◆ Παραγύρως της ουσίας τα δεδομένα αφήνουν στο συμπέρασμα τον μονόδρομο της εύκολης αναπαραστάσεως.

◆ Παραγύρως της ουσίας τα δεδομένα αφήνουν στο συμπέρασμα τον μονόδρομο της εύκολης αναπαραστάσεως. Βαρύγδουπες οι ανακοινώσεις ερμηνεύουν παρανοώντας και οι φωνές, κατευθυνόμενες συνάξεις ήχων διαμαρτυρίας, καταργούν τον παρορμητισμό ανακηρύσσοντας την αφορμή αιτία των κρυμμένων επιδιώξεων.
◆ Αντικατάσταση χρονική των αντίστοιχων ρημάτων και η διαδρομή του μηχανισμού σκαρφίζεται την πολυμορφία των αντιδράσεων δίνοντας στους παρατηρητές των επιφανειακών υδάτων τις φυσαλίδες που χρειάζονται για την αναπαραγωγή των μηνυμάτων.
◆ Και ο σχολιασμός της υπερτιμήσεως των συνοδοιπόρων συλλαβίζει παραγράφους ηρωικών επών, ενώ η κατανόηση αποκρύπτεται εντέχνως πλην σαφώς εις το όνομα της σχηματογραφίας των στάσεων πάσης φύσεως και εικόνας.
◆ Αλλοδαπός πομφόλυξ γένους θηλυκού, ενδεδυμένος με την απαραίτητη νεφέλη, να εμφανίζεται εις τον καιρόν συγκεκαλυμμένη με την υπονοούμενη εκφορά της φράσεως άλλοι λόγοι να αγαπιόμαστε και να εκδηλώνει στον Ιούνιο πολυτρόπως τον χαρακτηριστικό θόρυβο της ρωγμής της κατασκευασμένης ευφορίας.
◆ Ενώ η κινητήριος δύναμη παρακολουθεί τις εξελίξεις σβήνοντας στο λευκό χαρτί τις επιτυχούσες απαντήσεις.
◆ Και οι φέροντες το χάρισμα της αναλύσεως, παμμέγιστοι αποπροσανατολιστές των πεπραγμένων, μονολογούν περί της αγανακτήσεως των καταπιεσμένων.
◆ Συμφορά, για σένα το άσμα της ηλιθιολογίας και στο χειροκρότημα παρουσιάζεται το αποτύπωμα των χαρακτηριστικών σου.
◆ Και ο άνεμος προκαλεί τη διέγερση στην αμβλεία γωνία, ενώ οι ριγμένες πτυχές του λευκού αντιπαλεύουν με τα προσχήματα.
◆ Αδιαφορία της προτάσεως χωρίς τη σχέση που χρειάζεται ο ειρμός. Μία παραπεταμένη σκέψη χωρίς τη συνοχή που απαιτείται από τους κανόνες. Για την υπερένταση και μόνο των περιστάσεων.
◆ Στην αναπαραγωγή των ανακοινώσεων εργασία δεν είχε ο δαίμων ερωτροπούσε με τα λεγόμενα.
◆ Τα θέματα, ορισμοί της ασημαντότητας, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν βάζοντας στη μεσονύκτια διάταξη της νοημοσύνης χορούς και τραγούδια αλλοτινών ρυθμών και εποχών. Πανηγυρικά λογύδρια ένθεν κακείθεν να περνούν οι λεπτοδείκτες και να αφήνουν στα μετόπισθεν παρατεταμένους κρότους μετά δυσοσμίας.
◆ Και η γλώσσα, ζωντανός οργανισμός αναθρεμμένος στους δρόμους, μαζεύει τα γράμματα συνθέτοντας τα νοήματα κι οι λέξεις αποτολμούν χαράσσοντας στα πλευρά των καθιερωμένων την ακρίβεια που χρειάζεται η πραγματικότητα.
◆ Και στην ανησυχία των ράβδων των πολύχρωμων της διαπιστώσεως του μέσου όρου της κοινής γνώμης τα τσόφλια σπασμένα καταδεικνύουν τα υπόλοιπα της αντιαισθητικότητας της καταντημένης συλλογιστικής.
◆ Στα κρεμασμένα φώτα περιστρέφονται οι σκέψεις κι η υγρασία της καλοκαιρινής στιγμής φροντίζει την απαραίτητη μοναχικότητα των αναμνήσεων.
◆ Μια πυγολαμπίδα παρέσυρε τη φωτεινότητα στη γραμμή των αποστάσεων διακόπτοντας το σκοτάδι, μια πόρτα σφράγισε την όραση και διακεκομμένα τα σημάδια χάθηκαν στην απεραντοσύνη.
◆ Στο ξεφύλλισμα ένας κόκκινος κύκλος στον αριθμό της επισήμανσης. Λειτουργία της παραπομπής, αποστήθιση της εμπειρίας, αποκαθήλωση των νοημάτων της φωνής.
◆ Και στην παθητική φωνή ο ψίθυρος ψάχνει τη συζυγία.

Mυογράφημα

Μεγάλη η κυρία, χρόνια τώρα στο κουρμπέτι ήξερε τα δεδομένα της λεκάνης όσο καμία. Έπιανε στα χέρια της τα ασπρόρουχα και τους άλλαζε το δόξα πατρί με την επιμονή της στο ίδιο σημείο.
Στο τρίψιμο δεν την πρόφταινε ούτε η ιστορία, γιατί δεν ήθελε. Είχε τον τρόπο της.
Σκυμμένη μουρμούραγε σφιχτά κτυπώντας με τον κόπανο τα φουσκωμένα τα νερά κι ανάμεσα στα δαντελωτά, κεντήματα κοκκινωπά, φεγγάρι και νυχτιά.
Ανατολίτισσα γνήσια, μοσχαναθρεμμένη στα παλάτια, τραγουδισμένη στους αμανέδες και στα αργόσυρτα λικνίσματα των τραβηγμένων, με τις ομορφιές της παραλιακώς, όπως έλεγε κι ο γέρος παίκτης του εγχόρδου, γαλουχημένος από νιος μέσα στις ακτές της.
Είχε τα μάτια αστραφτερά και τη φωνή τσαχπίνα. Νταρντάνα και καταφερτζού, πονήρω και μπουρδούκλω, κι ούτε πουλί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά της κι ούτε πουλί στεκούμενο μην πέσει στη σκιά της.
Δυο πόδια είχε η ζωή, ήταν το αγαπημένο της, το ένα το ανοιγόκλεινε όταν στα τσακίρικα κρυφά σκεφτόταν περιστάσεις. Και δυο πρόσωπα τη θέλανε με πάθος και ουσία, μα αυτή αξιαγάπητη, ήθελε πανδαισία.
Στα παραμύθια στέκεται η μισή κι η άλλη βολοδέρνει, έχει στη λάμψη θάλασσα και ερημιά στα βάθη.
Μα τίποτα δεν τη χαλά, κρατιέται και κρατάει στα χέρια της μέσα αγκαλιαστά
Αλάτι και πιπέρι.
 
Παραπλήρωμα

Επί της πλευράς
Να εφάπτεται και να χρωματίζει
Δεμένο
Να υπονοεί και να υπονοείται
Τα περί του ταξιδίου
Στο κατάστρωμα
Ο ριγμένος ιστός
την αράχνη
αποτυπώνει ερμηνεύοντας
Και ανασύρει
όλο τον βυθό
Και στα θολά νερά
μάτια κυνηγημένα
στου πανικού
κατέφυγαν
σπαρταρώντας
την ανησυχία
Στην αποβάθρα όταν η ευθεία συμπλήρωνε