Σε ένα γράμμα του προς μια άγνωστη γυναίκα, που ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα, ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ ομολογεί ότι έχει διαπράξει… λογοκλοπή.

Σε ένα γράμμα του προς μια άγνωστη γυναίκα, που ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα, ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ ομολογεί ότι έχει διαπράξει… λογοκλοπή.

Η είδηση έπεσε σαν κεραμίδα στα κεφάλια των περήφανων Βρετανών

Ο Κίπλινγκ λογοκλόπος; Αποκλείεται. Η κατηγορία είναι πολύ βαριά. Είναι δυνατόν ο δημιουργός του «Βιβλίου της ζούγκλας», ο Βρετανός συγγραφέας και ποιητής Ράντγιαρντ Κίπλινγκ να έκλεβε από αλλού; Κι όμως, μια επιστολή που βρέθηκε πριν από λίγες μέρες και την οποία έστειλε ο ίδιος το 1895 σε μια άγνωστη γυναίκα, φανερώνει πως το βιβλίο που τον καθιστά σήμερα ιδιαιτέρως αγαπητό και παγκοσμίως γνωστό, περιέχει κλεμμένες από άλλους αναφορές. «Είναι πολύ πιθανό να πήρα αδιακρίτως ξένα στοιχεία, αλλά αυτήν τη στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ από ποιους έχω κλέψει» ομολόγησε στη γυναίκα ο άνθρωπος που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1907 και έγινε ο νεότερος διηγηματογράφος που κέρδισε ποτέ τη διάκριση. Τα αριστουργήματά του τού χάρισαν το 1926 και το Χρυσό Μετάλλιο της Βασιλικής Ακαδημίας Λογοτεχνίας.

Οι Βρετανοί «τα έβαψαν μαύρα»
Η είδηση έσκασε σαν βόμβα στα ξένα ΜΜΕ και οι Βρετανοί κάθονται ακόμα σε αναμμένα κάρβουνα εξαιτίας της ομολογίας που υπονομεύει την αυθεντικότητα του Κίπλινγκ. Πριν από περίπου ενάμιση αιώνα, βρετανικά πανεπιστήμια του είχαν απονείμει δόξες και τιμές ενώ τον είχαν αναγνωρίσει και ως ακαδημαϊκό τους πολίτη. Και ο ίδιος, άλλωστε, υπερασπίστηκε τον βρετανικό ιμπεριαλισμό, αφού παρουσίαζε στα ποιήματά του τον βρετανικό λαό ως εκλεκτό του θεού.

Τα ψέματα τον έκαναν λογοτέχνη
Μάλιστα, σ’ ένα αυτοβιογραφικό κείμενό του, με τίτλο «Κάτι από τη ζωή μου», αναγνωρίζει πως το «θεμέλιο της λογοτεχνικής του προσπάθειας» ήταν τα ψέματα που έπρεπε να λέει για να τα βγάζει πέρα με την κακομεταχείριση που δεχόταν από μια γυναίκα, ονόματι Χόλογουεϊ. Αυτή και η αυστηρή οικογένειά της τον φιλοξένησαν στην Αγγλία, όταν σε ηλικία 6 χρόνων, μαζί με την τρίχρονη αδερφή του, έπρεπε να αφήσουν τη Βομβάη, όπου γεννήθηκαν. Στην υπόλοιπη, όμως, ζωή του υπήρξε ειλικρινέστατος.

Η λογοκλοπή υπήρξε της… μόδας
Πάντως, για τους μεσαιωνιστές συγγραφείς η λογοκλοπή ήταν κοινός τόπος. Ο Chaucer δεν ξεχνούσε ποτέ να επισημαίνει στα κείμενά του τις αναφορές από γραπτά άλλων, ενώ ο C.S. Lewis είχε δηλώσει πως ένας συγγραφέας εκείνης της εποχής θα ένιωθε τρομερά αμήχανα αν κατηγορούνταν ότι δεν έχει μία «αναφορά», μία πηγή που θα στήριζε τις δικές του ιδέες.
Μπορεί οι Βρετανοί να φέρουν τώρα βαρέως τη ρετσινιά του «κλέφτη» για τον Κίπλινγκ, αλλά εμείς να θυμίσουμε τα λόγια του δικού μας Γιώργου Σεφέρη: «Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη».