Χύθηκαν τόνοι διαδικτυακής μελάνης για το τι είπε, πώς ακριβώς το διατύπωσε, τι άραγε εννοούσε και τι ενδεχομένως υπονοούσε η ποιήτρια Κική Δημουλά στην εκδήλωση για την Κυψέλη που οργάνωσαν οι Atenistas

Χύθηκαν τόνοι διαδικτυακής μελάνης για το τι είπε, πώς ακριβώς το διατύπωσε, τι άραγε εννοούσε και τι ενδεχομένως υπονοούσε η ποιήτρια Κική Δημουλά στην εκδήλωση για την Κυψέλη που οργάνωσαν οι Atenistas – μία ακτιβιστική ομάδα πολύ λάιτ για τα πολιτικά μου γούστα, αλλά αυτό βεβαίως είναι δικό μου πρόβλημα και «κόλλημα».

Σημασία έχει η συνολική πολιτική στάση του καθενός – προσοχή: σε βάθος χρόνου. Εν προκειμένω η ακαδημαϊκός – τα ποιήματα της οποίας μου αρέσουν πολύ, αλλά (και) αυτό βεβαίως είναι δικό μου πρόβλημα και «κόλλημα» – τα τελευταία χρόνια έχει εκφράσει συντηρητικές και, συγγνώμη κιόλας, ρηχές πολιτικές απόψεις. Αποκορύφωμα ήταν η συνυπογραφή, την 1η Ιουνίου 2011, κειμένου υπό τον τίτλο «Τολμήστε», στο οποίο 32 διανοούμενοι εκλιπαρούσαν γονυπετείς τα πολιτικά κόμματα να σώσουν την Ελλάδα εφαρμόζοντας τη σφαγιαστική και εκθεμελιωτική μνημονιακή συνταγή (ανάμεσά τους ο τότε πανεπιστημιακός και νυν υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας – τυχαίο;).
Ωστόσο κανείς δεν έκανε τον κόπο να τονίσει ένα σαρωτικό επικοινωνιακό φαινόμενο που έχει εξαπλωθεί από την Κρήτη ώς τον Έβρο (για να μην πούμε από το… Τόκιο ώς το Λος Άντζελες) και συνδέεται με τη χρήση των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης: ότι τα περισσότερα δημόσια πρόσωπα στην Ελλάδα, και δη οι διανοούμενοί μας, δεν αντιλαμβάνονται πως ο λόγος τους είναι όχι μόνο δημόσιος, αλλά υπερμεγεθυμένος. Μέσα από τα social media γίνεται σε χρόνο dt πανελλαδικός. Κι ο καθένας τον πετσοκόβει ή τον κορδώνει πάνω στην προκρούστειο κλίνη του.
Κυριαρχεί ο παραμορφωτικός ιντερνετικός δημόσιος λόγος, με την κατά κανόνα φουριόζα και επιπόλαια πρακτική των copy/paste, των βιαστικών posts και tweets. Με απόλυτη ελαφρότητα αναπαράγονται απόψεις προχειρογραμμένες, κακοχωνεμένες και συχνά άδικες. Όλοι έχουν άποψη για όλα, συνήθως δε την άποψη κάποιου άλλου!
Μέσα σ’ αυτό τον επικοινωνιακό τυφώνα «Κατρίνα», καλό έκανε, εκ πρώτης όψεως, η δημοσίευση της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας της Κικής Δημουλά στην επίμαχη εκδήλωση. Όμως ακολούθησε διαδικτυακός πόλεμος ανάμεσα σε εκ διαμέτρου αντίθετες ερμηνείες για το ίδιο κείμενο! Τον θόρυβο απέτυχε να καταλαγιάσει η «δευτερολογία» της ποιήτριας, πολύ πιο νηφάλια σε σχέση με την αρχική της προφορική τοποθέτηση για τα παγκάκια που καταλαμβάνουν οι μετανάστες κ.λπ. Οι μετέπειτα εξηγήσεις της δεν έλαβαν ανάλογη δημοσιότητα. Bούλιαξαν στον κοχλάζοντα πολτό των προφίλ, των μπλογκ, των like και των αναρίθμητων, λακωνικών ή φλύαρων, σχολίων.
Με τα social media όλοι γίναμε μικροκάτοχοι δημόσιου λόγου. Οι μεγαλοκάτοχοι όμως – ας τους πούμε έτσι –, ιδίως οι διανοούμενοι, έχουν ακόμη πολύ δρόμο μπροστά τους μέχρι να καταλάβουν ότι η άμυνα στον κανιβαλισμό και την ομαδική ιντερνετική ψυχοθεραπεία που δεν οδηγεί πουθενά είναι μία: η επιγραμματική σαφήνεια στην άποψη. Λίγα λόγια και καθαρά.   

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.