Έφτασε στο «Παλλάς» καβάλα στη μηχανή του φίλου της. Με πέτσινο μπουφάν και ένα πλατύ χαμόγελο πετάχτηκε να πάρει έναν καφέ στο χέρι, σκορπίζοντας δεξιά κι αριστερά καλησπέρες.

Έφτασε στο «Παλλάς» καβάλα στη μηχανή του φίλου της. Με πέτσινο μπουφάν και ένα πλατύ χαμόγελο πετάχτηκε να πάρει έναν καφέ στο χέρι, σκορπίζοντας δεξιά κι αριστερά καλησπέρες. Άνετη και λιγάκι μποέμ, όμορφη χωρίς να προσποιείται και φιλική χωρίς περιττές διαχύσεις, μας οδήγησε στο καμαρίνι της παράστασης «Δαίμονες», στην οποία φέτος κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις και να κερδίσει
το πλατύ κοινό, που τη χειροκροτεί μέχρι τελικής πτώσης. Είναι αλήθεια ότι η Εβελίνα Παπούλια είναι μια ηθοποιός με προσόντα που δεν βρίσκει κανείς εύκολα στο ελληνικό θέατρο, αφού, εκτός από τις σοβαρές σπουδές χορού στο εξωτερικό, μπορεί επίσης να τραγουδάει πολύ καλά. Κι αυτό είναι σπάνιο, αν σκεφτεί κάποιος πόσες συναδέλφους της έχουμε δει να πρωταγωνιστούν σε μιούζικαλ λες
και παίζουν σε ταινίες του Δαλιανίδη…

Φέτος κάνεις κάτι που δεν μας έχεις συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Θέαμα μαζικής κατανάλωσης. Τελικά είσαι mainstream ή underground με διαλείμματα;
Η τάση μου και η φύση μου είναι τα πιο ιδιαίτερα θέματα, απλώς αυτά τα θέματα στην Ελλάδα τα κατατάσσουμε σαν underground. Τα off πράγματα συνήθως είναι δικής μου επιλογής και τα περισσότερα δικής μου παραγωγής. Η αλήθεια είναι ότι είχα χρόνια να κάνω κάτι τόσο εμπορικό. Υπάρχουν, όμως, λαϊκά θεάματα που με ενδιαφέρουν πολύ, όπως οι «Δαίμονες».

Τι ήταν αυτό που σε ιντριγκάρισε στη ροκ όπερα του Καρβέλα;
Ο μεγάλος βαθμός δυσκολίας. Πάντα με ενδιαφέρει το μέτρο δυσκολίας που έχω να αντιμετωπίσω. Στους «Δαίμονες» ένα καθαρά μουσικό έργο στήθηκε με μία θεατρική δομή. Που σημαίνει ότι έπρεπε να έχω όλη την κινησιολογία και τη βία του ρόλου μου και ταυτόχρονα μια πιο στατική στάση του σώματος ώστε να έχω στη σωστή θέση το διάφραγμά μου. Δεν ήταν εύκολο και επίσης έπρεπε να έχω απίστευτη φυσική κατάσταση, την οποία «έχτισα» στις πρόβες παίζοντας στο φουλ και όχι απλώς μαρκάροντας τον ρόλο.

Έχεις πει ότι πέρασες από πολλές οντισιόν. Ποιο ήταν το πρόβλημα; Δεν ήταν σίγουρος για σένα ο Καρβέλας;
Η παραγωγή είδε πολύ κόσμο. Ήθελαν να είναι σίγουροι προς τα πού θέλουν να πάνε τελικά το έργο. Με τον Καρβέλα δεν είχα κανένα πρόβλημα. Είναι καλός άνθρωπος και σωστός.

Τότε γιατί όλοι λένε ότι είναι δύσκολος και στριφνός;
 Ίσως επειδή λέει αυτά που σκέφτεται. Δεν είναι εύκολο πάντα να ακούς αυτά που σκέφτεται ο άλλος. Μπορεί να μην είναι ευχάριστο.

Εσένα δεν σε πειράζει να σου λένε αυτά που σκέφτονται;
Όχι, προτιμώ να μου λένε αυτά που σκέφτονται, παρά αυτά που δεν σκέφτονται. Επειδή είμαι κι εγώ τέτοιος άνθρωπος, δηλαδή προτιμώ να είναι ξεκάθαρες οι σχέσεις, τα βρήκαμε με τον Καρβέλα, αφού έχουμε αυτό το κοινό χαρακτηριστικό και δεν υπήρξε ποτέ καμιά παρεξήγηση. Ούτως ή άλλως, βέβαια, δεν είμαι ο τύπος που παρεξηγείται εύκολα, ίσως επειδή έζησα και αρκετά χρόνια στο εξωτερικό.

Πες μου ευθέως: Τον ρόλο τον ήθελες επειδή ήταν πρόκληση για σένα ή επειδή ήθελες μια εμπορική επιτυχία;
Είναι ωραίο πράγμα να είσαι σε μια τεράστια παραγωγή. Μ’ αρέσει να παίζω σε μεγάλα θέατρα. Δηλαδή δεν μου αρέσει η μιζέρια για να σ’ το θέσω ευθέως. Μ’ αρέσουν τα πολύ μεγάλα πράγματα και χαίρομαι όταν παίζω σε πολύ μεγάλα θέατρα. Επίσης ήθελα να δουλέψω χρόνια με τον Κακλέα και δεν είχε συμβεί.

Για σένα έχουν γραφτεί τα καλύτερα αλλά και τα χειρότερα. Από τότε που έκανες την τεράστια τηλεοπτική επιτυχία με τους «Δύο ξένους», άγνωστη ακόμα στο πανελλήνιο, σε είπαν μέχρι και σνομπ.
Όταν είσαι σχεδόν παιδί στα 26 σου και από την απόλυτη ησυχία της ζωής της χορεύτριας, την οποία είχα συνηθίσει, ξαφνικά όλοι ασχολούνται μαζί σου, δεν είναι εύκολο. Ας πούμε ότι δεν έχουν όλοι τον χαρακτήρα γι’ αυτό. Εγώ ούτως ή άλλως ήμουν ένας άνθρωπος ήσυχος, ούτε μπήκα ποτέ σε διαδικασία να εκμεταλλευτώ κάτι. Οπότε λέγοντας μια φορά όχι για μια συνέντευξη, κι άλλη μία λίγο μετά, δεν είναι δύσκολο να σε πούνε και σνομπ.

Το έκανες για να προστατέψεις τον εαυτό σου;
Ναι, δεν ένιωθα καλά με όλο αυτό που εισέβαλε στη ζωή μου. Εγώ ήξερα μέχρι εκείνη την ώρα ότι κάνω έναν ρόλο και ξαφνικά ταυτίστηκα με τη Μαρίνα Κουντουράτου. Είναι λίγο περίεργο να λες ότι η ιδιοσυγκρασία ενός ανθρώπου είναι ίδια με τον ρόλο που υποδύεται, ενώ δεν έχει καμία σχέση. Για να μπορέσω να παίξω αυτόν τον ρόλο έκανα training έναν μήνα!

Τόσο μακριά ήταν ο ρόλος από σένα;
Ναι, είναι, αλλά κανείς δεν το ήξερε τότε. Οπότε η παρεξήγηση ήταν φυσιολογικό να συμβεί κι εγώ το μόνο που έκανα ήταν να βάλω κάποια όρια.

Πώς κατάφερες να αποτινάξεις από πάνω σου αυτό το βάρος;
Δεν έκανα απολύτως τίποτα. Αντιμετώπισα με μεγάλη χαρά και μεγάλη τιμή το ότι με ταύτισαν τόσο πολύ με τον ρόλο, γιατί ήταν η απόδειξη ότι έπαιξα πάρα πολύ καλά. Από την άλλη πλευρά, όμως, ο μόνος τρόπος για να μην επαναλάβω το ίδιο στερεότυπο ήταν να κάνω τελείως διαφορετικά πράγματα. Στην ουσία αυτό θέλω να κάνω πάντα, πράγματα που δεν μοιάζουν μεταξύ τους.

Δεν φοβήθηκες προς στιγμήν μήπως δεν τα καταφέρεις να ξεφύγεις από τη δύναμη της τηλεόρασης;
Τώρα τι να σου πω; Όχι, δεν έχω ποτέ την αίσθηση του φόβου και νομίζω ότι αυτό είναι που μπορεί να με κάνει να φαίνομαι λίγο σνομπ. Από πιτσιρίκι έκανα βουτιά από τα τρία μέτρα στα ρηχά, αλλά δεν είχα την αίσθηση ότι θα πάθω κάτι.

Όσο μεγαλώνεις δεν φοβάσαι λιγάκι παραπάνω;
Όχι. Η μόνη αίσθηση του φόβου που έχω, έχει να κάνει με την κόρη μου την Αφροδίτη.

Δεν φοβάσαι τίποτα ούτε στις προσωπικές σου σχέσεις ούτε στις επαγγελματικές;
Όχι, έχω άγνοια κινδύνου. Πώς να σου το πω, ειδικά πάνω στη δουλειά, θεωρώ ότι έχω παλέψει πάρα πολύ, ότι δεν μου χαρίστηκε κάτι, οπότε δεν μπορώ να φοβάμαι τόσο πολύ όσο κάποιος άλλος που δεν έχει παλέψει.

Είναι αλήθεια ότι δεν έμεινες στην Αμερική, όπου έκανες σοβαρές σπουδές και είχες ξεκινήσει να παίρνεις μέρος σε γνωστές παραγωγές, επειδή δεν είχες τα χρήματα για την πράσινη κάρτα;
Ναι. Ήθελα να μείνω, αυτός ήταν ο σκοπός μου. Όταν ήταν να ανανεωθεί η κάρτα μου έπρεπε να κλείσω κάποια δουλειά. Έκανα όμως ένα λάθος. Κυνήγησα μια δουλειά που ήταν ευρωπαϊκή παραγωγή και όχι αμερικανική χωρίς να το πάρω είδηση κι έτσι αναγκάστηκα να επιστρέψω.

Δεν σκέφτηκες όταν γύρισες και μάζεψες χρήματα να ξαναπάς;
Άρχισαν να γίνονται πάρα πολύ γρήγορα τα πράγματα. Μόλις ήρθα, βρήκα αμέσως δουλειά. Έπαιξα έναν μικρό ρόλο στην «Ωραία μου Κυρία» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Πώς ήταν η Αλίκη;
Πολύ ωραίος τύπος. Ήταν από τους ανθρώπους που με βοήθησαν πολύ λέγοντας πάντα τα καλύτερα για μένα. Ήταν γενναιόδωρος και χορτασμένος άνθρωπος.

Βοηθάς κι εσύ τα νέα παιδιά όταν μπορείς;
Δεν μπορώ να μην το κάνω. Είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος. Όχι μόνο στη δουλειά, όπου μπορώ.

Εσύ θα χτυπούσες ποτέ μια πόρτα για να κερδίσεις κάτι; Θα πήγαινες, ας πούμε, να πεις «γεια σου, κύριε Μαρμαρινέ ή κύριε Χουβαρδά, θα ήθελα να συνεργαστούμε»;
Δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου, ενώ θα το ήθελα. Ίσως πρέπει να μάθω να το κάνω. Όμως δεν θέλω να φέρω τον άλλο σε δύσκολη θέση να μου πει όχι. Δεν είναι ούτε περηφάνια αυτό ούτε ανασφάλεια. Το σφάλμα με μένα, δηλαδή αυτό που βγάζω προς τα έξω άθελά μου, είναι ότι δεν έχω ανάγκη.

Έχεις ζοριστεί οικονομικά τα τελευταία χρόνια;
Όχι, δεν έχω ζοριστεί, επειδή δεν έκανα ποτέ παραπάνω από όσα άντεχε η τσέπη μου. Δεν με ενδιέφερε να δείξω ότι είμαι κάτι περισσότερο από τους άλλους. Παρόλο που μου αρέσουν και τα καλά και τα ακριβά πράγματα, δεν είναι και το πρώτο μου μέλημα. Θέλω να περνάω καλά. Όταν βάζεις πράγματα που δεν αντέχεις ή σε οδηγούν να πάρεις μεγάλο ρίσκο, έχεις αγωνίες. Και εγώ δεν θέλω να έχω τέτοιες αγωνίες, γιατί το χρήμα δεν το έχω και σε μεγάλη εκτίμηση. Θέλω να με εξυπηρετεί, όχι να το εξυπηρετώ.

Έτσι όπως μιλάς, θα έλεγε κανείς ότι έχεις μια βεβαιότητα από πίσω, μια οικογένεια να σε στηρίζει.
Δεν έχω καμιά βεβαιότητα. Πάντα στον αέρα ήμουνα. Ξέρω όμως ότι χωρίς δουλειά δεν θα μείνω. Κάτι θα βρω να κάνω ή θα το δημιουργήσω.

Αυτό που βλέπεις γύρω σου με τα μνημόνια δεν σε έχει επηρεάσει;
Όχι. Γιατί είναι ένα παιχνίδι, ένα mind game, και δεν θέλω να το ακούω.

Στην Κυψέλη όπου μένεις δεν περνάς δύσκολα;
Εμείς ως Έλληνες δεν έχουμε μάθει να ζούμε με ξένους. Όταν ήμουν στην Αμερική έμαθα να ζω μαζί με όλους. Να ξέρεις πάντα ότι οι περιοχές που είναι υποβαθμισμένες δεν έχουν εγκληματικότητα. Πιο εύκολα θα σε κλέψει ο άλλος στην Κηφισιά παρά στην Κυψέλη, που ξέρει ότι δεν θα βρει τίποτα γιατί είσαι φτωχός.

Είσαι διαζευγμένη και έχεις την ευθύνη του παιδιού σου. Δεν έχεις ένα αυξημένο άγχος για το πώς θα μεγαλώσει αυτό το παιδί;
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα να ζήσει εδώ η Αφροδίτη. Ίσως επειδή έφυγα κι εγώ. Είχα πολύ περισσότερες επιλογές έξω απ’ ό,τι έχω εδώ. Θα ήθελα πάρα πολύ να φύγει, να σπουδάσει, να ζήσει στο εξωτερικό.

Σκέφτεσαι να φύγεις κι εσύ ξανά τότε;
Μπορεί, δεν το ξέρω.

Με τους γάμους γιατί δεν τα πας καλά;
Επειδή χάνω την αίσθηση ελευθερίας. Κάτι παθαίνω και πνίγομαι.

Μήπως είναι στο μυαλό σου αυτό;
Όχι, είναι και στην πραγματικότητα. Διότι ξαφνικά την ώρα που παντρεύεσαι αποκόβεσαι από την προηγούμενη ζωή σου. Δεν έχω συναντήσει και πολύ προχωρημένα ζευγάρια μετά τον γάμο τους που κάνουν το αντίθετο. Η αίσθηση της ελευθερίας είναι πολύ βασική για μένα και δεν τη διαπραγματεύομαι πλέον.