένη ευθεία η οποία πασχίζει να διαπεράσει επιμένοντας το περίφραγμα.
◆ Και στους αγρούς πεδικλωμένα τα μουγκρητά δίνουν τις λεπτομέρειες της εξιστορήσεως συνοδεύοντα τοιουτοτρόπως τη μονοτονία της ανούσιας αφηγήσεως.
◆ Και στην αλλαγή του ενεστώτος.
◆ Στον προβλήτα, στη μεγάλη πλατεία η κατάνυξη ξέφυγε ακολουθώντας τη διαδρομή νυκτερινής εκπομπής. Στην εξέδρα της νήσου των μεγάλων ανέμων του μύθου, πένθιμα εμβατήρια ενταφίασαν τη μεταφορά αποκαλύπτοντας τη μελαγχολική κυριολεξία της εποχής.
◆ Και στα κινούμενα αριστουργήματα των λουλουδιών οι μυρουδιές διαμαρτυρόμενες έψαλλαν με τα χρώματα την ποίηση της μοναδικής Παρασκευής της μεγαλοσύνης.
◆ Και στους κρότους οι ευχές παρέμειναν στο τυπικόν με τα φιλήματα να διατρανώνουν το γεγονός της εορταστικής αναστάσεως.
◆ Πηχτό το σκοτάδι.
◆ Στα καΐκια η σημαιοστολισμένη υπογραφή των ωραιότερων στιγμών της ανοίξεως έφτιαξε αψίδες χαρούμενης ατμόσφαιρας.
◆ Αλμυρός ο άνεμος παρέσυρε τον ήλιο. Στις αμμουδιές τα πρώτα γέλια καλωσόρισαν την καλοκαιρία.
◆ Ο Μάιος ξέρει καλά να περιπαίζει με την αμφιβολία.
◆ Τη νοημοσύνη των σωμάτων.
◆ Στο βλέμμα.

Mυογράφημα

Στην καμπύλη του όρμου. Άσπριζε η μεριά από τα φτεροκοπήματα. Λαμπρή μέρα. Στον βράχο στα χαμηλά η πολυλογία του κύματος να σέρνει την άμμο στα πλαϊνά. Μικρά ποτάμια και λίμνες της στιγμής και βότσαλα ψηφιδωτού μπηγμένα κατάσαρκα.
Στην περπατησιά σταγόνες πολυάσχολες αφήνουν την υγρασία στα μαχαιρωμένα πλευρά της γλυπτής πέτρας. Μετά ερχόταν ο ήλιος και, όπως οι λεπτοδείκτες, στο ίδιο σημείο η ίδια λέξη με άλλη φωνή, να επαναλαμβάνει το μουρμουρητό της ανοιξιάτικης σύνθεσης.
Στην εσοχή πιο ψηλά απ’ το σήμερα μια καπαριά κρεμόταν, σαν καντήλι φερμένο απ’ τα ξωκκλήσια. Φύλλα ολοστρόγγυλα και μικρές αναπνοές να πέφτουν αφήνοντας τον μικρό ίσκιο στα ξερά φωνήεντα της απλότητας.
Ένα βιβλίο ανοιγμένο. Σελίδα τσαλακωμένη να αντιστέκεται στα κατεβάσματα του γαρμπή και ένας ήχος φυσαρμόνικας να διαπερνά την εναλλαγή του ξεφυλλίσματος.
Μάτια κλειστά στο όνειρο, χέρια να σφίγγουν τα παλιά και στα αμυγδαλωτά σχήματα της κόρης μέσα στο φως το σκοτάδι να πλέκει προλογίσματα.
Κι όταν στη μεγάλη φωνή του βαποριού ο καπνός ξεπόρτισε μουντζουρώνοντας στα σύννεφα αυτό που ήθελε, τότε τρόμαξαν τα ασπροπούλια και χάθηκαν στη μακρινή γραμμή.
Στα γυμνά πόδια αγκαλιάστηκαν τα απόνερα.
Στ’ αγνάντεμα η προσμονή καθηλώθηκε. Κάτω απ’ το καυτερό απάντημα άρχισε να λύνεται η σιωπή.
Και στο πάφλασμα μια γοργόνα.
Έγνεψε χαμογελώντας.
 
Διά χειρός

Επί των τιμών
Της αυτού Μεγαλειότητος
Των αναγκαίων της φιλοξενίας
Της βαρυπρέπειας
Των οπισθίων
Της περιόδου
Συνωνύμων
Εκτός της πολυφημίας
Περιπλεγμένη και αναπαυτική
Υποδοχή των καλών και των κακών
Του ευ
Και του δυς
Της οσμής τα προθέματα
Διακόνισσα Αγέρωχη
Αποφαίνεται
Κρατώντας Σφραγισμένα
Τα επιφωνήματα
Των σχημάτων