Οι σπασμωδικές προσπάθειες της μνημονιακής πολιτικής τάξης να αναχαιτιστεί η φαιά παρουσία της Χρυσής Αυγής προδίδουν την αμηχανία του δημιουργού μπροστά στο αποτρόπαιο γέννημά του.

Οι σπασμωδικές προσπάθειες της μνημονιακής πολιτικής τάξης να αναχαιτιστεί η φαιά παρουσία της Χρυσής Αυγής προδίδουν την αμηχανία του δημιουργού μπροστά στο αποτρόπαιο γέννημά του. Πώς να αποκηρύξεις πειστικά το έργο των χειρών σου;

Μαθημένοι στις ευκολίες μιας παρωχημένης πολιτικής αλφαβήτου που είχε πάντοτε πρόχειρες τις ίδιες στερεότυπες απαντήσεις, ακόμα κι όταν άλλαζαν οι απορίες, οι παρακμιακοί αστέρες που συνυπογράφουν πρόθυμα τον χαμό μας, δυσκολεύονται σήμερα να βρούνε τις λύσεις ενός προβλήματος που αξιώνει πολιτικούς με στοιχειώδη ικανότητα να αντιλαμβάνονται και να εξηγούν τις διαστάσεις της σύνθετης πραγματικότητας.

Είναι φανερό ότι η κρίση την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν με τις πολιτικές της μεταπολίτευσης, έχει συμπαρασύρει στον πάτο της δημόσιας καταφρόνιας όλες αυτές τις ατάλαντες πολιτικές μετριότητες που δεν έχουν καμία δυνατότητα να δώσουν προοπτική στη χώρα.

Ακόμα κι αν, επιστρατεύοντας κάποιον από μηχανής φιλεύσπλαχνο θεό, είχαμε λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματά μας, είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του αναδυόμενου ρατσισμού στις μέρες μας.

Κι αυτό γιατί η παρουσία της ναζιστικής οργάνωσης είναι καθαρά σύμπτωμα της κρίσης και των μακροχρόνιων πολιτικών επιλογών που καθήλωσαν τη χώρα σε βαθιά καθυστέρηση και άφησαν την κοινωνία και τους πολίτες έξω από τις προτεραιότητές τους.

Θεσμικές «παλλακίδες»

Όθεν πολύ προτού ασχοληθούν κωμικά με την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και των κοινοβουλευτικών θεσμών, τα μνημονιακά συνεταιράκια όφειλαν να στοχαστούν ότι έχουν καταντήσει το Κοινοβούλιο μια θεσμική παλλακίδα που εκτελεί πρόθυμα και με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου όλα τα θελήματα της τροϊκανής πελατείας – από την περικοπή μισθών και συντάξεων μέχρι την κατάργηση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Ως εκ τούτου, το πολύπαθο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο θα ήταν μια διασκεδαστική απόπειρα αυτών των ηγετικών – τρομάρα τους! – κύκλων προκειμένου να δοθούν κάποιες πειστικές πολιτικές απαντήσεις, αν δεν πρόσθεταν τη βαθιά υποκρισία και τους μικροπολιτικούς υπολογισμούς τους οι τρεις πρωταγωνιστές της.

Και αν ταυτόχρονα δεν άνοιγε ένα παιχνίδι επικίνδυνων ακροβασιών στην κόψη των πραγμάτων, επιτρέποντας να αρχίσει ένα κυνήγι μαγισσών, στο τέλος του οποίου, όπως προειδοποιεί το ΚΚΕ και άλλες φωνές, μας γνέφει το ιδιώνυμο και η ευθεία ποινικοποίηση των ιδεών. Όσοι ισχυρίζονται ότι θα περιοριστεί ο ρατσισμός και η ναζιστική ρητορική διά νόμου, θυμίζουν τον μύθο εκείνου του δυστυχή που έχασε τα λεφτά του σε έναν σκοτεινό δρόμο και τα αναζητούσε κάτω απ’ το φανάρι, επειδή μονάχα εκεί είχε φως. Η πολιτική απομόνωση του ναζισμού προϋποθέτει πολιτικές απαντήσεις στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που ανάβουν τη σπίθα της προσδοκίας στην ψυχή των απελπισμένων και αφοπλίζουν τη σπορά του μίσους. Αλλά στο σημείο αυτό, η τρικομματική δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες, έχοντας οχυρωθεί στη θεολογική θέση «ή μνημόνιο ή όλεθρος» ή εγκαταλείποντας αύτανδρη την κοινωνία στα χέρια των δανειστών, μπροστά στον τρόμο να αναλάβει τις ευθύνες της.

Επαρκής… ανεπάρκεια

Η πλευρά πάντως που υποστηρίζει ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο είναι επαρκές και ότι αυτό που ίσως θα χρειαζόταν είναι μερικές ακόμα αναγκαίες προσθήκες και επικαιροποιήσεις, ένιωσε απόλυτα δικαιωμένη όταν δημοσιοποιήθηκε απάντηση που είχε δώσει ο υπουργός Δικαιοσύνης στη Βουλή πριν από 4 μήνες.
Με αφορμή σχετική ερώτηση 24 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της διεθνούς κατακραυγής για τις συνθήκες υποδοχής των μεταναστών στην Ελλάδα, ο Α. Ρουπακιώτης είχε απαντήσει ήδη από τις αρχές του 2013 ότι στην εθνική έννομη τάξη υπάρχει σειρά ρυθμίσεων για την προστασία του ανθρώπου και της προσωπικότητάς του.

Μνημόνευε δε κατά σειρά:

• Καταρχάς, το ίδιο το Σύνταγμα, που μεταξύ άλλων εγγυάται τη ζωή, την τιμή και την ελευθερία όσων βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων.

• Τον νόμο 927/1979 «περί κολασμού πράξεων ή ενεργειών αποσκοπουσών εις φυλετικάς διακρίσεις», στον οποίο, κατά τον ίδιο, ρυθμίζεται η ποινική καταστολή των φυλετικών, εθνικών και θρησκευτικών διακρίσεων.

• Τον Ν.3304/2005, ο οποίος επίσης σύμφωνα με τον Ρουπακιώτη καθιερώνει ένα πλαίσιο για την καταπολέμηση και εξάλειψη των αποκλεισμών λόγω θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσδιορισμού στην απασχόληση και την εργασία.

• Τον Νόμο 3719/2008, στον οποίο περιλήφθηκε άρθρο (το 23) που εντάχθηκε εν συνεχεία στον Ποινικό Κώδικα με το οποίο αναγορεύεται σε «επιβαρυντική περίπτωση» η τέλεση αξιόποινης πράξης από μίσος εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό ή μίσος λόγω γενετήσιου προσανατολισμού κατά παθόντος.

Ειδικά για το τελευταίο, μάλιστα, υπογράμμιζε ότι «η θέσπιση της εν λόγω διάταξης υπαγορεύτηκε από την ανάγκη να υπάρξει αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας, κατόπιν συστάσεως από την αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Δεν παρέλειψε εξάλλου να υπενθυμίσει ότι ακόμα και στο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά που έφτασε στο γραφείο του τον Νοέμβριο του 2012 επαναβεβαιωνόταν ο χαρακτηρισμός της «επιβαρυντικής περίστασης» για όλα τα παραπάνω αδικήματα, για τα οποία σε περίπτωση πλημμελήματος η ποινή ούτε μετατρέπεται ούτε και αναστέλλεται.

Το επικοινωνιακό σύστημα της Ν.Δ., μόλις αντιλήφθηκε το θέμα κινητοποίησε αμέσως το πρόθυμο δημοσιογραφικό ρουλεμάν, οπότε οι γαλάζιοι πήραν ευδιάθετοι τις πολιτικές ρούγες και λέγανε κλείνοντας πονηρά το μάτι: «Τα βλέπετε;

Κι εμείς τα ίδια ακριβώς λέμε, και τα λέγαμε από τότε που επί Γιωργάκη ο Μ. Παπαϊωάννου είχε ξαναφέρει το σχέδιο». Η συνέπεια βεβαίως είναι καλό πράγμα στην πολιτική. Αλλά θα γίνουμε δυσάρεστοι αν υπενθυμίσουμε πόσες κωλοτούμπες έχει κάνει ο Σαμαράς στο μνημόνιο, το οποίο ακολουθεί πιστά, αφού πρώτα έβγαζε το πολιτικό του μεροκάματο καταγγέλλοντάς το.

Για να μην πούμε δηλαδή ότι πριν από λίγο καιρό σε σύσκεψη στο Μαξίμου, με συμμετοχή και του ανεκδιήγητου Δένδια και υψηλή μουσαφίρισσα την αρμόδια κοινοτική επίτροπο Μάλστρομ, ο πρωθυπουργός τη διαβεβαίωσε, όπως τουλάχιστον έχει δηλώσει η ίδια, ότι η κατάθεση του επίμαχου νομοσχεδίου… θα ήταν υπόθεση χρόνου!…

«Αθώοι» τραμπούκοι

Η ουσία που διαφεύγει τεχνηέντως είναι ότι σε σειρά επιθέσεων εις βάρος μεταναστών από χρυσαυγίτες – ενδεικτικά στα Πατήσια, την Κυψέλη και τα Πετράλωνα – ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε το κριτήριο της «επιβαρυντικής περίπτωσης», ενώ, αντίθετα, στους επιτιθέμενους, κόντρα σε κάθε λογική, αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της αυτοάμυνας και πέσανε στα μαλακά.

Οι συγκρίσεις με την ποινική αντιμετώπιση που είχαν οι λεγόμενοι «τρομοκράτες της κατσαρόλας» τσακίζουν κόκαλα, δεδομένου ότι στη δεύτερη περίπτωση οι κατασταλτικές αρχές έπεσαν πάνω σε αυτούς τους παράτολμους πιτσιρικάδες με όλο τους το μένος, επιβεβαιώνοντας την υποψία ότι το κράτος δείχνει μονόπαντα το σκαιό του πρόσωπο, όταν απονέμει επιλεκτικά τον… «τίτλο» του «εχθρού της Δημοκρατίας».

Η ώσμωση κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας με τη Χρυσή Αυγή έχει επανειλημμένως αποκαλυφθεί, αλλά αντί να απολογείται ο Δένδιας επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργώντας με την αμέριστη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ και την αμέτοχη όπως πάντα ΔΗΜΑΡ τη βολική θεωρία των «δύο άκρων», η οποία ανεβάζει τις μετοχές της ναζιστικής οργάνωσης και τη βοηθά, ταυτίζοντάς την ανεπίτρεπτα με την Αριστερά, να προβάλλει ως η αναδυόμενη αντισυστημική δύναμη.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι μνημονιακές δυνάμεις και ιδίως η Ν.Δ., ως αυθεντική Δεξιά, που φλερτάρει με τη Χρυσή Αυγή, δεν έχει τίποτε να φοβάται από την ακροδεξιά εκδοχή της. Το ηθικό επιμύθιο της ελληνικής δικτατορίας έδειξε ότι η χούντα παρέλαβε μια καθημαγμένη και παραπαίουσα μέσα στο αίμα και τη βία Δεξιά, την οποία από τα πρωτοφανή επίπεδα του 30%, το ’67, έφτασε το 1974 να την παραδώσει άσπιλη και αμόλυντη στο 54,3%!… Παρά το γεγονός ότι η Χ.Α. διεμβολίζει αποτελεσματικά το δεξιό ακροατήριο, οι επικοινωνιακοί αστέρες της τρικομματικής επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ με την αβάντα της διατεταγμένης δημοσιογραφίας, προκειμένου να του κόψουν τα φτερά, αδιαφορώντας αν με τον τρόπο αυτόν, πριονίζουν την τελευταία δυνατότητα ανασύνθεσης του αστικού πολιτικού τοπίου.

Όταν η αξιωματική αντιπολίτευση πατάει τα κορδόνια της

Άπό την πλευρά της η αξιωματική αντιπολίτευση κάνει ό,τι μπορεί ώστε να πατάει τα κορδόνια της.

• Τη μια αδυνατεί να συλλαβίσει καν το υπαρκτό πρόβλημα ασφάλειας που βιώνει ασφυκτικά μεγάλο μέρος των πολιτών, δείχνοντας έτσι να αδιαφορεί για τις πιεστικές τους ανάγκες και τη καθημερινή αγωνία. Αντί μάλιστα να έχει κάθε μέρα στην πίεση τον ανεκδιήγητο υπουργό Δ. Τάξης Ν. Δένδια, ο οποίος παρακολουθεί απαθώς τη Χρυσή Αυγή να εγκαθιστά όπου μπορεί παράλληλες διοικητικές δομές με τάγματα εφόδου υποκαθιστώντας το κράτος, περιορίζεται σε άσφαιρα «ανθρωπιστικά» κηρύγματα.

• Και την άλλη, αντί να τους ρίξει οριστικά στον Καιάδα της απαξίωσης, εγκλωβίζεται στο ασπόνδυλο ιδεολόγημα του «συνταγματικού τόξου», προσφέροντας δημοκρατικό ένδυμα ειδικά στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ που, έχοντας συνυπογράψει όλες τις αγριότητες εις βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, καθώς και όλα τα μέτρα υπέρ των ολίγων που παράγουν ανεργία και φτώχεια, ψάχνουν τώρα ευκαιρία να επινοήσουν διαχωριστικές γραμμές από τη Ν.Δ.

Ύστερα από 11 μήνες στενής συγκατοίκησης, θυμήθηκαν εσχάτως να σηκώσουν μπαϊράκι και, όταν ο Σαμαράς τους πέταξε κατάστηθα το βράδυ της Δευτέρας μια προσβλητική και υπεροπτική άρνηση, υπό τον φόβο των εκλογών έβαλαν απρόθυμα την ουρά κάτω από τα σκέλια σπεύδοντας να διανείμουν καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του τύπου «ε, καλά, δεν είναι λόγος αυτός για να πέσει η κυβέρνηση».

Δευτέρα βράδυ από τη ΝΕΤ ο Βενιζέλος έλεγε ότι πρέπει να ψηφιστεί το αντιρατσιστικό γιατί, διαφορετικά, «θα πρόκειται για θρίαμβο της Χρυσής Αυγής, η οποία γελά σε βάρος μας που δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε».

Σέρνοντας πρώτος τον χορό, έβαλε την επομένη τον γραμματέα της Κ.Ο. Γ. Μανιάτη να στείλει επιστολή στον πρόεδρο της Βουλής με την οποία ζητούσε να προωθήσει άμεσα στην Ολομέλεια για συζήτηση και ψήφιση την πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ για την καταπολέμηση του ρατσισμού. Και λίγες ώρες αργότερα, με νεότερη ανακοίνωση, μας πληροφορούσε ότι κατόπιν σχετικής συνεννόησης με τη ΔΗΜΑΡ και τον Φ. Κουβέλη αποφάσισαν να καταθέσουν από κοινού την πρόταση Ρουπακιώτη (σ.σ.: που λίγοι έχουν δει με τα μάτια τους μέχρι τώρα), προσβλέποντας με καθυστερημένη πονηρία και στην πολιτική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.

«Οι ρυθμίσεις αυτές αφορούν τον σκληρό πυρήνα αρχών της ιδεολογίας μας» λένε στα σοβαρά σε ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ.

Προφανώς, η άγρια λιτότητα και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που προκαλούν στρατιές εξαθλιωμένων ανέργων και ξενιτεμένων νέων υπηρετούν τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας…