Υπάρχει ανάλογο σύνδρομο. Κάποια στιγμή ένας γιατρός που σώζει ζωές ή που παίρνει αποφάσεις ζωής μπορεί να θεωρήσει ότι έγινε Θεός. Η διαφορά είναι ότι οι γιατροί παραμένουν άνθρωποι και ως τέτοιοι κάνουν και λάθη.

Υπάρχει ανάλογο σύνδρομο. Κάποια στιγμή ένας γιατρός που σώζει ζωές ή που παίρνει αποφάσεις ζωής μπορεί να θεωρήσει ότι έγινε Θεός. Η διαφορά είναι ότι οι γιατροί παραμένουν άνθρωποι και ως τέτοιοι κάνουν και λάθη.

Μια απίθανη ιστορία από τη Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ ήρθε να μας θυμίσει τι μπορεί να γίνει όταν κάποιοι γιατροί θεωρούν ότι είναι υπεράνω.

Προ 8 ετών ένα βρέφος αποδείχτηκε  ότι δεν μεγάλωνε σωστά από τους βιολογικούς του γονείς και το ανέλαβαν οι κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους. Μέχρι εδώ όλα καλά. Οι κοινωνικοί λειτουργοί ήταν υπεύθυνοι για να βρουν ανάδοχη οικογένεια αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα. Το μωρό δεν είχε ορατά αναπτυγμένα γεννητικά όργανα αλλά διέθετε σημάδια και από τα αρσενικά και τα θηλυκά  με αποτέλεσμα να μην ξέρουν αν ήταν αγοράκι ή κοριτσάκι.

Θα μπορούσαν βέβαια να περιμένουν να δουν ποια χρωμοσώματα θα επικρατήσουν αλλά αποφάσισαν να δώσουν από μόνοι τους την απάντηση στο ερώτημα.

Χειρούργησαν το μωρό και ουσιαστικά επέβαλαν την ανάπτυξη των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Το βρέφος υιοθετήθηκε λίγο αργότερα από τον Μαρκ και την Παμ Κρόφορντ που με έκπληξη διαπίστωσαν πλέον ότι το «κοριτσάκι» ανέπτυξε έντονα σημάδια ανδρισμού και ζει ήδη σαν αγόρι αλλά με τα λάθος γεννητικά όργανα.

Το ζεύγος αποφάσισε να προχωρήσει σε μήνυση κατά των γιατρών που έκαναν την επέμβαση στο παιδί αλλά και κατά των κοινωνικών λειτουργών που συναίνεσαν στην απόφαση αυτή.

«Αισθανόμαστε ότι αποφάσεις τέτοιου τύπου που αλλάζουν οριστικά το φύλο ενός παιδιού χωρίς να υπάρχει συναίνεση ή ιατρικός λόγος είναι απαράδεκτες και δεν μπορούν να συνεχιστούν. Για τον γιό μας πλέον είναι αργά αλλά η μήνυση μπορεί να βοηθήσει στο μέλλον άλλα παιδάκια με ανάλογο πρόβλημα» είπε η σύζυγος.

Η υπόθεση ήρθε να ρίξει φως σε μια σειρά ανάλογων επεμβάσεων σε ερμαφρόδιτα μωρά οι οποίες δεν έγιναν πάντα υπό τις καλύτερες συνθήκες και πολλάκις η ενημέρωση των γονιών ή κηδεμόνων δεν ήταν η πρέπουσα ώστε να πάρουν την σωστή απόφαση για το μέλλον του παιδιού.