◆ Αντιλογία καλοκαιρίας.

◆ Αντιλογία καλοκαιρίας.
◆ Στη μελαγχολία των επερχόμενων ψευδαισθήσεων.
◆ Ενώ στις επαναλήψεις η ανημποριά των λεξημάτων προσδιορίζει το όμοιο ηχοβόλημα της ανέμπνευστης συλλογιστικής. Πετεινομαχίες άνευ σημασίας προς χάριν της αναπαραστάσεως και φτιασιδωμένες απαγγελίες στα διαστήματα του χρόνου περιγράφουν επακριβώς τη θλιβερή πραγματικότητα της ξεφτισμένης νοοτροπίας. Δημοσκοπήσεις περιορισμένων ερωτήσεων και απαντήματα αορίστου εκφωνήματος δευτερολογούν διασκορπίζοντας την αδιαφορία στην κυριολεξία του επιρρήματος της πρώτης σύνθεσης.
◆ Και η όραση αποχαυνωμένη επικεντρώνεται αντιδρώντας στο σημείο.
◆ Τηλεοράσεις στον πληθυντικό της επεξηγήσεως της παραγράφου για σένα ορθάνοιχτη κοιλότητα της εμβροντησίας.
◆ Περιπλεγμένη η ανυπαρξία επιρρίπτει την ευθύνη παραγύρως διακηρύττοντας τη μοναδικότητά της. Στα κάτοπτρα τα είδωλα, θαμπές αποχρώσεις του υπόφαιου, ενισχύουν την άποψη ότι οι τρίχες του καυκάλου είναι ο μοναδικός τρόπος σωτηρίας του περιστρεφόμενου από τη δίνη των υγρών στοιχείων.
◆ Η γραμματική στην πρωτοκαθεδρία αφήνει τους ορισμούς της, χαρακτηρίζοντας με τη μεταφορά τις απεγνωσμένες προσπάθειες.
◆ Και στα άλλα σημεία εν τω γραπτώ λόγω ο χωρισμός δείχνει στον κανόνα τους απέναντι προς αλλήλους αφήνοντας τη λοιδορία να χρησιμοποιεί την κλητική πτώση χασκογελώντας για την εμμετρία των συμφραζομένων.
◆ Στην πρώτη γραμμή το ακατανόητον συνεχίζει να εκπλήσσει, ενώ η αυθάδεια της βλακώδους προσεγγίσεως δημιουργεί τα δεδομένα.
◆ Προκλητική η μεθόδευση του μηχανισμού αποπροσανατολίζει και η ανοητολογία επικρατεί δίνοντας στην αισθητική ηχοβόλημα ισχυρού ραπίσματος.
◆ Η μοναξιά, αντίδραση πάλης της εναπομείνασας νοημοσύνης, καταφεύγει στην παρατήρηση παραμιλώντας τα συμπεράσματα στους σκοτεινούς δρόμους.
◆ Η γελοιότητα ξεπέρασε τα όρια και πλησίασε την απέχθεια. Οι μεταμφιεσμένοι επί τω έργω μονοδρομούν τη συνέχεια της κρίσεως της νοοτροπίας.
◆ Ενώ στον ήλιο το αντιλαμπύρισμα αναστρέφει την παλάμη.
◆ Στην τρέλα τα ξεφωνητά πανηγύρισαν το τέλος της ανοίξεως και στην καλοκαιρία η σκέψη καταλαγιασμένη θα ξεχαστεί ανάμεσα στους βράχους.
◆ Στο περιθώριο αλυσοδεμένο το αυτονόητο προσπαθεί ματαίως να μεταπείσει την απαγγελία.
◆ Η επικαιρότητα αστειολόγημα ασύλληπτο στα μαύρα γράμματα των τίτλων και η αναφορά στα όμοια γνωστής εκφράσεως αναγράφεται με την πομπώδη αφέλεια της ανυπαρξίας.
◆ Στη γωνιά ανακούρκουδα με την κεφαλή στο πέρα δώθε η απάντηση στη μοναχικότητα της παραγράφου. Μονόλογοι άνευ ουσίας και η ζωή παρασύρεται στην κατηφόρα που της έγραψαν.
◆ Η επικράτεια στο παραλήρημα της κομπορρημοσύνης, ενώ τα αβγά έχασαν τα κάνιστρα. Η απορία ξεφωνίζει για το αδύνατον της συγκεντρώσεως τόσης ευήθειας και στην πολυπλοκότητα της τεθλασμένης η κραυγή χάνεται στα πέρατα.
◆ Ηώς μεταδιδόμενης ηλιθιότητας.
◆ Οι λέξεις θέλουν τα παιχνίδια τους. Στην ανάγνωση το άκουσμα διώχνει το πρώτο ερμήνευμα ανορθόγραφα. Στο δεύτερο ψάχνει την ανατροπή και στο τρίτο το χαμόγελο δίνει την επιβράβευση.
◆ Κάπως έτσι, ο Ιούνιος έρχεται εξαναγκασμένος.
◆ Και στα μικρά τοπία η θάλασσα αποσαφηνίζει τη μεγαλοπρέπεια.

Μυογράφημα
Η γυναίκα τίναξε το μαύρο μαλλί απέναντι απ’ το κάτοπτρο. Δυο τρεις μολυβιές να μεγαλώσουν τα μάτια και μια απόχρωση του ερυθρού στις παρειές να διαψεύδει τη χλομάδα. Χρώμα στα χείλια, σάρκα ψεύτικη παραπανίσια να δίνει στο ανοιγόκλεισμα το στόμφο της υπερέχουσας εκφωνήσεως.
Στον λαιμό περιδέραιο με αστραφτερά πετράδια πολυτελούς κατασκευής να δένει στα αποτυπώματα των χορδών, όταν η εκφορά συναλλάσσεται με τα ανεβοκατεβάσματα των συναισθημάτων.
Ένδυμα εξουσίας, μονοχρωμία της σοβαρότητας στο βαθύ γαλάζιο της στερεότυπης οράσεως. Αλλόγλωσση εκδοχή εμφανίσεως με μαντίλι στη συμμετρία. Υπόδημα μαύρο με την εξοχή κάτω απ’ τη φτέρνα στο ύψος των περιστάσεων.
Στους ώμους αναρτημένο υποδοχείο γνωστής επιγραφής, απαραίτητη λεπτομέρεια προσελκύσεως της προσοχής. Βήμα λικνιζόμενο και λυγερό στην επιφάνεια της εντυπώσεως και μειδιάματα δεξιά και αριστερά συνοδευόμενα από καταφατικά κουνήματα της κεφαλής στα ερεθίσματα των προσφωνήσεων.
Ο λόγος αργόσυρτος, χαμηλός. Τόνος της σοφίας, χροιά της επιβολής. Λέξεις κατασκευασμένες από παλιούς κορμούς πεσμένων δέντρων και ρητορικά σχήματα αυτοκριτικής δακρύβρεχτου μελοδραμάτιου.
Εξεικονίσματα παλαιότροπης εποχής καρφιτσωμένα στην επικαιρότητα. Παρωχημένα σημεία στίξεως στις προτάσεις των αφηγήσεων.
Χωρίς τα ρήματα. Φράσεις τίτλων με την έντονη γραφή του σκοτεινού. Στην επανάληψη της ανυπαρξίας.
Έτσι για να περνά ο καιρός και να χάνεται αφήνοντας το γέλιο μοναδική εξωτερίκευση της εναντίωσης.

Άλυσος
Όπως στο περιθώριο
Ερυθρόχροη γραμμή
Ξεχώρισες
με το διά και το ρήμα
Και έκοψες
Τις συλλαβές
Για την ανάγκη
Του τόπου και του χρόνου
Και δεν άφησες
Ούτε ένα γράμμα
να διώξει μια φωνή
στην απορία
του βλέμματος

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.