«Η Ελλάδα δεν βρίσκεται πια στον αστερισμό του περίφημου Grexit, της εξόδου από το ευρώ. Βρίσκεται στον αστερισμό του Grecovery, δηλαδή λίγο πριν αρχίσει η Ανάκαμψη».

«Η Ελλάδα δεν βρίσκεται πια στον αστερισμό του περίφημου Grexit, της εξόδου από το ευρώ. Βρίσκεται στον αστερισμό του Grecovery, δηλαδή λίγο πριν αρχίσει η Ανάκαμψη».
Η παραπάνω δήλωση του Αντώνη Σαμαρά, στο πλαίσιο της ομιλίας του στο προσυνέδριο της ΝΔ, χθες στην Θεσσαλονίκη (και την «όρθια» και «γαλάζια» Μακεδονία!) πρέπει να μας προβληματίσει:
 
Υπαναχωρεί, λοιπόν ο πρωθυπουργός της θέσης περί «success story», κι επισήμως χρησιμοποιεί το Greecovery (από το «Greek Recovery», όπου «recovery» σημαίνει ελληνιστί όχι μόνο «ανάκαμψη», αλλά και «ανάρρωση» ή ακόμη και «ανάνηψη»);
 
Όσο να πεις, είναι άλλο να μιλά κανείς για «επιτυχία» και άλλο για την μετάβαση σε αυτή (έστω και με την έννοια που δίνει ο Σαμαράς στην «επιτυχία»). Έχει μια διαφορά.
 
Κι ακόμη να σημειωθεί ότι ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε την έκφραση «λίγο πριν την ανάκαμψη». Πόσο είναι αυτό το «λίγο» μπορεί καθένας να εικάσει κοιτώντας γύρω του.
Να σημειωθεί επίσης ότι στο γραπτό κείμενο της πρωθυπουργικής ομιλίας η ανάκαμψη αναγράφεται με «Α» κεφαλαίο, «Ανάκαμψη» δηλαδή, διότι προφανώς εγγράφεται στην σαμαρική σκέψη και κοσμοθεωρία ως υπέρτατη αξία, κάτι σα Μεγάλη Ιδέα, διέπεται από μια ιερότητα και δεν επιδέχεται αμφισβήτισης.
 
Καλά λοιπόν, success δεν έχουμε, είναι προφανές. Έχουμε recovery;
 
Όταν το ΔΝΤ, προβαίνει στην παραδοχή ότι το χρέος είναι «μη βιώσιμο», επομένως, υπαινίσσεται, για να μη χρειαστεί νέο δάνειο θα χρειαστεί νέο «κούρεμα», με τη Γερμανία να αναφωνεί πάνω «απ’ το πτώμα μου»… Με άλλα λόγια και το χρέος δεν είναι βιώσιμο (κάτι που δεν περιμέναμε το ΔΝΤ να μας το πει) και οι «μεγάλοι» τσακώνονται για την τύχη του…
Όταν το ΔΝΤ παραδέχεται ότι οι πιο δυσοίωνες προβλέψεις του αναφορικά με τους βασικούς δείκτες της οικονομίας (ύφεση, εξέλιξη του χρέους, πτώση ΑΕΠ, ανεργία) έχουν ξεπεραστεί μακράν (προς το χειρότερο) από την πραγματικότητα…
Όταν το ΔΝΤ παραδέχεται ότι το πρόγραμμα που προηγουμένως υλοποίησαν οι Παπανδρέου και Παπαδήμος και τώρα υλοποιεί ο Σαμαράς, δεν έχει καμία σχέση με τη διάσωση της Ελλάδας αλλά της Ευρωζώνης και των ευρωπαϊκών τραπεζών που χάρη στα μνημόνια χρησιμοποίησαν την χώρα ως ασπίδα…
Όταν φαίνεται ότι την επιστροφή στις αγορές, κάποιοι τη βλέπουν με το κυάλι…
 
Πώς ακριβώς θα ανατάξει την κατάσταση ο ευρισκόμενος στην υπηρεσία της τρόικας πρωθυπουργός :
Με επενδύσεις που δεν έρχονται;
Με επενδύσεις που βρέθηκαν εδώ προ κρίσης και είναι σε βάρος του πληθυσμού, του περιβάλλοντος και της οικονομίας, όπως η εξόρυξη Χρυσού στις Σκουριές;
Με επενδύσεις τύπου Cosco όπου το κράτος ζημιώνεται, ξεπουλώντας υποδομές τις οποίες προηγουμένως έχει αναπτύξει, για να κερδίζει ο ιδιώτης από τις φοροαπαλλαγές και τα κινέζικα μεροκάματα;
Παραχωρώντας τους ενεργειακούς πόρους της χώρας (κατά βάση την όποια διαπραγματευτική γεωπολιτική ισχύ ενδεχομένως απορρέει από αυτούς), θέτοντάς τους υπό την ευρωπαϊκή αιγίδα, αντί να ανακηρύξει Ελληνική ΑΟΖ;
Διαμορφώνοντας Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, όπου δεν θα ισχύει ούτε το υπάρχον, μετά από τρία μνημόνια, διαλυμένο εργασιακό καθεστώς, προκειμένου να αντιμετωπιστεί δήθεν η ανεργία του 27%; ΕΟΖ, «επενδύσεις», «ανάπτυξη», είναι το φάρμακο για την ανεργία, την ώρα που οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται και ζούμε μια ωραία εξίσωση εργασιακών δικαιωμάτων… προς τα κάτω. Γινόμαστε ίσοι στον πάτο. Η πρόταση για την αντιμετώπιση της ανεργίας με άλλα λόγια, είναι η δουλεία και ο καθένας το βλέπει ή το διαισθάνεται ως απειλή, εκτός από τον Σαμαρά που το διαφημίζει στους επενδυτές ως «ανταγωνιστικότητα».
 
Εν τω μεταξύ, στην ομιλία του ο Σαμαράς, (στα κομμάτια που δεν έδειξαν τα κανάλια, τα οποία προτίμησαν τα αποσπάσματα της επίθεσης στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ) θέλησε να προβάλλει το άδειο ποτήρι ως μισογεμάτο υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα πλέον είναι σε θέση να διεκδικεί ρόλο στα πράγματα, είτε σε ευρωπαϊκό είτε σε διεθνές επίπεδο, για παράδειγμα μέσα από της μετατροπή της σε πύλη εισόδου της Κίνας προς τη Βορειοδυτική Ευρώπη, ή «κάνοντας παιχνίδι» με τους ενεργειακούς πόρους . Ως προς το δεύτερο, άφησε να εννοηθεί ότι η εξαρτημένη ενεργειακά Ευρώπη μας έχει ανάγκη λόγω των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο Αιγαίο, όταν μάλλον έχει διαμηνύσει ότι αυτά είναι προς ευρωπαϊκή αξιοποίηση, εφόσον τα χαρακτήρισε «ευρωπαϊκά κοιτάσματα».  Το δούλεψε κανονικά το κοινό της «όρθιας και γαλάζιας Μακεδονίας»!
 
Άραγε, το χαρτί της «ανάκαμψης»… συγνώμη «Ανάκαμψης», πόσο πείθει σε μια εξαθλιωμένη χώρα, όπου το άγχος της επιβίωσης συνεχώς μετακινείται προς τον πυρήνα του κοινωνικού κέντρου, και η ανθρωπιστική κρίση παίρνει κεφάλι, ενώ συμπτώματα εξαχρείωσης κάνουν όλο και πιο αισθητή την εμφάνισή τους;
 
«Θα είχαμε γίνει Συρία» κινδυνολογεί για μια ακόμη φορά εξομολογούμενος στο Βήμα, ο υπουργός Οικονομικών, αν δεν είχαμε ακολουθήσει αυτή την πολιτική.
Όμως τα νοσοκομεία της Συρίας είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες πολέμου, όταν τα ελληνικά νοσοκομεία έχουν παραλύσει μπροστά στο εκρηκτικό κοκτέιλ του διπλασιασμού των ασθενών που καταφεύγουν σε αυτά, λόγω αδυναμίας να καλύψουν ιδιωτικώς νοσήλεια και θεραπείες, και των δραματικών περικοπών των δημόσιων δαπανών για την υγεία. Αυτή τη σύγκριση ακούσαμε να κάνουν σε τηλεοπτικό πάνελ νοσοκομειακοί γιατροί, κι έρχεται ο Στουρνάρας να μας πει ότι «δεν γίναμε Συρίζα».
 
Αν τα πράγματα δεν ήταν τρομακτικά σοβαρά, το greek recovery θα ήταν απλώς αστείο…
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.