Η Χρυσή Αυγή είναι μονίμως κορυφαίο θέμα τον τελευταίο καιρό για… λάθος λόγους. Λίγο απότομη η εισαγωγή, αλλά απαραίτητη. Ποιοι κάνουν λάθος; Όλοι ή σχεδόν όλοι, με μια πρώτη ματιά.

Η Χρυσή Αυγή είναι μονίμως κορυφαίο θέμα τον τελευταίο καιρό για… λάθος λόγους. Λίγο απότομη η εισαγωγή, αλλά απαραίτητη. Ποιοι κάνουν λάθος; Όλοι ή σχεδόν όλοι, με μια πρώτη ματιά.

1. Κόμματα της Βουλής (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), παρά τις τεράστιες πολιτικές διαφορές τους, θεωρούν ότι ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι ικανό να ανακόψει την επιρροή του νεοναζιστικού κόμματος. Διάφοροι φαίνεται να πιστεύουν ότι μπορούν να ακυρώσουν κοινωνικά τον ρατσισμό… καταγγέλλοντάς τον. Βεβαίως εδώ και χρόνια αποδεικνύεται πως καμιά καταγγελία, σε εποχή όξυνσης του μεταναστευτικού και κατάρρευσης του κράτους πρόνοιας, δεν κατάφερε να ανακόψει την άνοδο ρατσισμού και Χρυσής Αυγής.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά έχει δίκιο να διαμαρτύρεται ότι ούτε καν ένα κολοβό αντιρατσιστικό νομοσχέδιο δεν είναι πρόθυμο να προχωρήσει το Μαξίμου χωρίς να του «βγάλει τα μάτια» αφυδατώνοντάς το, αλλά επί της ουσίας και η αξιωματική αντιπολίτευση βλέπει το νομοθετικό δέντρο και χάνει το κοινωνικό δάσος.
3. Η Ν.Δ., από τους τέως ψηφοφόρους της οποίας συνεχίζει να αιμοδοτείται αδιάκοπα η Χρυσή Αυγή, πιστεύει ότι, δείχνοντάς της ανοχή και υπερβάλλοντας η ίδια σε βαθμό… επιεικώς παρεξηγήσιμο – με αιχμή το ανεκδιήγητο υπουργείο Δημόσιας Τάξης – σε ζητήματα «νόμου και τάξης», θα ανακόψει προς όφελός της τη νεοναζιστική επιρροή. Το ότι επί των ημερών αυτής της πολιτικής η Χρυσή Αυγή έγινε ένα δημοσκοπικό μπετόν άνω του 10%, με τάση διπλασιασμού του εκλογικού της ποσοστού, δεν την παραξενεύει.
4. Μητροπολίτες, όπως ο Πειραιώς, παρότι συμπορεύτηκαν μαζί της το προηγούμενο διάστημα, καταγγέλλουν τη Χρυσή Αυγή ως… παγανιστική – και θεωρούν, οι αθεόφοβοι, ότι αυτό κάτι έχει να πει στον πολύ κόσμο και μπορεί να ανακόψει την πορεία της. Εκτός αν θέλουν απλώς να την προσεταιριστούν και το μόνο που τους εκθέτει είναι ο… παγανισμός.
Άλλοι, όπως ο Αιγιαλείας, θεωρούν ότι με τον αντιρατσιστικό νόμο μπαίνει «φίμωτρο στους έντιμους και νομοταγείς πολίτες» και «αυτομάτως νομιμοποιείται η κάθε μορφής ασυδοσία και παραβατικότης». Για να μην αφήσει, μάλιστα, ο εν λόγω αμφιβολίες για την πολιτική του τοποθέτηση, μιλάει σε πρώτο πρόσωπο: «Μας φοράνε χειροπέδες και φίμωτρα». Και χτυπάει επί τριήμερο τις καμπάνες… πενθώντας για το νομοσχέδιο και γελοιοποιώντας την Εκκλησία!
Ελάχιστοι, εν τέλει, είναι οι ιεράρχες που καταγγέλλουν τη Χρυσή Αυγή γι’ αυτό που είναι. Όπως ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, ο οποίος την αποκαλεί ευθέως «ναζιστική», αρνούμενος ακόμη και τον όρο «νεοναζιστική» και σημειώνει, σωστά, ότι «είναι ειρωνικό και τραγελαφικό ο φασισμός και η απανθρωπία να χρησιμοποιούνται στο όνομα ενός πατριωτισμού».
5. Τα δε ΜΜΕ – στη συντριπτική τους πλειονότητα – πότε την καταγγέλλουν γενικόλογα, πότε αποφεύγουν, ακόμη και σε περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων με εμπλοκή μελών της, να την κατονομάσουν και πότε «επιφανείς» εκπρόσωποί τους κάνουν ευθέως επικοινωνιακό «προμόσιον» στους χρυσαυγίτες. Και μάλιστα… χωρίς αντίλογο.
Ποικίλα τα κίνητρά τους, τα οποία ίσως είναι πιο ενδιαφέροντα απ’ όσο φαίνεται, αλλά σε καμιά περίπτωση η «ενημέρωση» δεν μπορεί να ισχυριστεί πως λειτουργεί εναντίον της εξάπλωσης της Χρυσής Αυγής.
6. Ακόμη χειρότερα, τα κόμματα της συγκυβέρνησης, απαξιωμένοι ή εκτός μάχης πολιτικοί και επαγγελματίες προπαγανδιστές, με αποχρώσεις ανάλογες της πολιτικής παιδείας του καθενός, είτε πριμοδοτούν είτε απλώς αφήνουν να εξελίσσεται ανενόχλητα η διά των ΜΜΕ εξάπλωση της πολιτικά ηλίθιας – και εκ του αποτελέσματος φιλοναζιστικής – προπαγάνδας περί «δύο άκρων», με στόχο να εξισωθούν πολιτικά η Χρυσή Αυγή και ο επικίνδυνος… ΣΥΡΙΖΑ – ή ο όποιος άλλος στο μέλλον.
Έτσι λεκτικά είναι όλοι κατά των νεοναζί, αλλά στην πράξη μάλλον τούς αφήνουν ανενόχλητους να «αλωνίζουν». Ακόμη και να οπλοφορούν στη Βουλή ή να αποκαλούν «γίδια» και «συμμορίτες» τους βουλευτές και «πολιτικά περιττώματα» τους προέδρους της Βουλής, ενώ πρωτοκλασάτα στελέχη τους… κατουράνε έξω από κανάλια.
Με τέτοιες και τόσες αναφορές και πράξεις των χρυσαυγιτών και κάθε είδους εκκρίσεις και κενώσεις, πολλά στελέχη του πολιτικού συστήματος προφανώς αδυνατούν να σκεφτούν ψύχραιμα, αφού μάλλον ούτε το… «Ρεξόνα» επαρκεί για να σκεπάσει την αποπνικτική μπόχα που θολώνει επικίνδυνα την έτσι κι αλλιώς ανεπαρκή πολιτική σκέψη τους. Ας πρόσεχαν. Το θέμα είναι εμείς τι φταίμε…

Ρατσιστική προπαγάνδα
Αν προσπαθήσει κάποιος να βγάλει τον… μέσο όρο των κατηγοριών που απευθύνουν προς τη Χρυσή Αυγή οι θεσμικοί παράγοντες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, θα διαπιστώσει ότι αυτός αφορά τον ρατσισμό, κυρίως σε επίπεδο προπαγάνδας. Θεωρούν, όπως δείχνει η στάση τους, ότι, περιορίζοντας θεσμικά αυτόν τον λόγο, θα μειώσουν την επιρροή της. Και εδώ όμως κάνουν… λάθος.
Άλλωστε, αν κάποιος οργανώνει «τάγματα εφόδου», περιπολίες και επιθέσεις, προφανώς δεν το κάνει δημοσίως και στο φως της ημέρας. Επιπλέον δεν είναι σε καμιά περίπτωση λυμένο το αν η εικόνα «συνταγματικό τόξο κατά Χρυσής Αυγής» πρόκειται να λειτουργήσει αποτρεπτικά ως προς τη διεύρυνση της επιρροής της ή τελικά ενισχύει την «αντισυστημική» εικόνα που η ίδια επιδαψιλεύει στον εαυτό της.
Επί του πρακτέου τώρα, οι χρυσαυγίτες χρησιμοποιούν τη ρατσιστική προπαγάνδα, που άλλωστε είναι συστατικό ιδεολογικό τους στοιχείο, ως εργαλείο απεύθυνσης σε μεγάλες μάζες, με πολύ συγκεκριμένο τρόπο και στόχο: ο πιο επιθετικός ρατσισμός επιδεικνύεται κατά κανόνα σε εύκολους στόχους, όπως είναι οι τριτοκοσμικοί μουσουλμάνοι (κατά προτίμηση) μετανάστες χωρίς χαρτιά, χωρίς ισχυρές κοινωνικές ομαδώσεις.
Με πολυάριθμες ομάδες μεταναστών ή μειονοτήτων, ιδιαίτερα οργανωμένες, με ισχυρές κοινότητες, ίσως και με γερά πλοκάμια στον χώρο του υποκόσμου, η Χρυσή Αυγή ουδέποτε τόλμησε να τα βάλει – αφενός από φόβο, διότι γνωρίζει την κατάληξη μιας τέτοιας σύγκρουσης, και αφετέρου διότι σε κάποιες από αυτές ελπίζει ότι θα βρει (ίσως ήδη βρίσκει) συμμάχους. Τζάμπα μαγκιές.
Το ρατσιστικό «κήρυγμα» εξυπηρετεί κυρίως τη στρατηγική της Χρυσής Αυγής να εμφανίζεται ως νυν και μελλοντικός πάροχος «ασφάλειας». Αυτό διεκδικεί και επιτυγχάνει με την ανάληψη τέτοιων «καθηκόντων» σε περιοχές της Αθήνας από τις οποίες έχει εμπράκτως εκτοπίσει και υποκαταστήσει ακόμη και την απαστράπτουσα ΕΛ.ΑΣ. του Δένδια.
Σύμφωνα μάλιστα με δημοσίευμα της «Καθημερινής» την Τρίτη, συλληφθέν μέλος της Χ.Α. περιέγραψε με λεπτομέρειες στην ΕΛ.ΑΣ. το μοντέλο οργάνωσης των ταγμάτων εφόδου που με κάλυψη της Χρυσής Αυγής οργανώνουν επιθέσεις εναντίον μεταναστών σε Κυψέλη και Αγ. Παντελεήμονα. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι κάτοικοι των περιοχών αυτών καλούν απευθείας τη Χρυσή Αυγή για να τους «προστατεύσει».
Κατά την ίδια λογική, η Χρυσή Αυγή επιχειρεί σε μια σειρά πεδία – αυτά, τέλος πάντων, που κρίνει πρόσφορα – να εμπεδώσει, έστω συμβολικά, την ιδέα της πλήρους υποκατάστασης του κράτους. Αυτό το νόημα έχουν οι παρεμβάσεις της με τις αιμοδοσίες και τα συσσίτια «μόνο για Έλληνες», με την εύρεση εργασίας «μόνο για Έλληνες», αλλά και με την εξαγγελία νηπιαγωγείων και τη διδασκαλία της Ιστορίας «μόνο για ελληνόπουλα» και, φυσικά, υπό το δικό της παραμορφωτικό πρίσμα.
Έτσι, μπορεί πολλοί και διάφοροι ανόητοι να αποσυνδέουν εντέχνως την ανάδυση της Χρυσής Αυγής από την κρίση, προφανώς υπονοώντας – αν και δεν τολμούν οι περισσότεροι να το πουν ευθέως – ότι όλοι (κατά το όμοιας λογικής «όλοι μαζί τα φάγαμε») κρύβουμε έναν φασίστα μέσα μας, αλλά είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η κρίση ξεπέταξε τη Χρυσή Αυγή και αυτή τη θρέφει.
Και ένα χρήσιμο συμπέρασμα: Η Χρυσή Αυγή επιχειρεί, με όλη την αδεξιότητα, τον τραμπουκισμό και τον ρατσιστικό της λόγο, να βαφτίσει τη δράση της «κοινωνική».
Δυστυχώς αυτοί που πράγματι θα μπορούσαν να έχουν καταλυτική παρέμβαση στο κοινωνικό πεδίο από την αρχή της κρίσης – τα κόμματα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ κυρίως – άργησαν πολύ να αντιληφθούν ότι αυτό το πεδίο ήταν και είναι δικό τους. Η δική τους παράδοση – αυτή του ΕΑΜ – εμπεριέχει όλη την πείρα εναλλακτικών μορφών, μοντέλων και θεσμών επιβίωσης και αντίστασης την εποχή που το κράτος βρισκόταν στα χέρια των πολιτικών προγόνων των σημερινών ναζί: των μαυραγοριτών και των δωσιλόγων της Κατοχής.
Είναι άλλωστε, όπως είπαμε και νωρίτερα, επικίνδυνα αφελές να πιστεύει κάποιος ότι το νομοθετικό πλαίσιο αρκεί για να προλάβει την εκδήλωση εγκληματικών πράξεων. Ποτέ και πουθενά η απειλή της ποινής δεν περιόρισε ούτε το έγκλημα ούτε την τρομοκρατία ούτε τον ρατσισμό. Αυτό, προφανώς, το γνωρίζουμε όλοι.
Κατά τον ίδιο τρόπο τα τάγματα εφόδου δεν καταπολεμούνται με νομοθετήματα και ποινές για ρατσιστικό λόγο, διέγερση μίσους κ.λπ. Οι απαντήσεις, όπως σε όλα τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, είναι πολιτικές και αποκτούν νόημα όταν αφορούν ευθέως τα προβλήματα της κοινωνίας. Χωρίς πολιτική, οποιοσδήποτε νόμος θα καταστεί επί της ουσίας ανενεργός και άχρηστος…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.