Τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν δύο ή και περισσότεροι μουσικοί από διαφορετικές χώρες συνεργάζονταν σε έναν δίσκο, αυτομάτως ήταν γεγονός.

Τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν δύο ή και περισσότεροι μουσικοί από διαφορετικές χώρες συνεργάζονταν σε έναν δίσκο, αυτομάτως ήταν γεγονός. Ας θυμηθούμε το ντουέτο του Στινγκ με τον Γιώργο Νταλάρα στη δίγλωσση εκτέλεση του «Mad about you», όπου εκεί συνέβησαν δύο τινά: είτε τα κανάλια με τη φωνή του Στινγκ στάλθηκαν από το Λονδίνο στην Αθήνα είτε τα κανάλια με τη φωνή του Νταλάρα έφυγαν από ’δώ και πήγαν στο Λονδίνο προκειμένου να μιξαριστούν. Τα τελευταία χρόνια όμως, οι On Line Recordings ολοένα και κερδίζουν έδαφος.
Ο συνθέτης και ενορχηστρωτής Γιώργος Μπουσούνης, ένας άνθρωπος που έχει δουλέψει με τη Γαλάνη, την Πρωτοψάλτη και τα πρώτα ονόματα στον χώρο του, είναι ο ιθύνων νους των διαδικτυακών ηχογραφήσεων στην Ελλάδα. Το στούντιο, αλλά και το site που έχει στήσει με τρομερή επιτυχία διεθνώς προσελκύει διαρκώς κορυφαίους ξένους μουσικούς, οι οποίοι δέχονται έναντι μικρής αμοιβής να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

On Line Recordings
Τι θα πει, με δυο λόγια, On Line Recordings όμως; Ο Μπουσούνης μας εξηγεί πως «πρόκειται για ηχογραφήσεις μέσω Διαδικτύου, όπου με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορούμε πολύ εύκολα να ανταλλάσσουμε πολύ μεγάλα αρχεία, τα οποία δεν θα χωρούσαν σε ένα απλό e-mail». Αρκεί ένας FTP Server ή τα πιο γνωστά rapidshare και wetransfer ώστε μουσικά αρχεία πολλών gigabytes να «ταξιδέψουν» ταχύτατα και άνετα.
Όλα ξεκίνησαν το 2009 όταν στο στούντιο του Μπουσούνη έγραφαν οι Liarbirds, μια ελληνική αγγλόφωνη μπάντα. «Κάποια στιγμή τα παιδιά χρειάστηκαν πνευστά. Ήταν ντάλα καλοκαίρι, άρχισα τα τηλεφωνήματα σε πνευστούς session μουσικούς, αλλά όλοι έλειπαν σε δουλειές. Το πράγμα καθυστερούσε. Ένα βράδυ μπήκα απεγνωσμένα στο Ίντερνετ και άρχισα να ψάχνω για ξένους μουσικούς. Ήξερα φυσικά ότι σε κάποια γωνιά του πλανήτη θα υπήρχε κάποιος μουσικός που θα περίμενε στο σπίτι του ή στο ατομικό του στούντιο. Πράγματι, βρήκα ένα site στην Αγγλία, τους έστειλα ότι “καίγομαι” για πνευστά και σε μισή ώρα μου απάντησαν να στείλω παρτιτούρα! Την επόμενη κιόλας μέρα είχα ξεχωριστά τα κανάλια για κάθε κομμάτι, όπως τα ήθελα, έκανα τη μίξη μου και σε μία εβδομάδα ο δίσκος ήταν έτοιμος»!

«Οι Έλληνες είναι κομπλεξαρισμένοι μέσα στο σταριλίκι τους»
Τι γίνεται όμως με τους εδώ μουσικούς; Υπάρχει περίπτωση οι On Line Recordings να «κόψουν» τη δουλειά, εν μέσω κρίσης κιόλας, από Έλληνες σολίστες; «Σε καμία περίπτωση» υποστηρίζει ο Γιώργης Χριστοδούλου «αφού εγώ τουλάχιστον κάνω δίσκους πλέον που κυκλοφορούν στην ισπανική και ευρωπαϊκή αγορά μ’ έναν ήχο που δεν θα μπορούσα ούτως ή άλλως να έχω από Έλληνες μουσικούς». Όσο για την ερώτησή μου εάν ανάλογο ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει και τα «πρώτα ονόματα» Ελλήνων καλλιτεχνών για σύμπραξη με ξένους μουσικούς στις δουλειές τους, ο Γιώργος Μπουσούνης ακούγεται λίγο πεσιμιστής: «Οι Έλληνες καλλιτέχνες βρίσκονται σε κακή ψυχολογία. Με την κρίση που έχει χτυπήσει κάθε εργαζόμενο, με τον αφανισμό της δισκογραφίας και των δισκοπωλείων τούς έχει πάρει από κάτω κι έτσι δεν νιώθουν την ανάγκη να ψαχτούν περαιτέρω σε δημιουργικό επίπεδο παραγωγής». Γι’ αυτό και ο ίδιος με το On Line Recording Masters στούντιό του δουλεύει αποκλειστικά με ξένους σαν τον Κόρεϊ Σμιτ από τις ΗΠΑ, τη βραβευμένη με τέσσερα Γκράμι κάντρι τραγουδοποιό Ρόμπιν Ρούντι από το Νάσβιλ και την Αυστραλέζα καλλιτέχνιδα του συμφωνικού μέταλ, Νταρκίρα Μπλακ. Και καταλήγει ο Μπουσούνης: «Οι Έλληνες είναι και αρκετά κομπλεξαρισμένοι μέσα στο σταριλίκι τους. Δεν ανοίγουν την καρδιά τους, σε αντίθεση με τους ξένους μουσικούς. Σου λένε κάτι κι όταν δουν ότι πας να πάρεις δύναμη από κάπου, είτε το παίρνουν πίσω είτε λένε κάτι άλλο μετά. Δεν θα έπρεπε, ειδικά αν είναι χορτασμένοι και δεν απειλείται η θέση τους. Ξέρεις τι είναι να δουλεύεις σεμνά και ταπεινά με τον υπερμπασίστα Ρέτζι Μακ Μπράιτ που έπαιζε από 16 ετών με τον Στίβι Γουόντερ;»

Παρτιτούρες με e-mail, φθηνότερο κόστος
Το παράδοξο είναι πως το διαδικτυακό εγχείρημα στοίχισε στον Μπουσούνη λίγο πιο φθηνά από το να έφερνε στο στούντιο Έλληνες μουσικούς, συν τις εργατώρες που γλίτωσε. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του site που θα έκανε αυτήν ακριβώς τη δουλειά και στη χώρα μας. Πρόκειται για το www.onlinerecordingmasters.com κι αυτήν τη στιγμή δουλεύει πολλά και διαφορετικά projects, όπως τον δίσκο ενός τραγουδοποιού από το Λας Βέγκας με τη σύμπραξη της Κέλι Λέι από το Λονδίνο, συνεργάτιδας της Αντέλ και της Λιόνα Λιούις. Αξιοσημείωτο είναι πως σε έναν δίσκο του Γιώργου Μαζωνάκη, που εργάστηκε ο Μπουσούνης, συμμετείχαν διαδικτυακώς τρεις πνευστοί μουσικοί από την Αυστρία: «Μου έστειλε τις παρτιτούρες ο ενορχηστρωτής του Μαζωνάκη, τις έστειλα με τη σειρά μου στον αρχηγό του τρίο, δούλεψαν τα κομμάτια και το αποτέλεσμα μέσω εμού ήταν να προστεθούν στον δίσκο».
Ο Γιώργης Χριστοδούλου, πολιτογραφημένος Ισπανός, είναι ένας άλλος τραγουδοποιός που τελευταία φτιάχνει δίσκους διαδικτυακά. Στο «Flaneur» (2011), το τελευταίο του γαλλο-ισπανικό άλμπουμ, τα πράγματα ήταν ιδιαιτέρως διεθνοποιημένα: «Ανακάλυψα στο “Vinyl Microstore” της Διδότου», θυμάται ο Χριστοδούλου, «την εταιρεία Siesta με έδρα τη Μαδρίτη κι από ’κεί τον Αλμπέρο Μάτε, με τον οποίο γίναμε φίλοι στο myspace. Τόλμησα να του στείλω μουσικές μου και μου τις επέστρεψε με δικούς του στίχους. Έτσι φτιάχτηκαν τα πρώτα τραγούδια! Με τη Μαρτελέν επίσης που ζει στη Μασσαλία φτιάξαμε ακόμη δύο γαλλόφωνα κομμάτια. Τέλος, συνεργάστηκα με μια λατρεμένη μου φωνή, τη Τζοάνα Σουάν των Ilya, η οποία τραγούδησε μαζί μου και έγραψε μια μελωδία και αγγλικούς στίχους πάνω σ’ ένα δικό μου γαλλικό τραγούδι». Ενδεικτικό είναι πως ο Χριστοδούλου δεν ήξερε καν τους συντελεστές του ίδιου του δίσκου του, αφού οι Ισπανοί μουσικοί έπαιζαν τα δικά τους μέρη στα κομμάτια και τα έστελναν με e-mail στο αθηναϊκό στούντιο!