Ακριβής, ψύχραιμος, «ζυγισμένος», αποστασιοποιημένος. Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Γιάννη Χουβαρδά ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, την Τρίτη το πρωί, είχε πολλά από τα στοιχεία που καθορίζουν και το σκηνοθετικό του ύφος.

Ακριβής, ψύχραιμος, «ζυγισμένος», αποστασιοποιημένος. Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Γιάννη Χουβαρδά ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, την Τρίτη το πρωί, είχε πολλά από τα στοιχεία που καθορίζουν και το σκηνοθετικό του ύφος.
 
Κι όμως, ήταν σε αυτό το ρέκβιεμ που ο ψυχρός Χουβαρδάς – που δεν χαρίζει ούτε καν χαμόγελα, ακόμα κι όταν υπάρχει λόγος – έσπασε για λίγο, συγκινήθηκε και δάκρυσε. Στα χρόνια της θητείας του, έξι στο σύνολο (2007-2013), πολλές φορές έχει επικριθεί – όπως άλλωστε πρέπει να γίνεται με όλα τα πρόσωπα που καταλαμβάνουν θεσμικές θέσεις – ξεκινώντας από το ότι έβλεπε το Εθνικό ως ένα «Αμόρε» σε μεγάλη κλίμακα, ότι ανακύκλωνε τους ίδιους και τους ίδιους ηθοποιούς κ.λπ.
 
Ο Χουβαρδάς έδειξε απολογητική διάθεση για πολλά από όσα του έχουν καταλογισθεί και έθεσε στη διάθεσή μας έναν παχουλό τόμο απολογισμού με οικονομικά στοιχεία, παραγωγές, καινοτομίες, μίλησε για εκκρεμότητες, παραδέχθηκε κάποια λάθη του. Ξεκίνησε γενικά, λέγοντας: «Έγιναν όλα σωστά αυτά τα έξι χρόνια; Φυσικά όχι. Και λάθη έγιναν και παραλείψεις». Συνέχισε ειδικά, προσθέτοντας: «Παρόλο που κατηγορήθηκα ότι παραμέλησα το ελληνικό έργο, δεν είναι έτσι. Τα τελευταία δύο χρόνια βοήθησαν ώστε να γείρει η πλάστιγγα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ…».
 
 Είναι λογικό ο Χουβαρδάς να θέλει να αφήσει μια καλή και δίκαιη εικόνα για την υστεροφημία του. Θα ήταν όμως πιο χρήσιμο, τόσο για την εικόνα του όσο και για τη στρατηγική του ίδιου του κρατικού θεσμού, να έχει κατανοήσει τα λάθη του αρκετά νωρίτερα και να έχει αλλάξει πολιτική εγκαίρως. Να ανοίξει τη βεντάλια του ρεπερτορίου, να ανοίξει το Εθνικό και σε άλλους ηθοποιούς με ταλέντο και εμπειρία. Και φυσικά στάθηκε με επιμονή, αναλυτικά και λεπτομερώς στον οικονομικό απολογισμό. Γιατί στις μέρες μας, τα νούμερα – ειδικά αν είναι τα σωστά – κερδίζουν τις εντυπώσεις. Και ο Γιάννης Χουβαρδάς αποδείχθηκε ένας ικανός οικονομικός διαχειριστής, που αφήνει στην μπάνκα του Εθνικού μέχρι και «μαξιλαράκι», όπως είπε για μια δύσκολη στιγμή.
 
«Το Εθνικό Θέατρο» εξήγησε «εκτός από ισοσκελισμένους αλλά και ταυτόχρονα ρεαλιστικούς προϋπολογισμούς εσόδων – εξόδων, παρουσιάζει από την περίοδο 2009-2010 και πλεονασματικούς απολογισμούς. Και αυτό, παρά τη μείωση της επιχορήγησης κατά 40% από το 2009 μέχρι σήμερα και την πολλές φορές ακραία καθυστερημένη εκταμίευσή της». Φυσικά έγιναν οι απαραίτητες περικοπές: μειώθηκαν ο συνολικός προϋπολογισμός κατά 30%, ο αριθμός των παραγωγών κατά 50%, οι περικοπές στα έξοδα παραγωγής παραστάσεων κατά 25% κ.λπ. Το θέατρο από τις χορηγίες είχε έσοδα πάνω από 1.200.000 ευρώ. Βέβαια, έχει μεγάλη σημασία το ότι ο Χουβαρδάς, όπως τόνισε και ο ίδιος, παρέλαβε από τον Νίκο Κούρκουλο έναν οργανισμό οικονομικά εύρωστο και με κύρος.
 
Υπάρχουν μείον στη θητεία του, και περισσότερα συν. Ίσως ο ακριβέστερος και δικαιότερος απολογισμός της πολιτικής του Γιάννη Χουβαρδά να γίνει σε αντιδιαστολή με τον διάδοχό του, ο οποίος ακόμα… αγνοείται. Έχουμε άραγε τόσο πολλούς ικανούς καλλιτέχνες να αναλάβουν τα ηνία της κρατικής μας σκηνής, ώστε ο Κ. Τζαβάρας έχει σπαζοκεφαλιάσει ποιον θα επιλέξει; Ή είναι μια ακόμα εκκρεμότητα στον χώρο του πολιτισμού που πάει πίσω, παραπίσω και έχει ο Θεός; Κοντός ψαλμός αλληλούια. 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.