«Πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπήρχε κάτι εξαίσιο γύρω από το άτομό του, μια υπερβολική ευαισθησία στις υποσχέσεις της ζωής, […] ένα εξωφρενικό ταλέντο να ελπίζει, μια ρομαντική διάθεση που δεν έχω ξαναβρεί σε άνθρωπο και που πιθανόν να μην ξανασυναντήσω…»

«Πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπήρχε κάτι εξαίσιο γύρω από το άτομό του, μια υπερβολική ευαισθησία στις υποσχέσεις της ζωής, […] ένα εξωφρενικό ταλέντο να ελπίζει, μια ρομαντική διάθεση που δεν έχω ξαναβρεί σε άνθρωπο και που πιθανόν να μην ξανασυναντήσω…»: παρόλο που ο Γκάτσμπι αντιπροσώπευε «όλα όσα περιφρονούσε», η προσωπικότητά του γοήτευσε και ενέπνευσε τόσο βαθιά τον αφηγητή στο μυθιστόρημα του Σκοτ Φιτζέραλντ ώστε να γράψει ένα βιβλίο (πραγματοποιώντας έτσι και αυτό που πολύ νέος επιθυμούσε, το να γίνει συγγραφέας).
 Έναν σχεδόν αιώνα από τότε που κυκλοφόρησε το βιβλίο, «πρωτοπέθανε» ο Γκάτσμπι μέσα στη χλιδάτη πισίνα του και «η στάχτη σκέπασε το νεκρό του όνειρο», η προσωπικότητά του εξακολουθεί να γοητεύει, όπως φαίνεται από την καινούργια κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου και τις πολλές και σε διάφορες γλώσσες επανεκδόσεις του μυθιστορήματος.
Άραγε τι είναι αυτό που αρέσει τόσο πολύ στον Γκάτσμπι; Τα τεράστια σπίτια, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα πάρτι, η χλιδή; Το ότι ένα φτωχό αγόρι κατάφερε να γίνει πάμπλουτο, πραγματοποίησε δηλαδή αυτό που ονομάζουμε «αμερικάνικο όνειρο»; Όμως αυτό το «αμερικάνικο όνειρο» στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη το έχουν υλοποιήσει πάρα πολλοί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, ανάλογα με την εποχή του, τις συνήθειές της ή τις «αξίες» που διαφημίζονταν κατά καιρούς. Εκατοντάδες τα φτωχά αγόρια και κορίτσια που πλούτισαν στο σινεμά και στην τηλεόραση. Ο Γκάτσμπι όμως διαφέρει από όλους αυτούς, γιατί όλα όσα κατάφερε τα βλέπει με φόντο το πράσινο φως απέναντι από την έπαυλή του, αυτό το φως που δείχνει το σπίτι της αγαπημένης του.
 Όλα, άλλωστε, όσα είχε αποκτήσει, όπως τονίζει ο αφηγητής, τα «εκτίμησε ξανά από την αρχή ανάλογα με την αντίδραση που διάβαζε στα πολυαγαπημένα της μάτια» όταν την ξανασυνάντησε και άρχισε να της τα επιδεικνύει.
Στον «Υπέροχο Γκάτσμπι» το απολύτως κοινόχρηστο υλικό όνειρο, τα κιτς σαλόνια, τα ροζ κοστούμια και τα αυτοκίνητα με τα χρυσά πόμολα, μετασχηματίζονται σε κάτι γοητευτικό, γιατί τα χρωματίζει το συναίσθημα, γιατί τα στροβίλιζει ο άνεμος του πάθους για την πρώτη και μοναδική αγαπημένη του, γιατί τα συνεπαίρνει ένα όραμα.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.