Φρένο στον φεστιβαλισμό των δημάρχων

Φρένο στον φεστιβαλισμό των δημάρχων

Ήρθε η οικονομική κρίση, έρχεται κι ο «Καλλικράτης». Μοναδική ευκαιρία για να ξεχωρίσει η ήρα απ’ το στάρι στα πανηγυριώτικα «φεστιβάλ» ανά την επικράτεια

Είναι σίγουρα θλιβερό το οικονομικό χάλι της Ψωροκώσταινας, όσο κι αν οι Κασσάνδρες είχαν προειδοποιήσει ότι το μεγάλο φαγοπότι με τα δανεικά αναπόφευκτα θα έσκαγε στα μούτρα μας σαν ωρολογιακή βόμβα κάποια στιγμή. Τώρα που η στιγμή αυτή ήρθε, τώρα που οι Έλληνες μετεωριζόμαστε ανάμεσα στις ενοχές και την οργή, γιατί εμ φταίμε κι εμείς, εμ φταίνε (πάντα περισσότερο…) κι οι άλλοι, έρχεται και ο «Καλλικράτης» του Υπουργείου Εσωτερικών. Το σχέδιο συνένωσης και «τακτοποίησης» εκατοντάδων Δήμων θα τεθεί σε εφαρμογή με άδεια τα κρατικά ταμεία και τους ελεγκτές της λεγόμενης «τρόικας» (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) να αποκαλούν κατ’ ιδίαν «παράγκα» το ελληνικό κράτος, βλέποντας υπουργούς να φορούν τα γυαλιά τους και να αδυνατούν να βρουν χαμένα κονδύλια και εξαφανισμένους δημόσιους υπάλληλους. Κι όμως ο «Καλλικράτης» είναι μια μοναδική ευκαιρία να ξεχωρίσει η ήρα απ’ το στάρι, τουλάχιστον σε έναν αμαρτωλό τομέα: των πανηγυριώτικων «φεστιβάλ» ανά την επικράτεια. Ασφαλώς υπάρχουν εξαιρέσεις, ιδίως εκεί που νέοι διοργανώνουν εναλλακτικές πολιτιστικές δράσεις, όπως το Earth Festival στο ορεινό χωριό Βλάστη Κοζάνης, ή ο θαυμάσιος θεσμός του Μουσικού Χωριού στον Άγιο Λαυρέντιο στο Πήλιο. Και για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, υπάρχουν και Δήμοι που κάνουν σοβαρή πολιτιστική δουλειά, όπως ο Δήμος Κιλκίς ο οποίος επί δεκαετία και πλέον διοργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου, παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες. Ακόμη και ο Δήμος Καλαμάτας κρατάει με νύχια και με δόντια το καταξιωμένο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, κι ας γκρινιάζουν τοπικοί μικροπαραγοντίσκοι για αυξημένα πολιτιστικά δημοτικά τέλη ή για «ακαταλαβίστικη κουλτούρα». Όμως οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και ο κανόνας είναι οι λαϊκές ορχηστρούλες σε ένα νταμάρι, οι θίασοι με τους τηλεοπτικούς πρωταγωνιστές που κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους τον Αριστοφάνη, οι γερασμένοι ροκ σταρ με τα βαμμένα μαλλιά, οι οποίοι δήθεν εκφράζουν τη νεολαία, τα πλήθη με «ανατρεπτικά» μηνύματα. Κανείς δεν ελέγχει ποιοτικά τα φεστιβάλ του κάθε βλαχοδήμαρχου. Το Υπουργείο Πολιτισμού θα μπορούσε να δίνει ένα είδος έγκρισης, μια «σφραγίδα ποιότητας» σε όσους τοπικούς καλλιτεχνικούς θεσμούς πληρούν κάποιες υψηλές προδιαγραφές. Γιατί δηλαδή να είναι σημαντική η σήμανση για τα προγράμματα στην τηλεόραση ή οι άκρως αμφιλεγόμενες «καμπάνες» των χρηματικών προστίμων του ΕΣΡ και να μην είναι σημαντική η δημόσια αξιολόγηση της μαζικής πολιτιστικής (δια)τροφής, ιδίως τώρα το καλοκαίρι που γεμίζει ο κόσμος εκδηλώσεις-«τζανκ φουντ». Θα μου πείτε, και ευλόγως, ποιος θα κρίνει, οι εκάστοτε κυβερνητικοί εγκάθετοι, αυτοί που κάνουν επί δεκαετίες κομματική προπαγάνδα και ψηφοθηρία μέσα από το κάθε «Φεστιβάλ Κάτω Παναγιάς»; Ή μήπως θα μας οδηγήσουν στον απέραντο ωκεανό της αληθινής τέχνης τα βρωμερά απόνερα, η ψιλικατζίδικη νοοτροπία επιλεκτικών επιχορηγήσεων, αν θέλετε, του αλήστου μνήμης Ζαχόπουλου; Εξοικονόμηση 1,8 δισ. ευρώ, λέει, φιλοδοξεί να επιτύχει ο «Καλλικράτης» από τη συνένωση 1.034 Δήμων σε 370 και από τη μείωση των περίπου 6.000 δημοτικών επιχειρήσεων σε 2.000. Τώρα είναι η ώρα. Μαζί με το «υπερτοπικό πράσινο» και τους «καθ’ ύλην αντιπεριφερειάρχες» ας θεσμοθετηθεί κι ένα γενναίο ψαλίδι σε πολλά από τα ψευτοφεστιβάλ, ιδίως τα θερινά. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα στεναχωρηθεί και το κοινό της σαγιονάρας, των καψουροτράγουδων και της τσίκνας από το βραστό λουκάνικο στην υπαίθρια ψησταριά θα βρει έτσι ή αλλιώς τον τρόπο να ικανοποιήσει τα γούστα του αλλού. Κι αν ποτέ γίνουν όλα αυτά, δηλαδή αν γίνουμε στοιχειωδώς κράτος με τον αιμοσταγή βούρδουλα των χυδαίων δανειστών μας, προοπτική για την οποία δυστυχώς πολύ αμφιβάλλω, ας κάνει τον κόπο κάποιος από τους νυν κυβερνώντες να μας εξηγήσει και το επουσιώδες. Τι δουλειά είχε ο Καλλικράτης, αυτός ο αρχιτέκτονας της κλασικής αρχαιότητας που συνυπέγραψε με τον Ικτίνο τον Παρθενώνα, να δώσει το όνομά του σε μία μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Ζούμε με την απορία…

Γιώργος Ι. Αλλαμανής [[email protected]]