search
ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 12:31
MENU CLOSE

Απολογισμός: Off Broadway στην Αθήνα

03.05.2010 05:15
Απολογισμός: Off Broadway στην Αθήνα  - Media

Πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα και έπεισαν το κοινό οι εναλλακτικές αλλά όχι πάντα «ψαγμένες» παραστάσεις, που κυρίως φέτος φανέρωσαν μικρούς θησαυρούς σκηνοθεσίας ή ερμηνείας

Πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα και έπεισαν το κοινό οι εναλλακτικές αλλά όχι πάντα «ψαγμένες» παραστάσεις, που κυρίως φέτος φανέρωσαν μικρούς θησαυρούς σκηνοθεσίας ή ερμηνείας

Το mainstream ήταν αυτό που υποστήριζε μέχρι πρόσφατα μια μεγάλη μερίδα θεατρόφιλου κοινού. Δηλαδή, φωτεινές μαρκίζες, κεντρικά (εμπορικά) θέατρα, ονόματα πρωταγωνιστών, έργα «βατά», δοκιμασμένα, προσιτά στους πολλούς, παραστάσεις που ακολουθούν την πεπατημένη. Τα τελευταία χρόνια όμως το θεατρικό τοπίο άλλαξε. Μικρές σκηνές που αναπτύχθηκαν στις παρυφές των μεγάλων, με χαμηλότερες φωνές, κατάφεραν ισχυρότερη παρουσία. Το γεγονός ότι πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα, σε συνάρτηση με την ποιότητα της δουλειάς τους, έπεισε τους θεατές –αρχικά όχι αυτούς που ήθελαν ιταλική σκηνή, βελούδινα καθίσματα και γρανίτα φράουλα στο διάλειμμα, αλλά στη συνέχεια και πολλούς από αυτούς– για το θέαμα που προσφέρουν: εναλλακτικό πολλές φορές αλλά όχι πάντα, ψαγμένο και σε μικρή συσκευασία, που όμως αφήνει έντονο το άρωμά του. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν σκηνές όπως το Bios ή το Booze, που έχουν το δικό τους κοινό, νεανικό στην πλειονότητά του. Κοινό το οποίο υποδέχεται με ενθουσιασμό παραγωγές όπως το «Πένθος και μελαγχολία», από τους Nova Melancholia, καλή ώρα, που γέμισε το Booze, μια παράσταση-περφόρμανς με περούκες, μικρόφωνα και ό,τι ακρότητες μπορούσε σε εκείνη τη φάση να εμπνευστεί ο σκηνοθέτης Βασίλης Νούλας: έναν γυμνό άντρα να αυνανίζεται πίσω από λευκό πανί-μπερντέ του Καραγκιόζη, ένα ζευγάρι να συνουσιάζεται μέσα στα κάρβουνα, μία ανδρόγυνη γυναίκα να κατακερματίζει ψεύτικο φαλλό-αγγουράκι που βρισκόταν στη θέση των γεννητικών της οργάνων και όλοι μαζί να τηγανίζουν μπριζόλες στη σκηνή. Τσικνιστήκαμε. Στο Bios, από την άλλη, ο Αλέξανδρος Βούλγαρης επιχείρησε να παρουσιάσει το «1984» του Τζορτζ Όργουελ, με δική του ζωντανή μουσική και διασκευή. Καλή η προσπάθεια με το κοινό να την επικροτεί, αλλά σχοινοτενής και με αρκετές στιγμές άνευ στόχου. Από τις «off Broadway» σκηνές έχει γίνει must το Θέατρο Άττις, του Θόδωρου Τερζόπουλου, που φέτος τάραξε τα νερά με το «Μάουζερ» του Χάινερ Μίλερ. Κολυμπηθρόξυλο δεν πέφτει! Αλλά αν δούμε τις φετινές παραγωγές που συζητήθηκαν, πολλές ακόμη ανήκουν σε θέατρα εκτός κέντρου. Για παράδειγμα η «Γυναίκα της Πάτρας» του Γιώργου Χρονά, στο Από Μηχανής Θέατρο. Η Ελένη Κοκκίδου κατέθεσε μια συγκλονιστική ερμηνεία σε έναν ενδιαφέροντα μονόλογο. Μονόλογος και για τη Δέσποινα Κούρτη και μάλιστα «κινησιολογικός», στον ίδιο χώρο. Στο «Wunschkonzert» του Κρετζ, επί μία ώρα στη σκηνή, η ηθοποιός δεν λέει λέξη! Ο θεατής παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο μία ώρα από τη ζωή της Φρόιλαϊν Ρας, που επιστρέφει στο σπίτι από τη δουλειά της. Την τιμητική τους είχαν οι μονόλογοι, αφού και η Γιασεμί Κηλαηδόνη με το «Μαράν Αθά» του Θωμά Ψύρρα κατάφερε να γοητεύσει το κοινό από τη σκηνή του Μεταξουργείου. Η ηθοποιός υποστηρίζει την ιδιότυπη γλώσσα του λαρισινού συγγραφέα, μία αρμονική μίξη της ντοπιολαλιάς με τον αφομοιωμένο λόγο του Παπαδιαμάντη και του Βιζυηνού, και μεταμορφώνεται σε 90χρονο μοναχό, γεννημένο το 1870 κοντά στη Λάρισα. Οι Abοvo, η πιο επιτυχημένη και με διάρκεια νεανική ομάδα των τελευταίων ετών, παρουσίασε στο Θέατρο Χώρα το «Μαμά Ελλάδα 2», μια πολιτική κωμωδία, μια σύγχρονη επιθεώρηση, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση πουλάει την Ακρόπολη στους παπάδες για να την κάνουν καζίνο. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στο άκουσμα της είδησης αυτής βγαίνουν από τους τάφους τους, και προσπαθώντας να τη σώσουν μπλέκουν στα δίχτυα της σύγχρονης ξεχαρβαλωμένης Ελλάδας. Η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του Γιώργου Νανούρη «Πέτρα της υπομονής», του Ατίκ Ραχίμι, κέρδισε τους θεατές με τη συμπυκνωμένη ενέργεια και την καθαρή συγκίνηση, δίνοντάς της και παράταση (κι αυτό στο Χώρα). Η Νεκταρία Γιαννουδάκη καθηλώνει στο ρόλο μιας νεαρής γυναίκας που κάθεται δίπλα στον άντρα της, ο οποίος βρίσκεται σε κώμα και του εξομολογείται όλα όσα δεν έχει τολμήσει να του πει μέχρι τώρα, όσα κάθε γυναίκα θέλει να πει στο σύντροφό της και δεν τολμά. Στο ίδιο θέατρο –το Θέατρο Χώρα έχει καταγραφεί στη συνείδηση όσων γνωρίζουν ως ένας χώρος όπου γεννιούνται θεατρικές εκπλήξεις– ο Γιώργος Παλούμπης έφερε ένα φρέσκο αεράκι στο θέμα των σχέσεων μέσα από το «Packman». Αλήθεια, τι ψάχνουμε, από παιδιά ακόμη, να βρούμε στο χώμα; Το παρελθόν μας ή το μέλλον μας; Τους απόντες ή τον χαμένο εαυτό μας; Ένα παιδί που θα λερωθεί πολύ παίζοντας με το χώμα κερδίζει την αθωότητά του ως ενήλικας; Μια από τις πολλές απαντήσεις στα ερωτήματα δίνει η παράσταση «Μην παίζεις με τα χώματα», στο Θέατρο Βασιλάκου. Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό θέαμα με άξονες τρεις μονολόγους και συνδετικά κείμενα από το βιβλίο της Στέλλας Βλαχογιάννη «Ιατρείον ασμάτων», που πραγματεύεται την απώλεια με σαρκασμό, χιούμορ και συγκίνηση. Από τους πρώτους διδάξαντες του «off», το Θέατρο Επί Κολωνώ συνεχίζει και φέτος να κάνει κατάσταση. Η επανάληψη του «Ροτβάιλερ» συνεχίζει να έχει θαυμαστές, ενώ για την «Τσούγκα», με μιαν αγνώριστη Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, οι λίστες αναμονής είναι μεγάλες. Οι δουλειές της Κατερίνας Ευαγγελάτου στην «Είσοδο Κινδύνου», στο Αμφι-Θέατρο, καταφέρνουν να ισορροπούν ανάμεσα στο κλασικό και το σύγχρονο. Όπως π.χ. η «Εκδίκηση» του Τόμας Κιντ, όπου πέντε δολοφονίες, δύο αυτοκτονίες, ένας απαγχονισμός, ένα ερωτικό τρίγωνο και θέατρο μέσα στο θέατρο είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που αφήνουν τον θεατή με κομμένη την ανάσα! Ο Άρης Ρέτσος αποτελεί μια ιδιαίτερη μονάδα στα θεατρικά μας δρώμενα. Σκηνοθετώντας το «Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη δίνει μιαν άλλη διάσταση στο κείμενο, στο Θέατρο Αργώ που ομολογουμένως δεν ταιριάζει στο ύφος της παράστασης. Τέλος, η Φένια Παπαδόδημα και ο Ντέιβιντ Λιντς βουτούν στο παρελθόν και «συναντιούνται» με την Μπίλι Χόλιντεϊ, στο «Μια γάτα που την έλεγαν… Billie Holiday», σε μια παράσταση όπου «οι πεθαμένοι δεν είναι τόσο πεθαμένοι, ούτε οι ζωντανοί εντελώς ζωντανοί». Μία ηθοποιός κι ένας μουσικός μιλούν με διαφορετικούς τρόπους για την ανάγκη της συνάντησης με τον παιδικό εαυτό, την ανάγκη της μουσικής, στο Θέατρο Πορεία.

Χαρά Αργυρίου

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 12:27