«Δυναμική προσωπικότητα, δραστήριος, ταλαντούχος, όμορφος, με πρωτοποριακές ιδέες, ελεύθερο λόγο και πνεύμα». Ποιος είναι; Να σας βοηθήσουμε λίγο. «Νοιαζόταν περισσότερο για την ψυχή του, παρά για την εξωτερική του εμφάνιση».

«Δυναμική προσωπικότητα, δραστήριος, ταλαντούχος, όμορφος, με πρωτοποριακές ιδέες, ελεύθερο λόγο και πνεύμα». Ποιος είναι; Να σας βοηθήσουμε λίγο. «Νοιαζόταν περισσότερο για την ψυχή του, παρά για την εξωτερική του εμφάνιση».

Ούτε τώρα τον βρήκατε; Ας το πάρει το ποτάμι. Είναι ο άτυχος νεαρός ηθοποιός Τόμας Πρωτόπαπας, που πρόσφατα έχασε τη ζωή του – άδικα των αδίκων –, υποκύπτοντας στα μοιραία τραύματα από ένα τροχαίο στην Αττική Οδό.

Ανάλγητος ο θάνατος, σύμφωνοι. Εξοργιστικός όταν θερίζει νέους ανθρώπους, ποιος λέει όχι; Απ’ το σημείο όμως αυτό μέχρι τη διαπίστωση ότι «θρηνεί η ντόπια showbiz» τον «ξανθό άγγελο» και τον «αγαπημένο του κοινού» υπάρχει ιλιγγιώδης απόσταση.
Ίσα που πρόλαβε να καταστήσει αναγνωρίσιμο τον 28χρονο ηθοποιό η σάπια και συρρικνωμένη λόγω κρίσης παραγωγή τηλεοπτικών σειρών «για όλη» την («μέση» – ανάθεμα στον μέσο όρο σ’ αυτή τη ζωή!) «οικογένεια».

Το ζήτημα δεν είναι ο ίδιος. Το ζήτημα είναι ότι υπάρχουν εκδότες, δημοσιογράφοι και (προφανώς) κοινό που επιμένουν ότι υπάρχει ντόπια showbiz! Ή είναι μακριά νυχτωμένοι ή λένε ψέματα βαφτίζοντας ένα χαντάκι Γκραν Κάνιον του Κολοράντο. Τόσο απέχει η ρηχή νεοελληνική γκλαμουριά απ’ το Χόλιγουντ, για να μην πούμε απ’ τα δικά της ασπρόμαυρα περασμένα μεγαλεία, τύπου Αλίκης Βουγιουκλάκη και Νίκου Ξανθόπουλου.

Προσωπικά πιστεύω ότι ακόμη και στην εποχή του Φιλοποίμενος Φίνου η νεοελληνική showbiz ήταν «φούσκα». Διότι ήταν πολύ show και λίγο μπίζνες. Ποτέ ο εμπορικός ελληνικός κινηματογράφος δεν έφτασε να λάβει διαστάσεις κραταιής βιομηχανίας, όπως συνέβη ας πούμε στη γειτονική Ιταλία με την Cinecitta, η οποία μάλιστα προσέλκυσε μαζικά και διεθνείς παραγωγές.

«Φούσκα» ήταν η ντόπια showbiz και την εποχή της χούντας, της ΥΕΝΕΔ και του Άλκη Στέα, «φούσκα» ήταν και η εποχή των 80’s και 90’s, όταν κυριαρχούσε  το τρίπτυχο «πούρο Cohiba – λουλούδια στα σκυλάδικα – ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο ΠΑΣΟΚος που κρύβουμε μέσα μας».

Ακόμη κι όταν τα κανάλια γύριζαν όλα μαζί κάθε σεζόν 30 και 40 σίριαλ, πάλι μια «φούσκα» και μισή ήταν η ελληνική showbiz. Απλώς σε δουλειά να βρίσκονται όσοι περιτύλιγαν  με ροζ κορδέλα τον ανοιχτό βόθρο της ασημαντότητας και της ματαιοδοξίας.

Με τέτοιο παρελθόν δεν πάει άραγε πολύ, στη σημερινή ανασκολοπισμένη Ψωροκώσταινα, να πουλάνε πάλι κάποιοι ξανά μανά το χοντρό παραμύθι της ύπαρξης «ελληνικής showbiz»; Θα μου πεις, όσο υπάρχουν πελατάκια που το ψωνίζουν… Και θα ’χεις δίκιο.